به گزارش عصر فرهنگ، اپوزیسیون خارج‌نشین که بخش اعظمی از عقبه خود را از جریان اصلاحات گرفته است، حال در رسیدن به سیاستی هماهنگ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران دچار تشتت و تفرقه شده و این به سبب ناامیدی بدنه اپوزیسیون از براندازی و فعالیت اغتشاشی است که تجربه آن را در سال 88 و انتخابات نهم مجلس شورای اسلامی در سال 90 اخذ کرده است.

دعوای ضدانقلاب زمانی شدت گرفت که اکبر گنجی، عنصر پیشین روزنامه‌های اصلاح‌طلب در سخنانی اپوزیسیون را دعوت به مشارکت در انتخابات و بازی در درون پازل نظام جمهوری اسلامی کرد. این موضوع موجب عصبانیت بسیاری از عناصر اپوزیسیون خارج‌نشین شد که ماهیت اپوزیسیونی خود را با این سخنان بر باد رفته می‌دیدند.

چرخش 180 درجه‌ای اکبر گنجی یکی از عناصر فعال برانداز که تا پیش از این در انتخابات 88 شدیداً نسبت به تقلب در انتخابات موضع داشت بسیار جالب توجه و نشان‌دهنده مرگ اپوزیسیونی است که ماهیت خود را بر براندازی نظام جمهوری اسلامی می‌بیند. البته گنجی همواره بعد از فتنه 88 اعتقاد داشته که در هر صورت مردم در نظام جمهوری اسلامی پای صندوق‌های رای می‌آیند و در دفاع از رئیس دولت اصلاحات در انتخابات سال 90 مجلس نیز این موضوع را مطرح می‌کند و نسبت به رفتار ساختارشکنانه در جریان اصلاحات که خود یکی از آن ساختارشکنان بوده دیگران را برحذر می‌دارد.

در این باب نیک آهنگ کوثر از جمله همکاران قدیمی اکبر گنجی درباره سخنان اخیر وی که برای پیروزی جریان اصلاحات در مجلس دهم و خبرگان رهبری تلاش کرده، وی را تلویحاً نه یک نیروی اپوزیسیون بلکه نیروی جریان متبوعش اصلاحات معرفی و بیان می‌کند: «وقتی در سال ۱۳۸۵ برای همیشه از ایران خارج شد، امیدوار بودیم بتواند نقشی قوی در خارج از کشور بازی کند و نظام را به چالشی جدی بکشد. نخستین باری که ناامیدم کرد، وقتی بود که دیدم حاضر نیست درباره همه فعالیت‌های وزارت اطلاعات حرف بزند...گویی فقط قرار بوده به بخشی از اعمال بپردازد. احساس کردم در چارچوب یک پروژه عمل کرده و بس.»

وی می‌افزاید: «بعد از خرداد ۸۸، خیلی‌ها امیدوار بودند صدای معترضان باشد، نه فقط صدای گروهی که به پرچمی با آرم جمهوری اسلامی وفادار هستند.»

این عنصر ضدانقلاب با اشاره به سیاست هوشمندانه جمهوری اسلامی و رهبر انقلاب که ضدانقلاب را هم به رأی دادن تشویق کردند اشاره می‌کند و بیان می‌دارد:‌ «با مشاهده رفتار برخی از کسانی که خود را «روشن‌فکر دینی» یا «نواندیش دینی» می‌خوانند و هنوز رفتاری شبیه دوم خردادی‌ها از خود بروز می‌دهند، احساس می‌کنم جمهوری اسلامی برای شکل نگرفتن یک اپوزیسیون مستحکم، چقدر خوب عمل کرده است. مگر طرح «اسب تروآ» را چه کسی داد و چه رسانه‌ای ناشرش بود و به چه جریانی وابستگی داشت؟»

نیک آهنگ کوثر تأکید می‌کند: «مگر دعوت از مردم برای مشارکت در انتخابات ریاست جمهوری و مجلس و خبرگان با منافع نظام جمهوری اسلامی در تضاد است؟»

نکته‌ای که این عنصر ضدانقلاب به‌طور غیرمستقیم بدان اشاره کرده است خط دهی اصلاحات به اپوزیسیونی است که از این جریان ریشه می‌گیرد؛ بنابر همین موضوع نیز اگر به کنش سیاسی این گروه از جریان ضدانقلاب نگاهی بیندازیم به‌وضوح می‌توانیم به هماهنگی آن با جریان داخلی اصلاحات پی ببریم.

درواقع این گروه اپوزیسیونی مجری سیاست‌های اصلاحات در جریان ضدانقلاب است. روزگاری در سال 88 و 90 و بنابر «تاکتیک فشار از پایین چانه زنی از بالا»‌ مصلحت سیاسی اصلاح‌طلبان عدم حضور در انتخابات و به چالش کشیدن ساختارهای دموکراسی در داخل کشور بود اما حال اصلاح‌طلبان موضع خود را تغییر داده و به مشارکت و حضور طرفداران خود در صحنه انتخابات علاقه نشان می‌دهند که مشابه همین رفتار را در اپوزیسیون خارج نشین و به‌ویژه رفتار اکبر گنجی می‌توانیم شاهد باشیم.

به هر جهت به نظر می‌رسد اکبر گنجی در این زمینه نقش لیدر و مجری اصلی سیاست‌های جریان اصلاحات در میان اپوزیسیون خارج‌نشین را ایفا می‌کند؛ موضوعی که دیگر عناصر ضدانقلاب بدان پی برده و کسانی چون نیک آهنگ کوثر سعی در افشاگری و برملا کردن آن دارند.

مشرق