به گزارش یزد آوا، چشم و گوش هایمان این روزها پر شده است از آمار جان هایی که روزانه توسط جاده و ارابه های مرگ در کشور بی جان می شوند.

 

 

تراژدی این روز های استان یزد بسیار غم انگیز است، روزی نیست که اخبار پایگاه پلیس استان یزد خبر از فوت یکی از همشهریان عریزمان ندهند، حوادثی که بعضا منجر به مرگ چندین تن در حوادث رانندگی استان یزد می دهد و عده ای را تا آخر عمر بر روی تخت یا ولیلچر خانه نشین یا معلول می کند.

 

اما تلخ تر این مسئله است که فرمانده پلیس راه استان یزد چندی پیش از شناسایی 84 نقطه حادثه خیز در این استان خبر داده است اما بودجه ای برای رفع این نقاط حادثه خیز وجود ندارد.

 

 

 سرهنگ 'احمد مظفری' روز چهارشنبه هفته گذشته به مناسبت دهه ایمنی راهها (14 تا 25 آبان) در جمع خبرنگاران گفت: بعد از شناسایی این نقاط حادثه خیز با تابلوهای فسفری، کار آشکارسازی آنها را انجام داده ایم ولی رفع آنها بودجه های بیشتری می خواهد.

فرمانده پلیس راه استان یزد درباره حادثه خیزترین محورهای استان در هفت ماه گذشته اظها رکرد: در این مدت محورهای اردکان - نایین، مهریز- خاتم، شیراز - یزد (محور دهستان دهشیر) به ترتیب حادثه خیزترین مسیرهای برون شهری استان بوده اند. 

 

این  در شرايطي كه ۲۰۰هزار تردد در جاده هاي استان يزد ثبت مي شود و جاده هاي يزد از جاده هاي ترانزيتي و اصلي كشور به شمار مي روند

 

 

باید از مسئولین امر این سوال را پرسید آیا جان مردم برای شما اهمیتی ندارد! که با وجود شناسایی نقاط حادثه خيز استان یزد چرا بودجه لازم را برای رفع این نقاط را پرداخت نمی کنید؟!....

 

 

انگار مسئولین امر واقف این مسئله نیستند که فوت ناگهانی  و از دست دادن این عزیزان حکایت تلخی است که سلامت روانی تعداد زیادی از هموطنانمان را به خطر می اندازد.

 

 

تجربه تلخ یک سانحه رانندگی و مصدومیت یا فوت ناگهانی عضوی از خانواده روزانه زندگی دسته بزرگی از ایرانیان را تحت الشعاع قرار می دهد که ابعاد گسترده آن تا پایان عمر با آن ها همراه خواهد بود. به راستی تصادف و تبعات ناشی از آن با سلامت روان ما چه می کند و حضور در یک صحنه تصادف ، مصدوم شدن یا فوت یکی از عزیزان در یک سانحه رانندگی سلامت روان ما را تا چه میزان تحت تاثیر قرار می دهد؟

 

 

طبق آمار رسمی دولت، تعداد شهدای جنگ هشت ساله، ۲۱۳ هزار نفر است که به طور میانگین، ۲۶۶۲۵ نفر را در هر سال نشان می‌دهد. این در حالی است که در سال ۸۴، تعداد کشته‌شدگان حوادث جاده‌ای در ایران ۲۷۷۴۶ نفر بوده است. بدین ترتیب، می‌توان گفت که ما در جاده‌های کشور با جنگی خاموش روبرو هستیم.

 

 

 

 تأثیرات اجتماعی این حوادث

الف: پیامدهای روانی و استرس های زیاد خانواده های متوفیان تصادفات.

ب: از دست دادن سرپرستان خانوار که اگر یک سوم آنها سرپرست خانوار باشند، وضعیت زندگی بازماندگان با مشکلات جدی مواجه خواهد شد. این مشکلات هم مالی است و از همه مهمتر نقش و اهمیت حضور سرپرست در تربیت فرزندان و انجام وظایف جهت ارتقاء کیفیت زندگی و تأمین هزینه های زندگی و ... درخانوارها می باشد.

ج: مشکلات کسانی که به دلیل تصادف دچار مصدومیت و معلولیت می شوند قابل تأمل است. مردی که با شغل رانندگی هزینه های زندگی را تأمین می کرد با معلولیت و مشکلات جدی در این زمینه خواهد داشت. بدون شک این مشکل زمینه بروز مسایل و مشکلات دیگر را در زندگی افراد فراهم می کند.

عدم ارائه حمایت های روانی – اجتماعی به بازماندگان تصادفات جهت سازگاری و انطباق با شرایط جدید و دریافت خدمات تحصصی مورد نیاز در این حوزه .

هـ : عدم توجه بیمه ها به خسارت های روانی – اجتماعی ناشی از تصادفات .

ز: تأمین هزینه های درمان در طولانی مدت موجب خواهد شد که در سبد زندگی خانوار مؤلفه های اجتماعی کمرنگ تر و کمرنگ تر شود که آثار مخرب اجتماعی آن بسیار شدید می باشد که توجهی به آنها نمی شود.

منبع: یزد رسا