به گزارش عصر فرهنگ، علی  گرجی در گفت‌وگو با فارس به مقایسه عملکرد و درآمد پزشکان در ایران و آلمان پرداخت.

وی گفت: در ایران یک پزشک متخصص نسبت به پزشک آلمانی پول خیلی زیادتری‌ می‌گیرد اما سرویسی که در مقایسه با آنها ارائه می‌کند بسیار پایین‌تر است.

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان افزود: درآمد یک متخصص مغز و اعصاب در ایران با احتساب درآمد در بخش خصوصی، دولتی و زیرمیزی‌ها از همتای آلمانی به مراتب بیشتر است.

وی با بیان اینکه اگر تنها حقوق پزشکان از بخش دولتی را در نظر بگیریم درآمد پزشکان ایرانی‌ به مراتب‌ کمتر از آلمانی‌ها است گفت: متخصص جراح مغز و اعصاب در ایران نسبت به همتای آلمانی خود پول کمتری از دانشگاه می‌گیرد. اما نکته مهم این است که پزشک آلمانی تنها می‌تواند در یکی از ۲بخش دولتی یا خصوصی فعالیت کند. اما در ایران این طور نیست.

گرجی خاطر نشان کرد: سرویسی که پزشکان ایرانی ارایه می‌کنند ۵ درصد سرویس پزشکان آلمانی است و من واقعاً متاسفم که در سیستم پزشکی چند سال اخیر مواردی دیده شده که جای تأسف دارد.

وی با اشاره به وجود پزشکانی پاک دست در جامعه پزشکی ایران گفت: البته همکارانی داریم که درست و با جان و دل کار می‌کنند اما مسأله پول در جامعه پزشکی بسیار پررنگ شده است.

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان با اشاره به الگوی پزشکان قدیمی گفت: زمانی الگوی ما دکتر «شیخ» نامی بود که در مشهد طبابت می‌کرد وی برای آنکه مستضعف هم بتواند هزینه درمان را بپردازند یک پاتیل در مطب قرار داده بود تا افراد سکه‌های خود را در آن بیندازند.

وی ادامه داد: مردم مستضعف سرهای شیشه نوشابه را جمع‌آوری می‌کردند و به جای پول در داخل این پاتیل می‌انداختند و این پزشک آنها را جمع‌آری می‌کرد و پس از استریل کردن مجدداً جلوی در مطب به زمین می‌ریخت تا مستضعفان دیگر آنها را بردارند.

گرجی با اظهار تأسف از وضعیت کنونی جامعه پزشکی گفت: اکنون اگر از یک جوان بپرسید که می‌خواهید چه رشته‌ای بخوانی می‌گوید جراحی و در چرایی آن نیز تأکید می‌کند «چون پول در آن است».

وی گفت: متأسفانه این افراد محققان را آدم حساب نمی‌کنند و می‌گویند که این افراد مغز … خورده‌اند که محقق شده‌اند.

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان خاطر نشان کرد: مشکل پزشکی ما نه بیمارستان است و نه تجهیزات چرا که تجهیزاتی که در بیمارستان‌های آلمان موجود است با اندک تفاوتی در ایران نیز وجود دارد؛ مشکل این است که پزشکان ما دل به کار نمی‌دهند با یکدیگر همکاری نمی‌کنند و وقت لازم را برای کار نمی‌گذارند.

به گفته‌ وی حلقه مفقوده‌ جامعه‌ پزشکی امروز اخلاق است و تا زمانی‌ که این مساله درست نشود بهترین امکانات و بهترین اموال پزشکی نیز برای کشور هیچ فاید‌ه‌ای در پی نخواهند داشت.

گرجی در پاسخ به این سوال که آیا سیستم باید فرد را ملزم به اخلاقمداری کند گفت: خیر سیستم اجباری را نباید داشته باشد بلکه مسائلی که در سیستم به آنها ارزش داده می‌شود خود به خود مهم می‌شوند و همه آن را رعایت می‌کنند.

وی با ذکر مثالی افزود: اگر در خانه یک پدر به درس و مدرسه اهمیت بدهد فرزند وی پی علم می‌رود و اگر پدری به پول اهمیت دهد فرزند او به سراغ کاسبی می‌رود.

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان ادامه داد: در سیستم پزشکی کنونی ما پول دارای اهمیت است به طوری که پزشک موفق را پزشکی می‌دانند که درآمد بالاتری داشته باشد.

وی در ادامه صحبت‌های خود در مورد ضعف اخلاق پزشکی گفت: امروز حتی استاد نیز معنای خود را از دست داده است موارد بسیاری دیدم که استاد راهنما پول پایان‌نامه را می‌گیرد اما به دانشجو می‌گوید که پایان‌نامه مشکل خودت است و خودت باید آن را انجام دهی.

گرجی با طرح این سوال که آیا تا به حال در جامعه ما از پزشکی به عنوان پزشک نمونه در اخلاق تقدیر شده است گفت: ساعت کاری یک جراح مغز و اعصاب در آلمان از ساعت ۷ صبح تا ۱۶ است و معمولاً این افراد یکی دو ساعت نیز بیشتر کار می‌کنند بدون آن که اضافه حقوقی دریافت کنند.

وی با بیان اینکه در کشور آلمان تعداد ویزیت و تعداد عمل‌ها در درآمد ماهیانه پزشکان نقشی ندارد گفت: آنها رابطه میان ویزیت، پول و بیمار را از بین برده‌اند و در آنجا برخلاف ایران از کارانه خبری نیست.

به گفته وی در کشور آلمان برای یک پزشک فرقی نمی‌کند که روزی ۵۰ بیمار ویزیت کند و یا روزی ۲ بیمار چرا که رابطه پولی این موضوع از بین رفته است.

گرجی خاطرنشان کرد: آلمان‌ها اخلاق را در جامعه خود نهادینه کرده اند اما مشابه رفتار پزشکان آنها با بیمار را از سوی هیچ پزشک ایرانی نمی‌بینیم.

رئیس مرکز علوم اعصاب دانشگاه مونستر آلمان تأکید کرد: در آلمان پزشکان زیر ۲۰ دقیقه برای هر بیمار وقت نمی‌گذارند و اگر کمتر از این مدت با بیمار خود صحبت کنند از نظر اخلاقی صحیح به شمار نمی‌رود. اما در ایران به ندرت نمونه‌ای سراغ دارید که این مقدار زمان را برای یک بیمار خود بگذارد.

وی خاطرنشان کرد: به طور مثال درآمد ماهیانه یک جراح درجه یک مغز و اعصاب با تمام درآمدهای بخش خصوصی، دولتی، زیرمیزی‌ها و … ۴ یا ۵ برابر یک پزشک آلمانی است.