به گزارش یزدامروز؛ با نگاهی گذرا به تاریخچه خودروسازی بریتانیا و برندهایی مانند بنتلی، رولزرویس، جگوار، آستون‌مارتین، رنج‌روور و دیگر برندهای لوکس بریتانیایی به این موضوع پی می‌بریم که گویی صنعت خودروسازی بریتانیا به حکومت سلطنتی این کشور گره خورده و بر اساس سنت‌ها و فرهنگ بریتانیا  خودروسازان مشغول به ساخت خودروهای خود هستند. در این میان برند جگوار که خود یکی از پیشگامان صنعت خودرو به‌شمار می‌آید و در سراسر دنیا به عنوان یک برند لوکس شناخته می‌شود، عرصه را برای دیگر رقیب‌های اروپایی و حتی آمریکایی خود تنگ کرده و رقیبی سر سخت برای آن‌ها بدل شده است. این کهنه کار انگلیسی با وجود داشتن رقیبانی سر‌سخت، همچنان یکی از بهترین برندها در دنیای خودروهای لوکس به حساب می‌آید و گویی به کار خود بسیار مسلط است. در سفری که به شهر یزد داشتیم فرصتی پیش آمد تا با یکی از ناب‌ترین جگوارهای موجود در ایران ملاقاتی داشته باشیم و چند ساعتی را در کنار این اشراف‌زاده انگلیسی سپری کنیم.

Xj نام سری‌ بزرگ جگوار است که به عنوان لوکس‌ترین محصول انگلیسی، حتی در کشور انگلستان شناخته می‌شد. این محصول برای نخستین بار در سال 1968 به بازار ارائه شد. نسل نخست این برند فوق لوکس انگلیسی در سه سری تولید شد که یک نمونه آن کوپه بود و نمونه‌های دیگر آن کوپهچهار در بودند. سری1 جگوار xj6 از دو پیشرانه 2.8 و 4.2 لیتری بهره برده بود. نسخه دیگری از جگوار که از یک پیشرانه 2.4 لیتری به همراه سیستم تعلیق جدید ساخته و پرداخته شده بود و اندکی لوکس‌تر به نظر می‌آمد، با نام دایملر یا نسخه 420 جگوار ارائه می‌شد. در سپتامبر 1968 نسخه دو لوکس به پیشرانه‌های 2.8 و 4.2 لیتری مجهز شد و تجهیزاتی مانند سیستم تهویه مطبوع، فرمان هیدرولیک و صندلی‌های چرمی به آن افزوده کرد. در همین سال آپشن تلویزیون برای مدل‌ 4.2 لیتری به صورت محدود ارائه می‌شد. جگوارهای سری1 در تایپ‌های s و x  دارای دو مخزن سوخت بودند که دو در ‌ آن‌ باک‌ها بر چرخ‌های محور عقب قرار گرفته بود. در سال 1970 یک جعبه دنده 5 سر‌‌عته خودکار جایگزین جعبه دنده‌های نسل قبل xj6 شد که با پیشرانه‌های 4.2 لیتری ارائه می‌شد. در سال 1972 نسخه‌ای با پیشرانه 12 سیلندر خورجینی به حجم 5.3 لیتر برای جگوار در نظر گرفته شد. این نسخه افزون بر افزایش حجم پیشرانه، با افزایش فاصله طولی محور نیز مواجه شد. این سری جگوار با ثبت سرعت 225 کیلومتر بر ساعت، رکورد سریع‌ترین خودروی چهار در جهان را برای خود ثبت کرد.

در سال 1973 ساخت سری2 از نخستین نسل جگوار دوباره کلید خورد، اما این بار پیشرانه‌های آن 4.2 لیتری 6 سیلندر و 5.3 لیتری 12 سیلندر بود که نمونه‌های 12 سیلندر آن که نسخه‌ای ویژه به حساب می‌آمدند، نسبت به مدل‌های پایه و استاندارد 10سانتی‌متر بلند‌تر بود و فضای کابین به مراتب بزرگ‌تری داشت. در همین سال سری2 دستخوش تغییرات ظاهری اندکی شد، سپرهای آن مشابه مدل‌های سفارش آمریکا شد که در تصادف نسبت به قبل مقاوم‌تر شده بود و فضای داخلی نیز با ایجاد تغییراتی به روز‌تر شد. در سال 1975 جگوار برای مدل‌های سفارش آمریکای خود سپرهای جدیدی در نظر گرفت که بر اساس قوانین آمریکا باید چراغ‌های هشداردهنده‌ای درون آن‌ها نصب می‌شد. همچنین جگوار‌های سری2 سفارش آمریکا به سیستم سوخت رسانی انژکتوری ساخت بوش مجهز شدند که جایگزین سیستم کاربراتوری شده بود. در سال 1977 جعبه دنده‌ خودکار جگوارهای 12 سیلندر با همکاری جنرال‌موتورز طراحی شد که از نوع 3 سرعته بود و THM400 نام داشت. نسخه دیگر سری2 تولید نیوزلند بود که شرکت نیوزلند موتور (NZMC) آن را تولید می‌کرد. این نسخه که با نام سوپر جگ(SUPER JAG) و با کد xj6-sle شناخته می‌شد، ویژگی‌های متمایزی داشت که شامل سقف وینلی، رینگ‌های کرومی، سیستم تهویه مطبوع و صندلی‌های چرمی بزرگ‌تر و همچنین سرعت‌سنج آن به جای نشان دادن سرعت بر حسب مایل بر حسب کیلومتر نشانه‌گذاری شده بود. در مجموع 91226 دستگاه سری2 تولید شد که 14226 دستگاه آن 12 سیلندر بود. در حالی که تولید جهانی این خودرو در سال 1979 به پایان رسیده بود، تولید آن در سایت کِیپ تاون آفریقای جنوبی تا سال 1981 ادامه داشت.

سری 3 جگوار xj در سال 1979 توسط بزرگ‌ترین استودیو طراحی دنیا، پنین فارینا ساخته و پرداخته شد. این بار هم جگوار با جلو پنجره‌ای با خط‌های افقی، افزایش طول محورها و کوچک‌تر شدن چراغ‌های عقب روانه بازار شد. طیف گسترده پیشرانه و افزایش امکانات رفاهی در دستور کار جگوار قرار گرفت. سری3 جگوار آخرین نسخه از نخستین نسل این خودرو بود و در دهه 80 میلادی نسل دوم آن به بازار معرفی شد.