Navigation Navigation

محتوا محتوا


آشوب‌هایی که تمام می‌شود و روسیاهی که می‌ماند


بدون شک ابعاد و عمق فتنه سال 88 قابل قیاس با آشوب‌های این روزها نیست، اما آن فتنه هم سرانجام جمع شد و به قول معروف «زمستان رفت اما روسیاهی به ذغال ماند».

به گزارش یزدامروز، یکی از نکات جالب توجه در رابطه با اغتشاشات اخیر این است که حتی اصلاح‌طلبان و برخی از عناصری که در سال 88 خود جز میدان‌داران فتنه و آشوب بودند حال در نقد آشوب‌گری می‌گویند و می‌نویسند و بر لزوم پیگیری منطقی مطالبات تأکید دارند!

البته برخی می‌گویند اینکه این افراد امروز اغتشاشات را نفی می‌کنند بخاطر این است که دولت مورد حمایت آن‌ها روی کار است و اگر مثلا دولت دست جریان رقیب بود، مواضع این افراد هم متفاوت بود. اما فارغ از اینکه اصلاح‌طلبان با چه نیتی این مواضع را اتخاذ کرده‌اند، باید آن را به فال نیک گرفت که به هر حال کسانی که چندی قبل خود از عناصر اصلی آشوب بودند امروز آن را نفی می‌کنند و اذعان دارند که از مسیر رادیکالیسم نمی‌شود به نتیجه رسید.

با این همه، این مواضع یک پیام مهم هم دارد و آن اذعان آن‌ها به جنایتی که در حق مردم در سال 88 کردند. اینکه عناصر فتنه سال 88 امروز در نفی آشوب می‌گویند یعنی اینکه خود آن‌ها هم قبول دارند که آشوب نمی‌تواند راه‌حل رسیدن به مطالبات مردم باشد و بیش از آنکه به نفع مردم باشد به نفع دشمنان مردم است. یعنی اینکه قبول دارند که آشوب‌هایی که آن‌ها در سال 88 راه انداختند به نفع مردم و برای مردم نبود بلکه به مردم ضربه هم زده است.

این افراد در واقع با این مواضع‌شان، ناخواسته اذعان کرده‌اند به اینکه خودشان در سال 88 چگونه در حق مردم ظلم کردند. به راستی آیا غیر از این است که جنایت‌هایی که سران فتنه در سال 88 در حق مردم کردند، وجهه‌ی کشور را در عرصه جهانی خدشه‌دار کرد؟ آیا اگر آن اقدامات در سال 88 نبود، شاهد این حجم تحریم‌ها در قبال کشورمان بودیم؟ آیا می‌توان نقش فتنه 88 در دو قطبی شدن کشور را انکار کرد؟ آیا می‌توان فراموش کرد که به واسطه فتنه حتی خانواده‌هایی از هم پاشیدند؟

بدون شک ابعاد و عمق فتنه سال 88 قابل قیاس با آشوب‌های این روزها نیست، اما آن فتنه هم سرانجام جمع شد و به قول معروف «زمستان رفت اما روسیاهی به ذغال ماند». فتنه 88 خنثی شد اما فتنه‌گران آن روز به جایی رسیده‌اند که در عین اینکه همچنان خود را حامی سران فتنه می‌دانند ولی چاره‌ای نمی‌بینند که از آشوب‌گری‌‎های امروز اعلام برائت کنند.

اگر قرار بود آشوب‌گری در کشور به نتیجه برسد، سال 88 از هر زمانی بستر این کار فراهم‌تر بود، اما می‌بینیم که عناصر آن آشوب‌ها چگونه به دریوزگی افتاده‌اند و علیرغم میل باطنی‌شان نسبت به اغشاشات اخیر موضع‌گیری می‌کنند. همین امر موجب می‌شود تا رئیس دولت اصلاحات که در سال 88 خود یکی از عوامل اصلی فتنه و آشوب‌گری بود امروز اذعان کند که: «اعتراض و آشوب خیابانی در این کشور امتحان خودش رو پس داده و به نتیجه نمی‌رسد».

انتهای پیام/






آخرین اخبار آخرین اخبار