به گزارش عصر فرهنگ به نقل از تسنیم،  آیت الله جوادی آملی در درس اخلاق هفتگی(سال 92) با اشاره به لیله الرغائب و باورهای عامه در این مورد گفت: در لیله الرغائب رغبت ما با رهبت ما هماهنگ باشد، هم از قهر و جلال خدا راهب باشیم، هم به مِهر و جمال خدا راغب باشیم.

وی خاطر نشان کرد: رغبت یعنی میل کنیم نه آرزو، لیلةالرغائب به معنای آرزوها نیست، لیلة رغائب و رغبت‌ها و گرایش‌ها و مجذوب‌شدن‌هاست آن گرایش و آن میل و آن شوق را می‌گویند رغبت، در برابر رهبت.

استاد برجسته حوزه علمیه قم در ادامه مباحث اخلاقی جلسات گذشته اهمیت درک هدف خلقت را برای انسان یادآور شده ادامه داد: انسان اگر بخواهد طاهر و طیّب باشد باید اولاً هدف خلقت را بشناسد و ثانیاً خود را با آن هماهنگ کند. خدا جان را به دو منظور عطا کرد؛ یکی اینکه با ملکوتیان رابطه و با فرشته‌ها گفتگو داشته باشیم، چیزی به آنها بگوییم، آنها چیزی به ما بگویند ، از طرفی هم درایت و تدبیر و مدیریت جهان را به وسیله روح باید انجام بدهیم.

وی ادامه داد: روح دو خاصیت دارد، برای اینکه ابزار کار داشته باشیم با سماوات و ارض رابطه داشته باشیم خداوند به ما بدن داد این بدن برای آن است که با بدنه عالَم تماس بگیریم یعنی زمین و آسمان و ما بینهما، آن جان برای دو منظور است یکی تدبیر این نظام، یکی ارتباط تنگاتنگ با فرشته‌ها.

آیت الله جوادی آملی با اشاره به کلام نورانی حضرت امیر(سلام الله علیه) گفت: وجود مبارک حضرت امیر(سلام الله علیه) در آن نامه‌ای که برخی از مفاخر خانوادگی‌شان را بیان فرموده بودند، فرمودند خیلی‌ها می‌روند جبهه جنگ و خیلی‌ها جانباز می‌شوند و اعضا و جوارحشان را از دست می‌دهند، اما از خاندان ما اگر کسی رفت و در جبهه دستش را از دست داد خدای سبحان به او بالی مرحمت می‌کند. مانند جعفر طیّار که دو دستش را داد و در برابر آن دو بال گرفت.

وی در خصوص کارکرد اخلاق تصریح کرد: اخلاق گاهی به این است که انسان در همین محدوده‌ای که هست سالم بماند، این برای اوساط از متخلّقان است، یک وقت تلاش و کوشش می‌کند که از پوسته خود به در بیاید و از آن مرحله‌ای که هست بالاتر بیاید و به مقام برتر برسد؛ این مثل جوجه‌ای است که این پوسته خود را می‌شکند و می‌شود طاووس.

وی ادامه داد: اصل این بیان در سخنان ائمه(علیهم السلام) هست که بین خلق و خالق هیچ حجابی نیست مگر خود خلق. انسان تا در پوسته خودش هست خود را می‌بیند و از مشاهده جمال و جلال الهی محروم است، اما وقتی از پوسته خود به در آمد، از حجاب خویشیِ خویش به در آمد، آن‌گاه منطقه دیدِ او وسیع است.