عصر فرهنگ؛ نوشتن از اميرخاني کار زياد سختی نيست، گستردگي نوشته‌های او آنقدر زياد است كه می‌تواند هر قشری را به خود جذب کند. اساساً هر خواننده‌ای با خواندن نوشته‌های او به یاد جلال ميفتد! امیرخانی هم مثل جلال در هر زمینه‌ای قلم زده! از داستان و سفرنامه گرفته تا مقالات و غيره...

با خواندن كتاب «نفحات نفت» اين موضوع بيشتر مسجل می‌شود.

كتاب همانطور كه از اسمش پيداست راجع به نفت است. نه شيمي نفت...نه اقتصاد نفت... بلكه «فرهنگ نفت».

اميرخاني به زبان ساده جواب سؤال معروف «پس اين پول نفت كجا ميره؟ چجوري خرج ميشه» را در طي فصول اين كتاب می‌دهد. وی همچنين با نگاهی ژرف ريشه بسیاری از مشكلات فرهنگي و اقتصادي را در اعماق چاه‌های نفت پيدا می‌کند؛ و جالبتر اينكه ردپاي اين تفكر نفتي را ابتدا در سازمان ها و ادراجات سه لتي [1] و سپس در فرهنگ عامه هم آشكار می‌کند. نفتي كه با واريز پول‌های هنگفت تلاش و رقابت سالم را از ميان می‌برد و طبعاتي به بار می‌آورد كه بهتر است با خواندن خود كتاب متوجه آن شويد.

اما يكي از زیباترین بخش‌های كتاب، نتیجه‌گیری آخر آن است. با اينكه تقریباً همه با تعریف پايان فيلم قبل از ديدن آن مخالفیم، باز هم علاقمندیم انتهای این کتاب را با شما به اشتراك گذاریم:

«خانواده‌ای هست مفلوک. کار پدر بدان جا کشیده است که مجبور است طلای مادر بفروشد تا نان سفره فرزندان فراهم آورد و البته بیش از آن را نیز خرج خود کند...به پدر چه خواهید گفت؟ بیکار؟ مفلس؟ معتاد؟ هر چه خواستید بگویید اما بدانید از چنین مردی بایستی ناامید بود. اگر کسی به فکر نجات چنین خانواده‌ای باشد، تنها به فرزندان جوان امید خواهد بست...
مادر یعنی وطن. طلا یعنی نفت. پدر یعنی دولت... این ملک پدرانی داشته است که برای حکومت، نه طلای مادر که خود مادر را نیز فروخته اند! در چنین خانواده‌ای تنها مایه نجات، همت فرزندان است... از پدر کاری بر نمی‌آید...»

اميدواریم از خواندن این کتاب لذت ببريد...

پی نوشت: توضيح اميرخاني راجع به لفظ سه لتی: روزگاری بنایم بر این بود که نام این نوشته را بگذارم مسوول سه لتی! یا دست کم تقدیم ش کنم به مسولان سه لتی ... و مسول سه لتی را بر ساخته بودم از عبارت مسوول دو لتی . با این توضیحات ... که اولا مسوول سه لتی را دقت کنيم که هفت قران به میان ، با مسوول صلتی اشتباه نشود. و مگر می شود مسوول ،اهل  صله و پاداش و زیر میزی و رومیزی باشد؟