امام بنده عابد و زاهد خدا بود و سال‌های طولانی در خلوت عبادتگاه خود را خالص کرده بود. او تجسم عینی تسلیم در مقابل خدا بود و به همین جهت بزرگترین اتفاقات کوچکترین تاثیری برای او نداشت. امام موحدی بود که با اتصال به خداوند متعال دیگر قدرت‌ها را خُرد می دید و از این بابت هیچ نگرانی به خود راه نمی‌داد.

 

عرفان امام خمینی، مبتنی بر آیات قرآنی، احادیث بزرگان دین و آموخته‌های عمل اولیای خدا و در چارچوب شرع مطهر اسلام بود؛ ایشان با تصوف منفی که دین وآیین را ذکر و ورد منحصر کرده و پرهیز از انجام مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی را ترویج نماید به شدت مخالف بود.

 

ایشان در زندگی فردی از جوانی به سیر و سلوک معنوی و جهاد اکبر پرداخته بود و پس از این مراحل وارد صحنه سیاسی شد که نتیجه آن را می‌توان چنین بر شمرد: تجلی روح عرفانی در تمامی اعمال وی از جمله تصمیمات سیاسی- اجتماعی، دارا بودن انگیزه الهی و سرکوب نفس، مشاهده خود در محضر خداوند در تمام اعمال و رفتار، تلاش برای رضای الهی در همه اعمال، شجاعت استثنایی، عزت نفس، صبر و بردباری، سرسختی و ایستادگی در راه حق و نیز قدرت اثرگذاری بالا بر نفوس و عقول مردم و بر این اساس خلوص امام در جمیع جهات عامل کمک‌ها و راهنمایی‌های خداوند متعال در مقاطع حساس بود و این امر باعث می‌شد که با الهامات دریافتی، صحیح‌ترین تصمیمات سیاسی را در حساس‌ترین مقاطع اتخاذ نماید.

 

مقام معظم رهبری در مورد این خصوصیات و ویژگی‌های ممتاز حضرت امام می فرماید: «او عبد صالح و بنده خدا به معنای واقعی بود، من هیچ تعبیری بهتر از این تعبیر زیبای عبد صالح برای امام پیدا نمی‌کنم» و شهید آیت‌الله محمدباقر صدر از اندیشمندان بزرگ جهان اسلام جمله‌ای معروف دارد که اوج مراتب معنوی رهبر نهضت اسلامی را نشان می‌دهد:«ذوبوا فی الامام الخمینی کما ذاب فی الاسلام»؛ «ذوب شوید در امام خمینی همچنان که او در اسلام ذوب شده است».

 

انتهای پیام/ع