به گزارش یزد آوا ، ین اعمال ماست که بسوی ما بر می گردد «إِنَّمَا هِی أَعْمَالُکُمْ تُرَدُّ إِلَیکُم». پس باید با عمل آن هم عمل خالصانه ای که بفهمیم مقبول خداست آخرتمان را آباد کنیم . چه ملاک ساده ای برای فهم مقبولیت اعمال بهتر از این که خودمان قبولش داریم؟ خودمان محاسبه کننده اعمالمان هستیم و خواهیم بود(کفی بنفسک الیوم علیک حسیبا) پس از التماس دعایی که ما را از عمل غافل کند بپرهیزیم.

مرحوم حاج آقا دولابی (رحمة الله علیه) فرمودند:

*هر کس گفت التماس دعا گفتم من مستجاب الدعوه نیستم اما اگر باشم چه دعایی می خواهی بکنم؟

گفت دعا کن خدا حجم را قبول کند.

گفتم آیا خودت حجت را قبول داری؟ گفت : نه!...اٍه !؟ وقتی خودت قبول نداری من چه بگویم؟ در نماز جماعت می گوید التماس دعا. دعا کن خدا نماز ما را قبول کند.گفتم: آیا خودت نمازت را قبول داری؟ گفت: «نه!»

*یک وقت کلاه سرت نرود به من بگویی التماس دعا. اوّل خودت را بساز که آنچه را عمل میکنی ،مالی که در راه خدا میدهی،حرفی که در راه خدا میزنی، خودت قبول کنی. کاری که خودت قبول نداری را من چگونه به خدا غالب کنم. چنان قرص می گوید «نه» که آدم دود می شود.این را به شما می گویم که محرم هستید.

*پنجاه سال است که دارم به شما می گویم که خودتان را جمع کنید.کلاه سرتان نرود.در دنیا التماس دعا گو نشوید.وقتی خودت قبول نداری آیا مرا جلو می فرستی تا مرا حبس کنند؟ ولو بدم نمی آید که آنها به خاطر حرف بیجا حبسم کنند.چقدر خوب است که آدم یک بهانه پیدا کند که آنجا حبسش کنند. سور می دهند و به زندانیانشان گاهی سر می زنند و احترام می کنند.ای عزیزان،ما همه در دنیا زندانی هستیم.خداوند زندانی را دوست دارد.مخصوصا که خودش مارا اینجا انداخته است تا ادب شویم.