به گزارش عصرفرهنگ؛ اگر یزدی باشید و مسیرتان از بلوار دانشجوی یزد بگذرد، محال است ساختمان های دستگاه های مختلف دراین بلوار نظرتان را جلب نکند، ساختمان های دراز و کوتاه، قدیمی و جدید با انواع و اقسام معماری ها! که در میان آن ها اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی شاید از همه قدیمی تر باشد! اما نه؛ اشتباه نکنید، در این نوشتار قرار نیست از نمای ساختمان اداره کل ارشاد استان حرفی زده شود! بلکه سخن از برخی رخدادهای به ظاهر فرهنگی است که در پس چهره عبوس و کهنه این اداره نهان شده است.
با نیم نگاه موشکافانه به برخی رخدادهای صورت گرفته در چند سال اخیر در اداره ارشاد استان یزد به صراحت می توان عدم نظارت و اوج بی مسئولیتی را در این دستگاه دریافت.
برای آنکه بتوان به عمق فاجعه در این اداره پی برد تنها کافی است سرنخی را تا انتها دنبال کنید تا مشخص شود در شهرآشوب ارشاد یزد چه خبر است؟!
جشنواره فیلم کوتاه و مستند رضوی یزد از معدود جشنواره هایی است که با موضوع امام رضا(ع) به عنوان یک جشنواره ملی- مذهبی، بیش از 10 سال به صورت سالیانه برگزاری آن تداوم داشته است که در کل یک رویداد فرهنگی مهم برای استان یزد بشمار می آید  و پنجشنبه هفته گذشته یازدهمین دوره این جشنواره به ایستگاه پایانی خود رسید.
اما سوای از اینکه چه کسانی و با چه نگرش و طرز تفکری این جشنواره را مدیریت می کنند داستان غم انگیز تر بدوبستان هایی –بخوانید رانت خواری فرهنگی– است که در پس اجرای این جشنواره نه تنها از چشم مسئولان و بخش های نظارتی دور نیست بلکه «اظهر من الشمس» است!
شاید قابل باور نباشد که در دستگاهی که متولی و اشاعه «فرهنگ اسلامی» است برخی افراد صاحب نفوذ با برگزاری و ارائه سخیف ترین و سطحی ترین کارها، حق الزحمه های میلیونی می گیرند.
شاید نتوان باور کرد برخی کانون های تبلیغاتی و مؤسساتی که در مقطعی حتی توان هزینه  اجاره و رهن خود را نداشته اند امروز به یمن حضور مدیران ضعیف النفس میانی اداره ارشاد و سازمان های دولتی! ، طی این چند سال گذشته بتوانند به ثروت باد آورده میلیاردی! دست پیدا کند و صاحب ملک و املاک و میلیونها سرمایه،  شرکت و نمایندگی در برخی استانها شوند!
شاید جالب باشد بدانید یکی از این افراد صاحب نفوذ فقط در حوزه فرهنگ و هنر یزد، طی سال های اخیر توانسته با حمایت های بی دریغ افرادی در ارشاد، علیرغم غیر قانونی بودن به صورت سریالی مجوز های گوناگونی را دریافت کند! و حتی با لابی گری و پشتوانه این کارمندان میانی معلوم الحال بتواند در اکثر برنامه ها و جشنواره های فرهنگی و هنری استان وحتی کشور، با ارائه کارهای بسیار سطحی و غیرکارشناسی درآمدهای میلیونی به جیب بزند!
و جالب تر اینکه این فرد در طول یک دهه گذشته با استفاده از همین شیوه -  جمع آوری رزومه هنری پی در پی از ارشاد یزد و لابی گری- برای دست یابی به اهداف منفعت طلبانه خود، در سایر استانهای دیگر هم بهره ببرد.
این فرد صاحب نفوذ در ارشاد استان یزد از همان سال های اولیه - اواخر دهه هفتاد-سال های 78 و 79- به علت نداشتن شرایط قانونی جهت صدور مجوز حتی یک کانون تبلیغاتی ساده، مجوزش را از ارشاد به نام یکی از بستگان نسبی خودش دریافت کرد و تاکنون توانسته با دریافت مجوزهای مختلف غیر قانونی!  از ارشاد اسلامی! یزد و بستن قراردادهای چند ده میلیونی با دستگاه های مختلف از جیب بیت المال تغذیه کند که یکی از این قراردادها، حضور انحصاری وی در جشنواره فیلم رضوی است.
حال آنکه شنیده شده وی یک قرارداد چند ده میلیاردی! را با یکی از دستگاه های دولتی استان بسته است که به فرض درست بودن این فرضیه در آینده نزدیک نیمه پنهان این موضوع هم فاش می شود.
از فعالیت بی محتوا و غیرکارشناسی وی همین بس که او برگزار کننده پر سرو صدا ترین کنسرت در یزد – وحید تاج- به صورت کاملا غیر قانونی است که خوشبختانه علیرغم استفاده از رانت و افراد نفوذی در ارشاد و دستگاه های مختلف در برگزاری آن ناکام ماند.
اما آنچه جای سؤال دارد اینکه تعداد مجوزهای گوناگون و رنگارنگ برای یک نفر چگونه است؟ چطور یک شخص هم زمان در یک مکان! می تواند از اداره ارشاد مجوز فعالیت های متنوع را اخذ کند؟! پشت پرده اینگونه مجوزها و از طرفی اقدامات غیر ضابطه ای چه کسی و یاچه کسانی هستند؟!
داشتن موسسه فرهنگی و هنری، کانون تبلیغاتی، مجله، دفتر طراحی و دکور؛ یک موسسه ناکارآمد و مجهول الحال، دفتر نگارخانه آن هم همه برای یک نفر چه معنا و مفهومی را برای مردم تداعی می کند؟
دفتر نگارخانه سابق کاملا خصوصی وی در مکان دولتی واقع شده بود بطوریکه در آن زمان هیچ مسوولی سوال نکرد که چطور  می شود یک دستگاه دولتی همچون ارشاد یک ساختمان و فضای بسیار مناسب را آن هم با استفاده رایگان از کلیه امکانات اب و برق و تلفن و گاز و سایر وسایل سرمایشی و گرمایشی  در اختیار موسسه این فرد و یا بهتر بگوییم بخش خصوص قرار داده باشد؟! 
مگر می شود بدون انجام تشریفات قانونی ازقبیل عدم برگزاری مناقصه و یا مزایده این چنین حقوق بیت المال را به حراج گذاشت؟   به هرجهت کسی چه می داند شاید مانند گرفتن مجوزهای کیلویی! به این شیوه و سیاق، راه اندازی نگارخانه های شخصی در مکان های دولتی هم بلامانع است!!
جالب اینکه شخص موصوف در تمامی برنامه ها و اهداف منفعت طلبانه، خود را یک چهره فرهنگی خدمتگزار و دلسوز و خیر! معرفی می کند و به نظر می رسد بعنوان یک مهره از جریان خاص در استان در حال فعالیت است!
حضور پر رنگ وی و یا موسساتش در تودیع و معارفه ها، جشن ها و همایش های اکثر مدیران و ادارات و سازمان ها، و نهادها. همراه با تعاملات قوی با برخی از مسوولین حاضر در استانداری، میراث فرهنگی، شهرداری و ارشاد یزد از دیگر نکات قابل تامل و توجه است.
با کمی دقت و تأمل به تبلیغات شهری یزد، کاملا متوجه خواهید شد که هر کجا در یزد برنامه فرهنگی و هنری، اقتصادی و یا تجاری باشد نام موسسه خاص وی در گوشه ای از پوسترها، بیلبوردها و بنرهای سطح شهر خود نمایی می کند!!
بر فرض اینکه  فرد مذکور کارهای حرفه ای و بی نقصی را ارائه می دهد و در خدمت بی منت به مردم شهره ی شهر است اما اینکه چطور می شود یک شخص طی مدت کوتاهی آن هم بدون زحمت به این همه شرکت، دفتر، موسسه، سرمایه و ملک و املاک میلیونی دست پیدا کند وظیفه و رسالت واحد های نظارتی ارشاد و استان در خصوص جلوگیری از انجام این قبیل سوء استفاده ها و تخلفات را زیر سؤال می برد.
بعید نیست هم اکنون که این نوشتار را می خوانید عده ای در راه روهای اداره ارشاد با کت و شلوار و ژست مدیریتی قدم می زنند تا بتوانند از طریق افراد نفوذی به هر بهانه ای ولو به بهانه شادی و افسردگی مردم یزد مجوزی را اخذ کنند تا کیسه هایشان را با پول مردم سنگین کنند.
و ادامه این سریال پر غصه نه به گواه این نوشتار بلکه به گواه بنرهای رنگارنگ جشن های بی هدف و مغرضانه در سطح شهر یزد بر هرکسی روشن و واضح است.

و اما...

از هر چه بگذریم، عمق و لایه پنهان جشنواره رضوی به زیبایی ظاهر آن نیست هرچند در چند سال اخیر ظاهر آن هم حفظ نمی شود و گویا به کسی مربوط نیست و بهتر است مسئولان ارشاد به ویژه مسئولان نظارتی این جشنواره که پای هر ساعت نظارتشان حق الزحمه دریافت می کنند به دنبال تغییر نام این جشنواره باشند که لااقل این ولنگاری فرهنگی! به نام مطهر و مقدس امام رضا (ع) تمام نشود.

انتهای پیام/س*