یزد آوا به نقل از عصرسیاست؛ بیش از یک سال از نهایی شدن برجام و بیش از شش ماه از اجرایی شدن آن می گذرد و هنور کم ترین رخداد مثبتی در عرصه اقتصادی کشور به واسطه برجام رخ نداده است. بی فایده بودن برجام برای کشور به گونه ای است که حتی صدای برخی از مذاکره کنندگان و دولت مردان را هم در آورده است. تا جایی که رئیس کل بانک مرکزی دستاوردهای برجام را تقریبا هیچ عنوان کرد و رئیس سازمان انرژی اتمی نیز بارها از وضعیت برجام انتقاد کرده است. در چنین شرایطی حالا دولتی که خسارت محض برجام را بر کشور تحمیل کرده، بار دیگر به دنبال تحمیل خسارتی بزرگ به کشور با انعقاد قراردادهای نفتی است. قراردادهایی که این روزها دولتی ها اصرار دارند هرچه سریعتر آن ها را به سرانجام برسانند اما منتقدان و کارشناسان و دلسوزان، انتقادهای جدی نسبت به آن وارد کرده اند. در ادامه پیرامون قراردهای نفتی چند نکته یادآوری می شود:

1-ویژگی بارز قراردهای نفتی جدید که وزارت نفت و دولت یازدهم اصرار به انعقاد هر چه زودتر آن دارند، طولانی بودن آن است به طوری که این قراردادها اجازه می‌دهد شرکت‌های نفتی بین‌المللی بتوانند به مدت طولانی و تا 27 سال، میادین نفتی کشور را در اختیار داشته باشند. بدون تردید، طولانی بودن قراردادها خسارت های طولانی را نیز به همراه خواهد داشت.

2-وزیر نفت و جریانی که این روزها بر انعقاد قراردهای نفتی جدید اصرار دارند، همان هایی هستند که قبل از این و در جریان قراردهای گذشته، خسارت های فراوانی را به کشور وارد کرده و ضربه سنگینی را به منافع ملی زده اند. بیژن زنگنه سابقه قرارداد کرسنت را در پرونده خود دارد. قراردادی که بین شرکت ملی نفت ایران و یک شرکت اماراتی در زمانی که جناب زنگنه در دولت اصلاحات وزیر نفت بود، منعقد شد و در نهایت زیان های فراوانی را متوجه کشور کرد. قرارداد کرسنت به قدری فاجعه بار بود که همین آقای روحانی که آن زمان دبیر شورای عالی امنیت ملی کشور بود نسبت به آن اعتراض کرد و در نامه ای به رئیس دولت اصلاحات این قرارداد را حاوی آثار منفی زیادی برای کشور دانست. افزون بر این، جناب زنگنه در کارنامه درخشان خود قرارداد خسارت بار و ننگین دیگری را نیز دارد و آن قرارداد «استات اویل» است. قراردادی که با یک شرکت نروژی انجام شد و بازهم برای کشور خسارت های زیادی را به همراه آورد. حال در چنین شرایطی وزیر نفت اصرار بر انعقاد قراردادهای جدید نفتی دارد.

3-همچنان که در فرایند مذاکرات هسته ای و برجام هم شاهد بودیم، دولت اصرا دارد مردم و کارشناسان را از محتوای قراردادها بی اطلاع بگذارد. در جریان برجام دولتی ها در حالی بر محرمانه بودن محتوای توافق تاکید می کردند و حتی نمایندگان مجلس را هم از آن بی اطلاع گذاشتند، که رسانه های غربی از محتوای آن خبر می دادند. در شرایط کنونی نیز همان مسیر در رابطه با قراردادهای جدید نفتی پیش گرفته شده است.

4-یکی از اصلی ترین ترفندهایی که دولتی ها در دستور کار خود قرار داده اند، تلاش برای کنار زدن منتقدان به هر شیوه ممکن است. در حالی که منتقدان برجام در جریان مذاکرات بارها از سوی دولت مردان مورد اهانت و حمله قرار گرفتند، در شرایط کنونی نیز منتقدان قراردهای نفتی مورد هجمه رسانه های اصلاح طلب و دولت قرار گرفته اند. این هجمه ها در حدی است که وزیر نفت به طور علنی منتقدان را تهدید به افشاگری می کند: «سرمایه گذاری در هر کشوری نیاز به امینت دارد ولی اینکه برخی رسانه‌ها و افراد خاص هر روز بمب خبری درست می‌کنند که به گونه‌ای اعلام می‌کنند که ایران کشوری بی ثبات است، مشخصا کسی برای سرمایه گذاری به ایران نمی آید و اگر لازم باشد اسم و خانواده آن‌ها را معرفی می‌کنم و می‌گویم به کجا وصل هستند، چرا که اینان از ناامن جلوه دادن ایران می‌خواهند کاری کنند که در ایران سرمایه گذاری انجام نشود.»

انتهای پیام/