عصرفرهنگ؛ چند کلمه ای پیرامون توافق نامه اف ای تی اف:
طبق معمول سایت های خبری را باز می کنی، عنوانی جلب توجه می کند. بی خیالش می شوی اما وقتی که روزنامه و مجله و ... را هم دیدی و مطمئن شدی که خبر متواتر است؛ باز ناامیدانه دعا می کنی که ان شاءالله خیر است! توافق نامه FATF!
با بررسی ابعاد این توافق نامه و شروط پذیرفته شده، گیج می شوی و حتی به بودن خودت هم شک می کنی. آخر مگر می شود با دست توانا و اراده راسخ خودمان تصمیم بگیریم خودمان را تحریم کنیم، آن هم نه افراد و سازمان های کم اهمییت را بلکه حیاتی ترین گلوگاه های امنیتی و فرهنگی و اقتصادی. خوب که فکرش را می کنی می گویی تنها یک راه وجود دارد که وزیر معتمد و هشیار کشورم اینچنین تعهداتی را پذیرفته باشد؛ آن هم اعتماد به لبخندِ ملیحِ گرگِ میش نمای همیشگی!
اتفاقی که متاسفانه در این چند سال گذشته وقایعی مشابه آن را به کرات مشاهده کرده ای و اثرات ناگوارشان را با گوشت و پوستت لمس کرده و بعد از هر کدامشان عاجزانه در دلت دعا کرده ای که ای کاش دیگر شرایطی اینگونه پیش نیاید و تمام شود این خاطرات تلخ. از برجام و سیمان گرفتن قلب رآکتور گرفته تا داغ شهدای مظلوم منا. نخ تسبیح تمامی این عملکرد ها را می توانی در آن«اعتماد» جستجو کنی و چه خطرناک است این «اعتماد». قدم به قدم پیش می آید و تو هم در رویای مشوش خود، تمدن توسعه یافته و پرزرق و برق غربی را تصور می کنی که تیزی دندان نیشش را زیر گلویت حس می کنی و آن وقت است که به خود می آیی اما دیگر خیلی دیر شده.
آقای دکتر طیب نیا، به نظرم هیچ نیازی به توضیح واضحات و یادآوری بدیهیات اولیه عقلی و انقلابی برای شما نیست چرا که قطعا شما بیش از امثال بنده به این مسائل واقفید و به آن باور دارید. تنها یک مطلب را عرض می کنم : لطفا تجربه برجام را یک بار دیگر به دقت مرور بفرمایید. آن دیپلمات شیک پوشی که قدم زنان وعده لغو آنی تمامی تحریم ها را می داد اکنون جواب رایانامه های وزیر ما را می دهد؟!
من اگر جای شما بودم حتما از این تجربه درس می گرفتم، عزت و اقتدار این ملت بازیچه نیست.
والسلام...
محمد طالع زاده شیرازی

(دبیر جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد)