به گزارش عصر فرهنگ، در سال های اخیر آسیب های فرهنگی و اجتماعی در استان یزد روند رو به رشدی داشته است. مسلماً تبلیغات مخرب شبکه های ماهواره ای، هجوم نرم فرهنگی از طریق شبکه های اجتماعی و نرم افزارهای موبایلی، فقر فرهنگی، نقص سیستم آموزشی، عدم انسجام و هماهنگی نهادهای فرهنگی در این مساله نقش به سزایی داشته است اما نباید از ضعف نهادهای نظارتی نیز غافل شد.
بسیاری از آسیب های فرهنگی، همایش ها و دور همی های مختلط که بعضاً با بی بند و باری در اماکن دولتی و یا با مجوز نهادهای حاکمیتی  برگزار می شود، با قاطعیت و دلسوزی مسئولین امر قابل پیشگیری است.
متاسفانه امروز آسیب جدیدی در کنار ده ها بی بند و باری دیگر سر بر آورده است. آسیبی که اگر همین امروز با آن برخورد نشود، تبعات زیانباری به دنبال خواهد داشت.
 در سایه بی توجهی و غفلت مسئولین اخیراً باشگاه های ورزشی اقدام به آموزش انواع رقص و تبلیغ علنی آن کرده اند. متاسفانه خبرهای  نا خوشایندی مثل تمرین حرکات موزون با آهنگ های تند و زننده، اختلاط زن ومرد و حتی آموزش مرد برای بانوان از این کلاس ها به گوش می رسد.
این در صورتی است که طبق احکام اسلامی و قوانین کشور باشگاه های ورزشی  مجاز به آموزش رقص نمی باشند.
به نظر می رسد دایر کردن مکانی برای آموزش چیزی که در اسلام حتی در بین جمع زنانه و محارم حرام اعلام شده، گرفتن مجوز و فعالیت رسمی در قالب ورزش و انجام دادن خلاف قانون، دین و عرف به قدر کافی برای برانگیختن حساسیت مسئولان کافی باشد.

حکم رقص و موسیقی از دید مراجع تقلید
در خصوص حرمت موسیقی و رقص مراجع نظرات متفاوتی دارند و مکلف باید به مرجع خود رجوع کند.
حضرات آیات عظام امام (ره)، آیت الله خامنه ای، آیت الله سیستانی، آیت الله فاضل لنکرانی (ره) و آیت الله مکارم شیرازی، می فرمایند: گوش دادن و یا نواختن هر نوع موسیقی که مطرب باشد جایز نیست. [و] ملاک در حرمت شاد یا غمناک بودن موسیقی نیست بلکه ملاک مطرب بودن یا نبودن آن است.
آیت الله گلپایگانی: شنیدن موسیقی و یا نواختن آن مطلقاً [چه لهوی و مطرب باشد یا نباشد] حرام است.
آیت الله صافی گلپایگانی: آن چه عرف مردم موسیقی می دانند. استماع آن و ساخت و تعلیم و تعلم و فروش آلات آن [مطلقا] حرام است.
آیت الله نوری همدانی: گوش دادن به هر آهنگی که مطرب و لهوی و مناسب مجالس گناه و خوش گذرانی است جایز نیست.
آیت الله وحیدخراسانی: گوش دادن به هر آهنگ لهوی که مناسب مجالس گناه و خوش گذرانی است جایز نیست.
آیت الله بهجت: استعمال [نوازندگی با] آلات مختص به لهو در غیر لهو بنابر احتیاط واجب جایز نیست و استعمال آنها در لهو مطلقاً حرام است و موسیقی مطرب استماع آن هم حرام است.
آیت الله تبریزی: موسیقی مناسب مجالس خوش گذرانی موسیقی لهوی است و نواختن و گوش دادن به آن حرام است.

بنابراین به اتفاق همه مراجع اگر موسیقی از نوع حرام آن باشد، تحریک یا عدم آن، غمگین یا شاد بودن آن مرکز پخش آن نیز هر کجا باشد و … هیچ اثری در حرام بودن آن ندارد.

بر این اساس هر چند ورزش فی نفسه اشکال ندارد، اما گوش دادن به موسیقی حرام در همین ورزش ها هم جایز نیست هر چند هدف از ورزش تندرستی و امثال آن باشد.
اما در بارۀ حرکات ورزشی و رقص باید گفت، اگر این حرکات ورزشی مصداق رقص محسوب گردند حکم رقص را دارند و حرمت موسیقی جدای از حرمت رقص است و رقص حکم خاص خود را داراست.
براین اساس، اگر در جایی رقص صدق کند، حکم آن از دیدگاه مراجع عظام تقلید به شرح زیر است:

امام خمینی (ره): بنابر احتیاط واجب رقصیدن خانم ها در هر کجا اعم از مجلس عقد و عروسی و یا مولودی ها جایز نیست مگر رقصیدن زن برای همسر خود.
آیت الله گلپایگانی: فقط رقصیدن زن برای شوهرش جایز است و در غیر این مورد حرام است.
 آیت الله اراکی: رقص اشکال دارد.
آیت الله بهجت: رقص مطلقاً اشکال دارد.
آیت الله صافی گلپایگانی: فقط رقص زن برای شوهرش جایز است و در غیر این صورت حرام است.
آیت الله وحید خراسانی: رقصیدن مطلقاً ـ با قطع نظر از ترتب هر گونه خلاف شرع و عنوان محرم دیگری ـ بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
آیت الله سیستانی: به احتیاط واجب جایز نیست به جز رقص زن و شوهر در جایی که دیگری نباشد.
آیت الله مکارم: تنها رقص زن برای شوهرش جایز است و بقیه اشکال دارد.
مقام معظم رهبری: به طور کلی اگر رقص به گونه ای باشد که منجر به تحریک شهوت شود یا مستلزم فعل حرام یا ترتب مفسده ای باشد، حرام است. اگر رقص زن برای شوهرش یا بر عکس، همراه ارتکاب حرامی نباشد، اشکال ندارد.

هم چنین پاسخ مراجع عظام به این سؤال که آیا زن یا مرد می تواند به تنهائی و به دور از چشم دیگران (حتی از نگاه همسر خود) برای ورزش بدن برقصد؟ به این شرح است:
آیات عظام امام، تبریزی، خامنه ای و سیستانی: اشکال ندارد ولی سزاوار است مؤمن از لهو اجتناب کند.
آیات عظام بهجت، فاضل، نوری و وحید: بنابر احتیاط واجب جایز نیست.
آیات عظام صافی و مکارم: حرام است.