شاید جالب باشد بدانید که رکوردمشارکت مردم در انتخابات های ریاست جمهوری نیم قرن اخیر امریکا، 60 درصد بوده کهآن هم به سال 1968 یعنی 44 سال قبل باز می گردد که ریچارد نیکسون نامزد حزب جمهوری خواهبرنده این انتخابات شد؛ فردی که تا همین امروز هم از او بعنوان مقتدرترین رئیس جمهورامریکا نام برده می شود. > کمترین میزان مشارکت در انتخابات های ریاست جمهوری امریکانیز به سال 1996 باز می گردد که بیل کلینتون در جریان یک مشارکت 49 درصدی برای باردوم به کاخ سفید راه یافت. حتی در انتخابات ریاست جمهوری 2008 امریکا نیز که اوبامابعنوان یک کاندیدای سیاهپوست با شعار "تغییر" به میدان آمد، انتظار می رفتکه انگیزه ی جامعه امریکایی برای رأی دادن بطور بی سابقه ای افزایش یابد اما درنهایت تنها 57 درصد از حائزین شرایط رأی دادن به پای صندوق های رأی رفتند. بر این اساس، می توان برآورد کرد که حدود 40 درصد مردمامریکا همیشه در انتخابات ها شرکت نمی کنند. اما چرا؟ بر اساس نگاه اولیه ممکن است تصور شود که "بی سوادان"و "طبقه فقیر" گروه هایی هستند که آمار میزان مشارکت در انتخابات را خرابمی کنند اما پژوهش های مستند از درون جامعه امریکا خلاف این ادعا را ثابت می کند ونشان می دهد که بیشترین این افراد آگاهانه رأی نمی دهند و دلیل رأی ندادن خود رانیز موثر نبودن رأی شان در سرنوشت شان، نظام دو قطبی امریکا که چاره ای جز انتخابمیان دو کاندیدای جمهوریخواه یا دموکرات نیست و همچنین سوء ظن نسبت به مهندسی آراعنوان می کنند. یک پژوهش که توسط روزنامه آمریکایی یو اس ای تودی و دانشگاهسافلوک در بوستون صورت گرفته نشان می دهد ۵۸ درصد از رای ندهنگان درانتخابات شرکتنمی کنند چرا که معتقدند رای دادن آنها تاثیری بر سرنوشت شان ندارد. هر چند پژوهشیدیگر نشان می دهد که ۲۸ درصد از کسانی که گهگاه رای می دهند و ۲۳ درصد از کسانی کههیچوقت رای نمی دهند، علت عدم حضورشان در انتخابات را "گرفتاری هایروزانه" اعلام کرده اند. آگاهانه رای ندادن کیث پرستون ساکن شهر ریچموند مرکز ایالت ویرجینیا است. اینایالت از پایگاههای تاریخی جمهوریخواهان به شمار می رود اما در انتخابات های اخیرتمایل خود را گاه متوجه دموکرات ها کرده است. کیث که عضو یک گروه آنارشیستی است می گوید: "من درانتخابات شرکت نمی کنم چرا که معتقدم نظام حکومتی آمریکا از بنیان نامشروع است. بهعقیده من، سیستم انتخاباتی الکتورال فقط زمینه ساز مشروعیت بخشیدن به دولتی است کهاز بالا و تحت یک نظام الیگارشی هدایت می شود." گروه آنارشیستی که آقای پرستون عضو آنست "اتک دسیستم" (Attack The System) نام دارد. این گروه بخشی از شبکه ملی جنبشآنارشیست های آمریکاست. این بخش کوچک از جامعه آمریکا اصولا اعتقادی به فلسفه وجودیدولت ندارند و چنان که از نامشان بر می آید به "اقتدارگریزی" و توزیعقدرت در میان نهادهای مردمی و خصوصی معتقدند. او می گوید: "من و همفکرانم خواهان نظام و سیستمیهستیم که منعکس کننده نظر و خواست اکثریت جامعه باشد و نه فقط تعداد معدودی کهاکنون کنترل همه چیز را در دست دارند." 'آنارشیستمعتدل' جرمی ویلند یکی دیگر از اعضای گروه آنارشیستی اتک د سیستماست . او دبیر اجرایی وبسایت این گروه است اما برخلاف کیث خیلی مطمئن نیست بخواهدانتخابات را تحریم کند. می گوید: "من هنوز تصمیم نگرفتم که امسال در انتخاباتشرکت کنم یا خیر. به نظر من رای دادن در حقیقت آیینی انتزاعی است که در ظاهر بهشما حس 'مشارکت کردن' را القاء می کند اما در باطن 'دایره انتخاب' شما را بسیارمحدود می کند." جرمی که روی لپ تاپ خود برچسب های 'جنبش اشغال وال استریت'را چسبانده معتقد است که "مشارکت سیاسی افراد جامعه نباید به رفتن پای صندوقهای رای خلاصه شود. در جامعه باز مشارکت اجتماعی و سیاسی به صورت افقی و میاناعضاء روی می دهد. ما به دنبال نظامی هستیم که در آن افراد جامعه با یکدیگر تعاملسیاسی دارند. از نظر من نظام امپریالیستی خیلی بزرگ و منفعل است و نمی تواند خودرا متوازن نگهدارد. بالاخره از داخل فرو می ریزد؛ چنانکه تمامی امپراطوری هایتاریخ بالاخره سقوط کردند." رای اعتراضی در مقابل محوطه کاخ سفید به دنبال کسانی می گردم که نمیخواهند به باراک اوباما یا میت رامنی رای دهند. کار راحتی نیست. شاید هم اطراف کاخسفید جای مناسبی برای پیدا کردن این بخش از جامعه آمریکا نباشد حتی اگر جمعیت آنهاحدود ۱۰۰ میلیون نفر باشد. در حقیقت، احزاب دموکرات و جمهوریخواه هرکدام تنها حدود ۳۰درصد از جمعیت رای دهندگان را با خود دارند و از این منظر، اگر رای ندهندگان را یکجامعه آماری فرض کنیم، تعداد آنها بیشتر از طرفداران هر یک از احزاب آبی و قرمزاست. با این حال، در همین چند متری کاخ سفید هم گردشگرانی ازدیگر ایالت های آمریکا آمده اند که طرفدار آقایان اوباما و رامنی نیستند. یکی ازآنها آقایی میانسال است از شهر بالتیمور. او می خواهد به نشانه اعتراض رای ندهد.می گوید طرفدار نامزد 'حزب سوم' است اما چون شهروندان ایالت محل زندگی او (مریلند)به طور سنتی به نفع نامزد دموکرات ها رای می دهند، این بار او رای نخواهد داد. می گوید: "می دانم نامزد محبوبم رای نمی آورد و نهایتارای من به نفع برنده رقابت میان دموکرات ها و جمهوریخواهان واریز می شود. اتفاقیکه اعتراض من را به سیستم دو حزبی نمایان نخواهد کرد." 'حزب سوم'اصطلاحی است که در آمریکا به جریان های سیاسی مجزا از دو حزب دموکرات و جمهوریخواهاطلاق می شود. احزابی چون حزب سبز، حزب قانون اساسی، حزب عدالت و حزب آزادیخواهآمریکا. دختر جوان دیگری که با مادرش برای گرفتن عکس یادگاری مقابلکاخ سفید آمده می گوید در یک آزمون اینترنتی شرکت کرده و دریافته که عقایدش بیشتربا جیل استاین، نامزد حزب سبز همخوانی دارد. می گوید شاید این دوره به نامزد حزبسوم رای دهد. هر چند مادرش قاطعانه می گوید که می داند رای خود را به نفع چه کسیبه صندوق خواهد انداخت و علاقه ای هم به داشتن اطلاعات در مورد نامزدهای حزب سومندارد. اگرچه طرفداران نامزدهای حزب سوم یا تعداد آنارشیست هاییچون کیث و جرمی در آمریکا خیلی زیاد نیست اما بسیاری از کارشناسان تحریم انتخاباتتوسط این گروه و جمعیت حدود ۴۰ درصدی رای ندهندگان را به نفع جمهوریخواهان میدانند و باعث ریزش رای دموکرات ها. این در حالی است که دموکرات ها دست کم در سطحشعارهای انتخاباتی به ایده آل های این بخش اقلیت از جامعه آمریکا نزدیک ترند. منبع : بولتن نیوز