یزد امــــــروز ؛ دو سال پیش در چنین روزهایی دکتر حسن روحانی توانست با شعارهای جذاب خود و انتقادهای آنچنانی از دولت وقت با آرایی لرزان و شکننده به ریاست جمهوری برسد.

اگر چه وی وعده داده بود در مدت صد روز نخست گشایش قابل توجهی در اقتصاد ایجاد کند و شعار چرخش همزمان سانتریفیوژها و چرخ زندگی مردم، از جمله محوری ترین شعارهای وی بود، اما گذشت چند ماه کافی بود که قشرهای گوناگون جامعه به میزان کارآمدی واقعی او پی ببرند.

متاسفانه دکتر روحانی علیرغم شعارهای پر طمارق اولیه، در میدان عمل بسیار ناکارآمد بود و در عرصه های گوناگون داخلی و خارجی دستاوردهای خاصی نداشته است ؛ بلکه در بسیاری از موارد همچون مذاکرات هسته ای، آسیب های قابل توجهی نیز به عزت و اعتماد مردم وارد شده است.

با رجوع به حافظه سیاسی این سخن روحانی در تبلیغات انتخاباتی اش به خوبی به یاد می آید :« من به جوانان کشورم می‌گویم که اگر در انتخابات پیروز شوم علاقه‌ای به جشن گرفتن برای پیروزی ندارم ؛ بلکه برای شاغل بودن مردم و بهبود و ارتقای رفاه زندگی آنان و رفع غم از چهره کارگران، ایجاد محیطی باصفا و علمی در دانشگاه‌ها و قرار دادن ایران در جایگاه پرغرور در دنیا و در هم شکستن تحریم وایجاد روابط خوب با دنیا و افزایش صادرات غیر نفتی و ایجاد احساس رضایت در مردم جشن خواهم گرفت » . دانلود فیلم

مردم می پرسند : اگر رئیس جمهور محترم قول دادند جشن نگیرند ، پس این جشن هایی که هرسال به نام مردم در سالگرد پیروزی شکننده وی راه انداخته اند مخصوصا این که با بودجه بیت المال وزرا به استان ها و شهرستان ها گسیل داده شده و با ابلاغ رسمی دولت ، مسئولان و مردم را از سراسر استان جمع کرده و به مراکز استان ها آورده می شود و با شعار حمایت از فتنه گران جشن می گیرند چیست؟! 

لذا  این سئوال در ذهن مردم متبادر است که در این میان چه کسی دروغ می گوید ؟! شخص رئیس جمهور محترم ؟! یا دولتمردانی که نمایندگان  رئیس جمهور در استان ها و شهرستانها هستند ؟!

با این همه جای شگفتی است که در سالگرد انتخاب وی به ریاست جمهوری برخی می کوشند با مصادره آراء  و نام مردم در پوشش مراسم به اصطلاح « مردمی»  دیگر بار در قالب تبلیغات جذاب امّا فاقد واقعیت بیرونی، به زعم خود ، محبوبیت دولت را در اذهان مردم رو به افزایش نشان دهند!

به راستی چگونه است که بر خلاف هنجارهای متعارف سیاسی  و .... ، رئیس جمهور از خزانه خالی دم می زند؛ ادعایی که بعد ها نادرست بودنش مسجل گشت و از سوی دیگر در حالی که اوضاع معیشتی مردم به دلایل گوناگون از جمله سوء تدبیر دولتمردان محترم چندان خوشایند نیست، برخی به بهانه سالگرد انتخاب رئیس جمهور برپایی مراسم جشن می پردازند!

البته نقش جشن ، به خودی خود مذموم نباشد، اما استفاده ابزاری از آن برای سرپوش گذاشتن بر ناکارآمدی دولت و دولتمردان قابل قبول نیست به ویژه این که به صرت مستقیم یا غیر مستقیم با هزینه های دولت و نهادهای عمومی انجام شود.

مراسم «جشن حضور» در یزد را می توان نمونه ای از این مراسم به اصطلاح « مردمی دولت پایه » قابل تأمل دانست.

به راستی جشن حزبی مزبور با سخنرانی بی ربط به وظیفه قانونی و ذاتی وزیر ارشاد ،آن هم در موقعیت کنونی ، چه دستاورده ملموسی برای کشور و رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و جوانان ـ که رئیس جمهور قول داده بود ـ داشت؟! حضور واقعی « مردم» در آن جشن چه تعداد بود؟! هزینه ایاب و ذهاب جاب وزیر ، اجاره محل برگزاری جشن و تبلیغات سنگین و پرهزینه بیلبوردهای شهری و ... از کجا تأمین شده بود ؟!

نقش نهادها و مسئولان دولتی در برپایی این مراسم به اصطلاح « مردمی دولت پایه » آن چه میزان بود؟! هزینه های آن از کجا تأمین شد؟! دیدگاه متولیان و مهمانان جشن درباره فتنه 88 و رئیس جمهور منتخب سابق چیست؟! آیا رأی مردم همه جا احترام دارد یا صرفاً هنگامی که طرفداران و همفکران شما انتخاب می شوند؟!

بی تردید، چنانچه دولتمردان و حلقه مشاوران رئیس جمهور اندکی از فضای ذهنی خود فاصله بگیرند و درصدد آگاهی یافتن از واقعیت های بیرونی جامعه و برداشت های عینی مردم برآیند ، در خواهند یافت که اینک در دومین سالگرد انتخاب دکتر روحانی با رأی شکننده مردم به عنوان ریاست جمهوری، پایگاه مردمی وی و دولت یازدهم به گونه ای قابل توجه و ملموس افت کرده است و چنانچه تدبیری واقع بینانه برای تغییر جدی در رویکرد دولت در عرصه های داخلی و خارجی اندیشیده نشود، بعید نیست با استمرار وضع کنونی و سیر نزولی مقبولیت رئیس جمهور و دولت وی، روحانی به عنوان نخستین رئیس جمهور چهارساله کشورمان معرفی شود.

البته میزان اقبال واقعی مردم از این جشن به اصطلاح « دولتی مردم پایه» در کشور و به ویژه در استان یزد نمونه و مصداق واقعی و واکنش مردم به همین تناقضات در رفتار و گفتار دولتمردان است .

کاهش مقبولیت دولت ، واقعیتی است که حتی برخی موافقان سینه چاک دولت نیز این روزها ناچار به آن اشاره کرده و درباره پیامدهای آن هشدار می دهند.

بنابراین منطقی تر آن است که مسئولان کشوری و استانی به جای تلاش برای برگزاری جشن های کذایی و اقدام به « دوپینگ مقبولیت» ، همت و توان خود را صرف خدمت همه جانبه به مردم و رفع کاستی های فراوان معیشت مردم کند؛ چه این که در صورت خدمت صادقانه و « مدیریت جهادی» امور، مردم همچون سابق ، بدون جشن های صوری و بی پشتوانه نیز حامی دولت خواهند بود و به عکس، در صورت استمرار و تشدید مشکلات در عرصه های گوناگون داخلی و خارجی به ویژه زوند روز افزون گرانی و مشکلات معیشتی، فاصله بین ملت و دولت هر روز افزایش می یابد و برگزاری جشن های آن چنانی از کیسه بیت المال و به عبارتی «خزانه خالی»! نیز نمی تواند مانع روند نزولی مقبولیت در پایگاه اجتماعی دولت شود.

آیا به راستی گوش شنوایی هست؟!

نویسنده : مـرصـاد بصـیر

منبع : یزد ندا