به گزارش عصر فرهنگ؛ بیست و چهارم خرداد سالروز پیروزی روحانی در انتخابات سال 92 بود. روحانی در این سال با کسب 50.71 درصدر آرا موفق به رسیدن به ریاست جمهوری شد. این رای شکننده روحانی که بعدها مدعیان بسیاری هم پیدا کرد( چه اصلاح طلبان منصرفی که می گویند روحانی پیروزی اش را مدیون آن هاست و چه پدرخوانده هایی که معتقدند خود روحانی سه درصد بیشتر رای نداشت) نشان می دهد وی برای رسیدن مجدد به ریاست جمهوری مسیر دشواری را پیش رو دارد.
روحانی بیشتر از این که طبق ادعای حامیانش از اتاق فکرِ تخریب ضربه ببیند از عدم تحقق وعده های رنگارنگ و بی حد و حسابی که پیش از انتخابات داد ضربه می خورد. روحانی وعده داده بود 100 روزه مشکلات را حل کند و معیشت مردم را سر و سامان دهد. اکنون 1100 روز از آن وعده می گذرد اما وضعیت چیز دیگری را نشان می دهد.
استان یزد که با دارار بودن هزاران واحد اقتصادی در سال های گذشته تبدیل به شهری صنعتی شده بود که افراد جویای کار را از سایر استان ها به سوی خود جلب می کرد اکنون به وضعیتی رسیده است که دیگر مناقشه ای در مورد تعطیلی یا عدم تعطیلی کارخانه ها وجود ندارد و مثل بسیاری دیگر از امور الان بحث در مورد اینکه این قفل ها کی بر در کارخانه ها نشسته داغ شده است.
استاندار یزد دیگر نه تعطیلی کارخانه ها را تکذیب می کند و نه راهکاری برای حل مشکلات صاحبان صنایع ارائه می دهد. وی تنها ترجیح می دهد تقصیر را به گردن دولت سابق بیندازد و بگوید 70 درصد واحدهای تولیدی در همان دولت تعطیل شده اند. دریغ از یک راهکار عملی برای احیای این صنایع تعطیل!
کارخانه های کاشی و سرامیک که زمانی برای خود برو بیایی داشتند و از درآمدشان افراد بسیاری امرار معاش می کردند اکنون همه یا تعطیل شده اند یا به ضرب تعدیل نیرو و تعویق حقوق خود را موقتاً سرِ پا نگه داشته اند.
کارخانه های نساجی حتی آنهایی که هنوز افتان و خیزان فعالیت خود را ادامه می دهند هم دیگر نمی توانند جایگاه یزد را به عنوان قطب نساجی حفظ کنند.
طبیعی است که با این روند بیکاری و به تبع آن آسیب های اجتماعی و جرم و جنایت نیز به شدت افزایش می یابد.
از سویی استان یزد به سبب آب و هوای کویری خود همواره با معضل کم آبی دست و پنجه نرم می کند. در عین حال بی توجه به این مساله مهم صنایع پرآبخواه بسیاری به صورت نا متوازن، بدون کارشناسی و صرفاً بر اساس مسائلی به غیر از مسائل اقتصادی در استان ایجاد شده و گردانندگان و حامیان آن به هیچ وجه حاضر نیستند تا به زمین های تفتیده استان رحمی بکنند.
مسئولان استانی هم به جای ایجاد صنایع کم آبخواه و برخورد با برداشت های غیرقانونی از سفره های آب زیرزمینی تنها به طرح انتقال آب که آن هم در دولت قبل و توسط نماینده سابق یزد کلید خورد دل خوش کرده اند. هر چند اجرای آن طرح هم با اظهارات تنش زای استاندار یزد با جبهه گیری شدید نمایندگان خوزستان در هاله ای از ابهام قرار دارد.
با ادامه روند کنونی و عدم چاره اندیشی برای معضل کم آبی نه تنها تمامی صنایع، کشاورزی و دامداری استان با بحران روبرو می شود بلکه تامین آب شرب ساکنین این کویر نیز دشوار خواهد بود.
استان یزد از معادن بسیار خود هم سهم اندکی دارد و تقریباً تنها چیزی که نصیب استان می شود آلودگی، غبارهای صنعتی و در نهایت شلاق است!
مردم یزد اکنون نه تنها هیچ اثری از چرخیدن چرخ زندگیشان نمی بینند بلکه با تمام وجود می توانند معنای تحقق وعده صد روزه و دولت راستگویان را با پوست و گوشت خود حس کنند.
قطعاً روحانی با چنین کارنامه ای برای انتخابات آتی راه دشواری پیش رو دارد. به خصوص که این وضعیت به قدری محسوس بوده که حتی حامیان دولت که سال گذشته سالگرد پیروزی دولت یازدهم را جشن گرفتند امسال عطای چنین کاری را به لقایش بخشیدند.
محسن کمالی