به گزارش عصرفرهنگ؛ رخدادها و اتفاقات پیرامون 8 سال جنگ تحمیلی و دفاع مقدس و عظمت آن بر هیچکس پوشیده نیست؛ جنگ ایران و عراق با تحریک صدام حسین توسط آمریکا و رژیم صهیونیستی و عمال و دست نشانده هایشان بر علیه کشورمان در حالی صورت گرفت که نهال نوپای انقلاب اسلامی به تازگی شکل گرفته بود و متاسفانه کشورمان از اوایل انقلاب و از همان ابتدای شکل گیری نهال نوپای انقلاب اسلامی ایران دستخوش توطئه ها و فتنه های دشمنان خارجی و داخلی (منافقان) بوده و هست. کشورمان در آن سالها پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران و نابودی رژیم طاغوت ؛ بلافاصله توسط دشمنان خارجی و داخلی (منافقان) ؛ مورد آماج و هجوم قرار گرفت از ترور علما ، فضلا و روحانیون گرفته تا ترور نخست وزیر و رئیس جمهور وقت کشور و تحریم و سپس تحریک عراق به جهت تجاوز به کشورمان و همچنین تهاجم فرهنگی و انواع توطئه ها و ترورها و … با نیت براندازی حکومت جمهوری اسلامی ، صورت گرفت.

حوادث و رویدادها پیرامون دفاع مقدس بسیار عظیم و گسترده است و مطالعه و تحقیق پیرامون آن بسیار خواندنی ، لذت بخش و بعضا غم انگیز و در نهایت افتخار آفرین می باشد و بر هر ایرانی لازم است که اطلاعات کلی و جزئی پیرامون این رخداد عظیم در کشورمان کسب کند.

متن زیر حاصل گفتگوی یزدندا با رزمنده 8 سال دفاع مقدس و راوی افتخارآفرینی های دلاور مردان کشورمان در جنگ تحمیلی است.

«علی رضا فضلی» سرهنگ بازنشسته سپاه پاسداران ضمن گرامیداشت یاد و خاطره امام(ره)، شهدا و هفته دفاع مقدس در خصوص حضور خود در جبهه ها گفت: با شروع جنگ تحمیلی در بهمن ماه سال 59 به جبهه عازم و تا اول فروردین ماه 1360 به عنوان تیربارچی در آبادان حضور داشتم، در آن زمان آبادان مرتب زیر آتش بود و نیروهای عراقی به  سرعت به سمت جلو پیشروی می کردند، ما در روزهای اول آماده جنگ نبودیم و عراق به سمت آبادان در حال پیشروی بود،  2 ماه عراق شبانه روزی موشک می زد و یکی دوبار سنگر روی سرمان خراب شد.

رزمنده دوران دفاع مقدس ادامه داد: بعد از دو ماه به یزد برگشته و در مسجد جامع و مدارس راهنمایی شهر و پایگاه های بسیج به داوطلبان آموزش اسلحه، که آن زمان برنو و m1  و ژ3 می دادم، و دوباره در آبان ماه 60 برای حضور در عملیات طریق القدس به عنوان آرپی جی زن به جبهه برگشتم، آن زمان پاسدار بودم و در همان عملیات همزمان با اذان صبح مجروح شده و به بیمارستان سوسنگرد و از آنجا به بیمارستان امام رضا(ع) مشهد اعزام شدم و بعد از طی دوران مجروحیت در یزد از خرداد 63 تا سال 67 در جبهه به صورت مرتب حضور داشتم و هر 45 روز یک بار به خانه برمی گشتم و جمعا 65 ماه در جبهه بودم.

فضلی بهترین خاطره خود را در جبهه ها را از مردم شادگان روایت کرد، وی اظهار کرد: مردم شادگان مردم فقیر و محرومی بودند و بعد از جنگ همگی در مسجد شهر که محل اسکان آوارگان بود حضور داشتند، من و همراهم برای خواندن نماز به مسجد رفتیم آنها که کلا عرب زبان بودند برای ما که با اسم سربازان خمینی خطابمان می کردند، چهار سجاده پهن کرده و بعد هم به خانه پیرمردی برای استراحت رفتیم، از ما پذیرایی کردند و کلا در حرف هایشان کلمه امام(ره) و سربازان خمینی پیدا بود و معلوم بود با آن همه محرومیت در آخر امام خمینی(ره) را به خوبی می شناسند.

رزمنده و راوی دفاع مقدس در خصوص رشادت های یزدی ها در دوران 8 سال جنگ تحمیلی اذعان کرد: محسن رضایی در جایی گفته است:« هر جا در جنگ از همه ناامید می شدیم به سراغ تیپ 18 الغدیر می رفتیم»، یزدی ها در والفجر 8 در دهانه اژدها بسیار مقاومت کردند و در عملیات فاو نقش به سزایی داشتند و صدام گمان کرد ایران قصد فتح بصره را دارد و این کار یزدی ها موجب غفلت عراق از فاو و باز پسگیری آن توسط نیروهای ایران شد.

وی افزود: یزد با اینکه لشگر نبود اما در جنگ 4 خط را به فاصله طولانی ماهوک عراق تا فاو را اداره، پشتیانی و مدیریت می کرد.

فضلی در این برهه از زمان وظیفه نیروهای ارزشی و جوانان را حرکت در مسیر جهاد کبیر یعنی عدم اعتماد به دشمن و بصیرت افزایی عنوان کرد.

انتهای پیام/ک