به گزارش عصرفرهنگ؛ از یاد نبرده‌ایم که آقای روحانی در دوران تبلیغات انتخاباتی در سال 92 هم گاه نمی‌توانست حفظ ظاهر کند و عصبانیتش را بروز می‌داد‎ به گونه‌ای که در یکی از مناظرات با این واکنش محسن رضایی روبه‌رو شد: «آقای روحانی اگر بخواهد با این عصبانیت و این داد و بیدادی که کردند سکان کشور را به‌دست بگیرند، خداوند رحم کند به این کشور!»

 پس از بر تن کردن کسوت ریاست‌جمهوری نیز بارها شاهد عصبانیت و رفتار و گفتارهای خارج از شأن ایشان بوده‌ایم. واژگان تند رئیس‌جمهور در تخطئه منتقدان و استفاده از تعابیر ناصواب همچون «بزدل»، «ترسو»، «به‌جهنم»، «افراطی»، «بی‌شناسنامه» و ... و تمسک به استدلال‌های سطحی و مغلطه‌آمیز در مواجهه با انتقادهای دقیق و منطقی از همان آغازین ماه‌های تصدی ریاست‌جمهوری تا کنون ادامه داشته و دارد.

در آخرین نمونه‌ از این دست رفتارها رئیس‌جمهور در سفر به استان مرکزی در پاسخ به منتقدان برجام و بدعهدی‌های آمریکا و شل‌گیری‌های دولت گفته است: «ما غاصب را از باغ خود بیرون کردیم و درب باغ به روی مردم باز شده است. امروز عده‌ای کودک به درب باغ آمده و می‌گویند سیب و گلابی کجاست که می‌خواهیم میل کنیم. امروز این باغ که نهال‌های آن تازه غرس شده آماده باروری است، اما برای به ثمر نشستن صبر لازم است.» به عبارتی آقای روحانی چون پاسخ مستند و موجهی ندارد، از پاسخگویی طفره می‌رود و دست به دامان سیب و گلابی می‌شود. این در حالی است که ایشان به عنوان مصرترین فرد بر انجام مذاکرات هسته‌ای به شکل کذایی و مدافع پروپاقرص توافق‌های ناموزون انجام شده و در نهایت برجام، باید دقیق و مصداقی به انتقادهای منتقدان پاسخ گوید و فواید ادعایی برجام را توضیح دهد؛ نه این که برای جاانداختن برجام و موجه نشان دادن خبط‌های فاحش خود و مذاکره‌کنندگانش در واگذاری امتیازهای نقدی و بعضا دردناک در قبال وعده‌های نسیه، درشت‌گویی کند و به مثال‌هایی سطحی و عوامانه دست‌ یازد.

آقای روحانی از ضرورت صبر پیشه کردن برای به ثمرنشستن نهال‌های سیب و گلابی سخن می‌گوید؛ اما مردم می‌گویند نهالی که به پایش بتن ریخته‌اید، خشکیده است و مگر می‌توان به انتظار تبدیل چنین نهالی به درخت و برداشت ثمر از آن شد؟!

کاش رئیس‌جمهور محترم به جای دست‌آویختن به دامان مثال‌هایی این‌چنین، ناکامی‌های دولت در عرصه مذاکره هسته‌ای و بدعهدی‌های فاحش آمریکائیان را صادقانه با مردم در میان می‌گذاشت و برای جلوگیری از ضرر بیش‌تر، چاره‌ای غیرشعاری می‌اندیشید تا «جلوی ضرر را از هر کجا بگیری منفعت است» در سطح کلان دولت یازدهم هم مصداقی عینی بیابد. کاش رئیس‌جمهور محترم در این واپسین ما‌ه‌های دولتش دست از شعارها و وعده‌‌های آن چنانی برمی‌داشت. کاش رئیس‌جمهور محترم به جای توجیه‌های فاقد منطق، کمی از واقعیت‌ها و انتقادهای واقعی را می‌پذیرفت. و کاش‌ های دیگر... .

نویسنده: فاطمه فائزی

پایان پیام/ف