عصرفرهنگ، شاید مهمتر از الفاظ و صنایع و قالب های شعری، «موضوع شعر» یا «آرمان شاعر» باشد . آنچه که موجب تفاوت بین شعرها می شود نیز همین «موضوع شعر» و نگاه شاعر به آن می باشد. معشوق‌ها، محبوب‌ها، مطلوب‌ها، ستوده‌ها، ایده‌آل‌ها و آرمان‌ها در عموم سبک‌های ادبی جهان، یا کاملاً زمینی‌اند و یا حداکثر ترکیبی‌اند از زمین و آسمان، مادیت و معنویت، جسم و روح، طبیعت و ماوراء طبیعت. اما گونه‌ای از شعر وجود دارد که در آن‌، موضوع، «ستایش نور» است. همان که با عنوان «ادب آیینی» از آن نام برده شده است. در ادب آیینی، شعر، نه مجال خاک‌بازی شاعر با الفاظ و صنایع، که فرصت افلاک‌نوردی او با بال عاشقی است.

عبدالحسین طریقتی کهن سال ترین شاعر آئینی حسینیه ایران است. آنچه در ادامه می آید گزیده از گپ و گفتی صمیمانه با این شاعر دل زنده یزدی است.

لطفا خودتان را معرفی کنید:

بنده عبدالحسین طریقت هستم. متولد سال 1306 در استان یزد، مدتی در یزد زندگی می کردم. بعد به تهران رفتم، مجدداً و بعد از انقلاب به یزد برگشتم و تا کنون در استان خودم زندگی را گذرانده ام.

از چه زمانی سرودن شعر را آغاز کردید؟

از همان اوایل انقلاب که به یزد آمدم سرودن شعر را آغاز کردم. گاهی مرثیه و مصیبت می گویم گاهی هم غزل، مداحی، مدح و ثنا. منتها اشعارم معمولا مذهبی است. اگر غزلی هم می سازم برای اهل بیت عصمت و طهارت است. معتقدم اگر وقت می گذارم برای شعر باید شعری بگویم که ارزش صرف وقت را داشته باشد.

اشعارتان کجا استفاده می شود؟

اکثرا اشعارم توسط مداحان یزدی استفاده می شود. ضمنا هر هفته در جلسات و انجمن شعر هایم را قرائت می کنم.

نوحه هم می سرائید؟

تا چهار، پنج سال قبل نوحه می گفتم. تا اینکه گفتند باید نوحه بگویی با آهنگ ترانه! حتی فردی آهنگی آورده بود تا نوحه ای مطابق با آن بگویم. به آن شخص گفتم اگر وارد مجلسی بشوی و امام حسین هم حضور داشته باشند تو از اباعبدالله شرم نمی کنی؟می توانی این نوحه را بخوانی؟  آخر این نوحه چه تناسبی با عزاداری دارد؟

این شد که دیگر برای نوحه شعر نگفتم.

تعریف شما از «شعر آئینی» چیست؟

شعر آئینی شرح حالی است از اهل بیت عصمت و طهارت و زندگی آن عزیزان. من معتقدم آن بزرگواران خودشان از وقایعی که پیش رو داشتند مطلع بودند. چرا که پیامبر اطلاع داده بودند .امام حسین(ع) آمدند خودشان را قربانی کنند تا مردم را بیدار کنند و ظلم ظالمین را افشا کنند. شاعر آئینی باید این فداکاری ها را در شعر خود منعکس کند.

یکی از زیباترین ابیاتی که تا کنون سروده اید؟

ای حسین جان بر «طریقت» کن نظر/ تا نهند بر خاک درگاه تو سر

توصیه ای برای جوانانی که اکنون قدم در این مسیر نهاده اند دارید؟

بعضی از این جوانان و شعرای ما شعرهای پسندیده ای نمی گویند. برخی خیلی اباعبدالله را به ذلت می کشانند. به خاطر اینکه شناخت درستی از واقعه کربلا نداردند و امام حسین را یک فرد عادی تلقی می کنند. گویا تنها درد ایشان عطش و لب های خشکیده شان بوده است. در حالی که امام حسین(ع) از روز ازل با خدا پیمان بسته بودند. پیمان بسته بودند تا دل ها را با قیام خود تا قیامت هدایت کنند.