عصر فرهنگ به نقل از نسیم صادق، روحانی که این روزها سخت در تلاش است تا به طرق مختلف و در زمان های مختلف از سفر استانی گرفته تا نشست های مناسبتی خبری و حتی سخنرانی در هفته محیط زیست!، سرنوشت بسیاری از مسائل کشور را به تحریم ها گره بزند، اخیرا در جدیدترین اظهار نظر بازه تاثیر‌گذاری تحریم‌ها را تا آب خوردن مردم بسط داد. روحانی تاکید کرد تحریم‌ها باید از بین بروند تا سرمایه‌گذار به کشور بیاید و باید سرمایه‌گذاری انجام شود تا مشکل مالی و بانکی و آب خوردن مردم حل شود.

این موضع‌گیری روحانی در حالی انجام می‌شود که طبق شواهد و قرائن موجود، موضوع تحریم‌ها یکی از اصلی‌ترین موانع پیش روی مذاکره‌کنندگان است؛ چرا که آمریکایی‌ها به هیچ عنوان نمی‌خواهند تحریم را به عنوان ابزاری برای فشار بر ایران از دست دهند. به نظر می‌رسد اعلام چنین مواضعی از سوی مقامات رسمی کشور در بحبوحه مذاکرات، نتیجه‌ای جز جری‌تر شدن دشمن و افزایش سقف مطالبات و زیاده‌خواهی‌های آنها نخواهد داشت.»

مسئولان و حامیان دولت، که در دوره دولت گذشته مشکلات کشور را ناشی از سو مدیریت توصیف می کردند و نقش تحریم ها را، نقشی ناچیز می دانستند، امروز پس از گذشت دو سال از روی کار آمدن دولتشان تمام تدبیر های خود را به رفع تحریم ها وابسته کرده و تنها راه حل آن را توافق با آمریکا_ بخوانید کوتاه آمدن در برابر زیاده خواهی های آمریکا می دانند.

- نقدینگی عامل تورم است، نه تحریم

روحانی در مورد اینکه تورم وتحریم تا چه حد با هم درارتباطند، گفت: یکی از دلایل تورم کاهش تولید است. هرچند تورم و تحریم با هم درارتباطند اما اگر تحریم هم نمی بود ما تورم را داشتیم. الان دولت نقدینگی را به ۷ برابر افزایش داده است. وقتی نقدینگی زیاد باشد، گرانی هم خواهد بود. این کاهش ارزش پول ملی هم به معنای تورم جدید است. ضمن اینکه باید روابط ما با دنیا معتدل و منطقی باشد و همه اینها در شرایط اقتصادی کشور مؤثر است.

۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۲

- یک مدیریت خوب می‌توانست جلوی تحریم‌ها را بگیرد

آیا اموری چون افزایش نقدینگی در جامعه و ۷ برابر شدن آن و تبدیل ۶۸ هزار میلیارد تومان نقدینگی جامعه در عرض ۷ سال به ۴۵۰ هزار میلیارد تومان ربطی به تحریم‌ها داشت؟ یا به مدیریت ضعیف مسئولان امر بر می‌گردد؟. . .

رشد اقتصادی ایران در شرایط امروز یا صفر و یا زیر صفر است در حالی که ما هیچ‌گاه چنین شرایطی را نداشتیم و از این رو به نظر می‌رسد مشکل از مدیریت داخلی است؛ البته بخشی از مشکلات به تحریم‌های بین المللی بر می‌گردد، اما این موضوع هم به مدیریت داخلی کشور بر می‌گردد، چرا که یک مدیریت خوب می‌توانست جلوی تحریم‌ها را گرفته یا حداقل این تحریم‌ها را تقلیل کند.

۷ اردیبهشت ۱۳۹۲

- همه ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها را نمی‌توان پای تحریم نوشت

مدیریت اقتصادی کشور به جای آنکه در این شرایط حساس با تکیه بر قدرت مقاومت و ابتکار مردم عزیز و سرفراز ایران پیام رشد پایدار به جهان بدهد، متأسفانه پیام ضعف به تحریم‌کنندگان می‌دهد... همه ضعف‌ها و ناکارآمدی‌ها را نمی‌توان پای تحریم نوشت.

۲۲ فروردین ۱۳۹۲

- بدون کاهش تحریم‌ها هم می‌توان اقتصاد را نجات داد

دولت آینده در شرایطی که تحریم‌ها نیز تخفیف پیدا نکند، می تواند برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور قدم‌هایی بردارد که برای بخش مولد ما ایجاد امید کند، آنچه که مشوق سرمایه به سمت تولید ملی است در برنامه‌های خود مورد توجه قرار دهد، حجم نقدینگی را کنترل کند، بتواند با مدیریت درست مبادلات ارزی، نرخ برابری ریال را تثبیت کند.

کشور ما ظرفیت های زیادی دارد، نفت یک ظرفیت ما هست،که ممکن است در این تحریم دچار مشکل شده باشد، اما از این نفت فرآورده های زیادی می توانیم استحصال کنیم که می تواند جبران کننده تحریم نفتی کشور باشد.

۲۰ فروردین ۱۳۹۲

- بی‌انضباطی دولت دلیل به هم ریختن بازار است

بدون ترديد اگر آثار ناشي از تحريم را يكي از دلايل وضعيت فعلي بازار ارز و در نتيجه‌ كاهش ارزش پول ملي بدانيم، بايد از آثار اجراي سياست‌هاي انبساطي فراتر از برنامه، ‌بي‌انضباطي ملي، پولي و مالي دولت و افزايش شديد حجم نقدينگي هم به عنوان دلايل ديگر آن دانست.

۱۹ آذر ۱۳۹۱

- با شعار نمی‌توان تحریم‌ها را مدیریت کرد

حسن روحانی: مگر از سال ۱۳۸۵ تحريم نشديم، اما براي شرايط تحريم چه كار كرديم؟ آيا به فكر اقتصاد مقاومتي و برنامه ريزي براي اين شرايط بوديم؟ آنچه مهم است سرمايه اجتماعي است اگر مردم بدانند و مطمئن باشند مسئولان مي‌فهمند و دلسوزند و به دنبال حل مشكلات و مسائل هستند، از اين شرايط عبور مي‌كنيم. اما شرط اساسي اين مسئله اميد به آينده است ديگر دوران شعاردادن و درشت‌گويي گذشته است و مردم از بس حرف شنيدند خسته شدند.

۲۳ مهر ۱۳۹۱

اقتصادی که قرار بود بدون برداشته شدن تحریم ها هم نجات یابد، امروز در گیرو دار بازار داغ همین تحریم ها و  در میان"آلزایمر" مسئولینی که روزی تحریم را عامل ثانویه و ثالثیه در حل مشکلات می دانستند به بازیچه ای برای دست یابی به مطامع سیاسی و حزبی بدل شده است.

دولتی که مدعی با خبری از جیب مردم است و به خاطر معیشت جامعه به مذاکرات رفته و و برای لغو تحریم‌ها بخش بزرگی از تاسیسات هسته‌ای کشور را تعطیل کرده، باید در عمل نشان دهد که "تمام" تصمیماتش نیز در راستای همین امر است.

بگذارید ساده تر بگوییم وقتی پروژه عظیم مسکن مهر- که باعث خانه دار شدن هزاران نفر از اقشار ضعیف جامعه شد به امری "مزخرف" به گفته وزیر مسکن روحانی مبدل می شود، وقتی مردم به یکباره  در موعد زمانی مقرر در انتظار شارژ کارت سهمیه خود بودند،  ناگهان شنیدند که دیگر به آنها بنزین 700 تومانی تعلق نخواهد گرفت! و وقتی هر ماه زمان واریز یارانه مردم تمدید می شود، پیام های غیر مطلوبی به جامعه تزریق می کند، پیام هایی که رفتارهای صادقانه در جهت رفع مشکلات مردم از آن درک نمی شود.

جیب مردم در مذاکرات هسته‌ای، یعنی لغو تحریم‌ها و نه توافق! مذاکره به تنهایی نمی‌تواند نشانگر دلسوزی برای مردم باشد. دولت زمانی می‌تواند مدعی باشد به فکر جیب مردم است که مذاکراتش منجر به لغو تحریم‌ها شود، اگرنه به اعتقاد ما، دولتی که برای «آب خوردن» مذاکره می‌کند و برای «خوراکی»، درِ مراکز نظامی خود را به روی دشمن باز می‌کند، نمی‌تواند تحریم‌ها را لغو کند.
البته باز هم بیان این نکته لازم است که توافق جدای از لغو تحریم‌هاست. توافق منهای لغو تحریم‌ها یعنی سیاسی‌‌کاری به اسم جیب مردم! چنین توافقی کلاهبرداری است، چراکه برای مردم در تهران و بجنورد «آب» نمی‌شود اما می‌تواند برای عده‌ای «نان» شود! آن هم در تنور انتخابات!

ابوالفضل دهقانی اشکذری