به گزارش عصر فرهنگ، هرچه واقعیت‌های برجام و ابعاد گوناگون خبط سنگین دولت یازدهم در ماجرای هسته‌ای روشن‌تر می‌شود، تلاش‌های دولتمردان برای گریز از پاسخگویی و سوق‌ دادن اذهان مطالبه‌گر جامعه به سوی مسائل حاشیه‌ای افزایش می‌یابد. در این راستا البته ابایی ندارند که گاه بر سر منتقدان فریاد کشند و با تعابیر تند و تیز بنوازندشان و گاهی با تمسک به قیاس‌هایی مع‌الفارق، اغراض خود را پی گیرند. مهم، جلوگیری از شدت‌یافتن مطالبات مردمی درباره وعده‌های محقق‌نشده برجامی است.

از نظر آنان، هرچه مردم از ناکامی‌های دردناک برجامی بیش‌تر مطلع شوند، پایگاه اجتماعی دولت و سبد آرای روحانی با بحرانی فزون‌تر دست و پنجه نرم خواهد کرد. از این روست که باید به هر رطب و یابسی دست یازید تا دستکم در این چندماهه افکار عمومی بیش از این غلیان نکند. از یاد نبرده‌ایم که آقای روحانی در دوران تبلیغات انتخاباتی در سال 92 هم گاه نمی‌توانست حفظ ظاهر کند و عصبانیتش را بروز می‌داد‎ به گونه‌ای که در یکی از مناظرات با این واکنش محسن رضایی روبه‌رو شد: «آقای روحانی اگر بخواهد با این عصبانیت و این داد و بیدادی که کردند سکان کشور را به‌دست بگیرند، خداوند رحم کند به این کشور!»

 پس از بر تن کردن کسوت ریاست‌جمهوری نیز بارها شاهد عصبانیت ایشان بوده‌ایم. واژگان تند رئیس‌جمهور و استفاده از تعابیر ناصواب همچون «بزدل»، «ترسو»، «به‌جهنم»، «افراطی»، «بی‌شناسنامه» و ... و تمسک به استدلال‌های مغلطه‌آمیز در مواجهه با انتقادهای دقیق و منطقی از همان آغازین ماه‌های تصدی ریاست‌جمهوری تا کنون ادامه داشته و دارد.

در آخرین نمونه‌ از این دست رفتارها رئیس‌جمهور در پاسخ به منتقدان بدعهدی‌های آمریکا گفته است: «ما غاصب را از باغ خود بیرون کردیم و درب باغ به روی مردم باز شده است. امروز عده‌ای کودک به درب باغ آمده و می‌گویند سیب و گلابی کجاست که می‌خواهیم میل کنیم. امروز این باغ که نهال‌های آن تازه غرس شده آماده باروری است، اما برای به ثمر نشستن صبر لازم است.» به عبارتی آقای روحانی چون پاسخ مستند و موجهی ندارد، از پاسخگویی طفره می‌رود و دست به دامان سیب و گلابی می‌شود. این در حالی است که ایشان به عنوان مصرترین فرد بر انجام مذاکرات هسته‌ای به شکل کذایی و مدافع پروپاقرص توافق‌های ناموزون انجام شده و در نهایت برجام، باید دقیق و مصداقی به انتقادهای منتقدان پاسخ گوید و فواید ادعایی برجام را توضیح دهد؛ نه این که برای جاانداختن برجام و موجه نشان دادن خبط‌های فاحش خود و مذاکره‌کنندگانش در واگذاری امتیازهای نقدی و بعضا دردناک در قبال وعده‌های نسیه، درشت‌گویی کند و به مثال‌هایی سطحی و عوامانه دست‌ یازد.

وانگهی اگرچه در دوران مذاکرات هسته‌ای دولت و رسانه‌های همسو با آن مذاکرات و توافق هسته‌ای را حلواحلوا می‌کردند اما با گذشت زمان کوه برجام موشی بیش نزایید و حتی مدافعان درجه یک برجام هم مستقیم و غیرمستقیم به نقائص برجام اشاره یا تصریح کردند، به گونه‌ای که مدافعان دوآتشه برجام هم در سالگرد برجام به جای جشن و پایکوبی یا روزه سکوت گرفتند و یا از بدعهدی‌های آمریکا شکوه کردند.

در این باره می‌توان به جمله شهرت یافته ولی‌الله سیف رئیس کل بانک مرکزی اشاره کرد که در آمریکا تصریح کرده بود عایدی ایران از برجام «تقریبا هیچ» است. به راستی آیا از نظر رئیس‌جمهور، دولتمردی در تراز رئیس کل بانک مرکزی هم به سان همان کودکانی است که «به درب باغ آمده و می‌گویند سیب و گلابی کجاست که می‌خواهیم میل کنیم»؟!

همچنین علی‌اکبر صالحی مذاکره‌کننده ارشد و رئیس سازمان انرژی هسته‌ای، تصریح کرده بود که «ایران به تعهدات خود پایبند بوده است، اما طرف مقابل واقعا وعده‌هایش را اجرا نکرده؛ این‌که تحریم‌ها را بردارند و مبادلات بانکی به حالت عادی بازگردد، این‌که مبادلات تسریع شده و روابط اقتصادی گسترش یابد. این‌ها در آن حدی که انتظار داشتیم محقق نشده‌اند.» به راستی آیا از دید جناب روحانی، دکتر صالحی هم چونان کودک عجولی است که «به درب باغ آمده و می‌گوید سیب و گلابی کجاست که می‌خواهیم میل کنیم»؟!

بالاتر و تأمل‌برانگیزتر از همه اذعان تلخ دکتر ظریف به عنوان بالاترین مقام در دستگاه دیپلماسی ایران است که اخیرا تصریح کرده بود «آمریکا هیچ تلاشی برای اجرای تعهدات برجام نداشته است.»

و این‌ها چند نمونه از انتقادها و به تعبیری اعتراف‌های تلخ دولتمردان ارشد درباره ناکامی‌های عبرت‌انگیز برجامی است؛ واقعیت‌های دردناکی که بسیاری از آگاهان ژرف‌نگر -و به تعبیری بعضا همان کودکان(!)- حتی قبل از آغاز مذاکرات هسته‌ای با آمریکا آن‌ها را پیش‌بینی‌ کرده و درباره فریبکاری آمریکائیان هشدار داده بودند؛ اما دولتمردان بخصوص شخص رئیس‌جمهور بر توافق هسته‌ای به هر قیمت مصر بودند و در نتیجه شد آن‌چه نباید می‌شد! به راستی آیا رئیس‌جمهور همچنان منتقدان را کودکانی به دنبال سیب و گلابی از باغ برجام می‌پندارد؟!

نویسنده: فاطمه فائزی

پایان پیام/ف