عصر فرهنگ، دکتر مجتبی صدیقی معاون دانشجویی وزیر علوم در نشست شوارای دانشگاه یزد ادعا کرد: «در دو سال اخیر بحران خاص دانشجویی در دانشگاه‌ها نداشتیم که این امر نشان‌دهنده مدیریت خوب و مواظبت‌های حوزه ستادی بوده است»
این ادعاهای جناب مشاور در حالی مطرح می شود که بسیاری از نخبگان، دانشجویان و اساتید دوران دولت تدبیر را بحرانی ترین سال ها در مراکز علمی و دانشگاه ها می دانند.
در راس این نخبگان رهبر معظم انقلاب در دیدار بیش از هزار نفر از استادان و اعضای هیأتهای علمی دانشگاههای سراسر کشور در تاریخ 13 تیر ماه سال گذشته نظری کاملا مغایر با نظر معاون وزیر داشتند. ایشان فرمودند: «یکی از غلط‌ترین کارهایی که در این یکی دو سال اخیر اتّفاق افتاد، این مسئله‌ی بورسیه‌ها بود. اگر راست هم بود این حرف -که البتّه بعد تحقیق کردند، معلوم شد به آن شکل، راست هم نیست؛ آن‌طوری که روزنامه‌ها با آن بازی کردند هم نبود؛ به ما گزارشهای دقیق و بر اساس بررسی‌ها دادند- راهش این نبود که ما مسئله را روزنامه‌ای کنیم. یک تعدادی برخلاف قانون یک امتیازی به‌دست آوردند؛ خیلی خب، راه قانونی وجود دارد: لغو کنند آن امتیاز را؛ سروصدا ندارد. جنجال درست کردن، حاشیه درست کردن است و این سمّ برای محیط علمی است که بایستی با آرامش کار خودش را دنبال بکند. این سم را متأسّفانه افرادی بر اساس همان پایه‌های بینش فکریِ مبنی بر سیاسی‌کاری و سیاست‌بازی به کام دانشگاه کشور ریختند؛ چرا؟ علاوه بر اینکه ظلم هم شد -به خیلی‌ها ظلم شد- هم خلاف قانون بود این کار، هم خلاف تدبیر بود این کار، هم خلاف اخلاق بود؛ آن‌وقت مدام دم از اخلاق هم میزنند. توبه‌فرمایان چرا خود توبه کمتر میکنند!»
این بیانات تنها یک نمونه از مخالفت ها با یک مورد از سیاست های غلط و التهاب آفرین دانشگاه ها در دولت تدبیر است.
از قضا دانشگاه یزدی که معاون وزیر در ادامه سخنانش از آن تعریف می کند هم در این دوران کوتاه با التهابات و بحران های بسیاری دست و پنجه نرم کرده است.
جناب آقای صدیقی! در همین دانشگاه یزد و در همین مدت کوتاه دولت تدبیر بسیاری از اساتید ارزشی حذف و اخراج شده یا قلع و قمع شدند. بعضی ها ایمیلی تهدید به مرگ شدند و برخی هم افرادی را اجیر کردند تا درب منزلشان تهدیدشان کنند.
دانشگاه یزد به باشگاه سیاسی فتنه گران، اصلاح طلبان و نزدیکان دولت تبدیل شد. سخنرانانی نظیر سید محمد رضوی، محمد رضا عارف، آذر منصوری، سید صادق خرازی، محمد تقی فاضل میبدی، صادق زیبا کلام و علی مطهری در دانشگاه یزد بر و بیایی داشتند.
حتی سخنران کنفرانس برلین را به عنوان تبار شناس انقلاب به دانشگاه دعوت کردند تا از سوابق انقلابی خود بگوید!
ترم تابستانه حذف شد. در هفته خوابگاه ها، مسولین که دستشان خالی بود خوابگاه های ساخته شده در دولت قبل را به جای کارنامه خود جا زدند.
شبانه به دفتر انجمن اسلامی دانشگاه یزد حمله شد!
کرسی های آزاد اندیشی تعطیل و کم رمق شدند. حتی دانشجوهای خودسر به تریبون های دانشجویی هم رحم نکردند و به اجتماع دانشجویان حمله کردند.
اوضاع به حدی وخیم شد که دانشجویان عضو جامعه اسلامی دانشگاه یزد با ارسال نامه ای به وزیر علوم شکایت کردند. جای تعجب دارد که از این اوضاع و احوال بی خبرید.
برخی مسئولین واداده و نفوذی در دانشگاه یزد زمینه تطهیر استکبار جهانی و آمریکا در محیط دانشگاهی را فراهم کردند. به گونه ای که نمادهای استکبار ستیزی و پرچم های ترسیم شده از زیر پای دانشجویان حذف شد. دانشجویی که علیه اسرائیل شعار داده بود مورد ضرب و شتم قرار گرفت تا بقیه حساب کار دستشان بیاید!
آقای صدیقی! دولت تدبیر در بدعتی آشکار اقدام به ایجاد تشکلی همسو با خود، بخوانید دست نشانده، در دانشگاه با عنوان تشکل توسعه و اعتدال کرد. اقدامی که امیدواریم به دولت تدبیر و امید محدود شود و دولت های بعدی با چنین شیوه هایی به دنبال یارگیری و ایجاد ستاد انتخاباتی در دانشگاه ها نباشند.
آقای معاون! آیا می دانید محافظان موسوی لاری، وزیر دولت اصلاحات در جریان سخنرانی وی در دانشگاه یزد پای یکی از دانشجویان منتقد را شکستند؟
آقای معاون! این مثال ها که بیانگر بحران های سیاست زدگی، رابطه مداری، خشونت، تنگ نظری و استفاده ابزاری از دانشجویان است در همین دو سال طلایی مد نظر شما اتفاق افتاده است. سایر مراکز علمی در یزد نیز وضعیت مشابه ای دارند.
جناب صدیقی! چنین ادعاهایی با این کارنامه چندان همخوانی ندارد. بهتر است یه جای توجیه و دگرگون جلوه دادن واقعیت در این فرصت باقی مانده از دولت تدبیر به فکر جبران مافات و همچنین سر و سامان دادن مراکز علمی بحران زده در کشور باشید.