به گزارش عصر فرهنگ، زيست شناسان معتقدند كه عمر طبيعي بشر 120 سال است يعني اگر انسان در محيطي باشد كه وسايل راحتي و آسايش او فراهم باشد و اعصاب وي در معرض تحريكات و هيجانات خارجي قرار نگيرد و بهداشت را مراعات كند براحتي مي تواند 120 سال بلكه بيشتر عمر كند و نمونه هاي فراواني از اين افراد وجود دارد از جمله:

1. كربلائي عليشاه ايراني 125 ساله، ايراني (كيهان، شماره 6119)

2. آقاي عباس طاهري 131 ساله، ايراني (اطلاعات، شماره 10989)

3. آقاي پيرحسين علوي 135 ساله، ايراني (كيهان، شماره 6310)

4. شيرعلي اوف، 167 ساله، روسي (كيهان،‌ شماره 5958، ساز و آواز، همان، ص 15، شگفتي در چيست، ص8)

5. هاتين نين 168 ساله (همان)

6. هنري جانگيز 169 ساله، انگليسي (همان)

7. لوئيز اتروسكو 175 ساله (همان)

8. تپس آبزيت 180 ساله، روسي (همان)

9. سيدعلي كوتاهي 185 ساله، ايراني(همان)

يكي از عمده ترين عامل كوتاهي عمر موسيقي و ترانه هاي مبتذل است كه بر اثر هيجان هاي روحي و آسيب رساندن به مغز و ايجاد حزنهاي غيرمعمولي عمر انسان را به زير شصت سال تقليل مي دهد.

براي اثبات مسئله آماري از عمر موسيقي دانان بزرگ ارائه مي شود:

نام                                                 تاريخ تولد              تاريخ وفات               طول عمر

1. جيوواني باتيستا پرگولزي              1710م                   1736م                      26 سال

2. فرانسس پيتر شوبرت                  1767م                   1797م                       30

3. بليني                                       1801م                     1835م                         34

4. ارنست شوسون                         1855م                   1890م                          35

5. ولنگانك آمادتوس موتسارت       1756م                  1791م                           35

6. موكار سيمي                             1604م                    1674م                       36

7. ژرژ بيزه                                   1838م                   1875م                       37

8. هنري پرسل                               1658م                  1695م                     39

9. فردريك شوپن                          1810م                   1849م                     39

10. جرج گرشوين                         1898م                   1937م                     39

11. نيكلايي                                  1810م                   1849م                      39

12. كارل ماريافن وبر                     1876م                   1916م                     40

13. موريس ژوبر                           1900م                   1940م                       40

14. موس كورسكي                       1839م                   1881م                     42

15. هرولد                                    1791م                   1833م                     42

16. اسكر يابين                             1872م                   1915م                     43

17. گئورگ گبل                            1709م                   1753م                     44

18. توماس مورله                          1557م                   1602م                       45

19. حبيب سماعه                           1280ه.ق                1325ه.ق                 45

20. روبرت شوكان                        1810م                   1856م                        46

(براي آمار بيشتر ر.ك ساز و آواز، همان، ص16-20)   

و ... بالاترين عمر را قمرالملوك وزيري داشته (1284-1338ه.ش) كه 54 ساله بوده و از آن بيشتر خالقي(1285-1344ه.ش) كه 59 سال عمر كرده است.

جالب اينكه اكثر به بيماريهاي متعددي كه ريشه در موسيقي داشته مبتلا شده و با وضع زننده از دنيا رفته اند.

به عنوان نمونه مي توان اشاره كرد به «روبرت شومان آلماني» متولد 1810م اين موسيقي دان كه از 18 سالگي به تحصيل موسيقي پرداخته بود بر اثر افراط و تفريط در تعليم و تعلم موسيقي و اشتغال بيش از اندازه گرفتار بيماري هايي عصبي شده و وضع مزاجي اش مختل شد، در سال 1852م بيماري اش شدت گرفت و قدرت تكلم را از دست داد و سرانجام قوه سامعه او نيز مختل شد و با اين وضع فلاكت بار در 29 ژوئيه 1856م يعني در سن 46 سالگي درگذشت.(ساز و آواز، همان، ر.ك فرهنگ دانش و هنر، حرف «ر»)

همين طور «ماريا ليبران» زن خواننده معروفي كه از شنيدن آواز او مستمعان بيهوش مي شوند در سال 1835 م در سن 27 سالگي هنگام خواندن موسيقي ناگهان بيهوش مي شود و با سكته قلبي در مقابل چشمان تماشاچيان جان مي دهد. (همان، ص45)

موريس راول (1875-1937م) كه از دوران كودكي علاقه وافري به موسيقي داشت در سال 1933م به اختلالات عصبي گرفتار شد و با شدت يافتن آن رابطه او با دنياي خارج قطع و سرانجام در سال 1937م با وضع دلخراش از دنيا رفت. (همان، ص22)

همچنين طور «ريشارد واگنر»، «شوپن»، «نيچه»، «شومان»، «يوهان»، «بتهون»، «مندلس»، «باخ» و ... جزو آن دسته از موسيقي داناني هستند كه با عمر كوتاه و بر اثر ابتلا به بيماري هاي عصبي و رواني و ... از دنيا رفته اند.(همان، ص22-23)

به همين جهت امام صادق(ع) فرمود: «بَيتُ الغِناءِ لاتُؤمَن فيه الفُجعَه وَ لاتُجابُ فيه الدّعوَهُ وَ لايَدخلُه؛ خانه اي كه در آن غنا (موسيقي) باشد از بلاي ناگهاني(همچون سكته و ...) در امان نيست و دعا در آن مستجاب نمي شود و ملائكه (نيز) در آن داخل نمي گردد».(كافي، كليني، ج6، باب الغناء)

در نتيجه مي توان گفت يكي از عمده ترين عوامل كوتاهي عمر افرادي كه مبتلا به استماع موسيقي و ترانه هستند همين استماع موسيقي است، شاهد زنده آن كوتاهي عمر اكثريت قاطع موسيقي دانان و نوازندگان است كه حداكثر عمر آنها از 59 سال نگذشته و حداقل آن 27 سال است.

منبع: پرسمان