به گزارش عصر فرهنگ به نقل از میبد خبر؛ هنر دستی سفالگری میبد که قدمت آن به بیش از چهار هزارسال پیش بر میگردد وحتی در برخی اسناد از آن به عنوان هنری هشت هزار ساله یاد شده، این روزها در سایه ی بی تدبیری مسئولین گذشته وادامه ی بی برنامگی ها وعدم توجه مسئولین فعلی به این هنرسنتی، درحال نابودی است.

از مدت ها پیش زمزمه هایی از مشکلات هنر سفالگری میبد به گوش میرسید وامروز برآن شدیم تا از نزدیک با تولیدکنندگان وفروشندگان سفال میبد به گفتگو بنشینیم که شنیدن درد ودل هرکدام از این هنرمندان ساعت ها وقت می طلبید.

یکی از سفالگران که به گفته ی خودش بیش از 50سال در این حرفه مشغول به فعالیت بوده، گفت: کار صنعت سفال میبد را به پایان رسیده وعدم حمایت های سازمان صنایع دستی از هنرمندان سفالگر و ورود اجناس مشابه از کشور چین و حتی از همدان به میبد وفروش آنها در نمایشگاه های سفال وسرامیک به جای سفال وچینی میبد، دیگر جای کاری برای هنرمند سفالگر میبدی نگذاشته است.

یکی دیگر از هنرمندان گفت: سال ها پیش به مسئولین صنایع دستی هشدار دادیم که از ورود اجناس همدانی وفروش آنها به جای سفال میبد در میبد جلوگیری کنند ولی _به قول وی_ به اندازه ی توپ فوتبال پاره ای هم به ما توجهی نکردند وعدم حمایت آنها از سفال میبد ونبود نظارت وبازبینی در بازار فروش درمیبد هنرمندان وتولیدکنندگان را دل سرد کرد و انگیزه تولید را در آنها از بین برد.

امامی یکی دیگر از پیر هنرمندان این عرصه، از عدم انتقال این هنر به نسل جدید سخن گفت وافزود: وقتی به فرزندانم می گویم حرفه ی سفالگری را ادامه دهید، می گویند تو از این حرفه چه سودی برده ای که ما بخواهیم از آن بهره ای ببریم.

وی این حرف نسل جدید را از جهاتی قابل تامل دانست، اول اینکه برای ورود به یک حرفه، اول به مقرون به صرفه بودن آن توجه می کنند و وقتی من وامسال من که بیش از نیم قرن زندگی خود را در این حرفه گذاشته ایم هنوز درآمدمان  از یک کارگر ساده ی کارخانه کاشی کمتر است به طبع  همان طور که می بینیم اکثر فرزندانمان در کارخانجات کاشی مشغول به فعالیت می شوند تا اینکه بخواهند در هنر سفالگری ارتزاق کنند.

در گوشه دیگری از شهرک سفالگری به سراغ چند کارگاهی که مختص تولید آجرفرش بود رفتیم در گفتگو باصاحبان این کارگاه ها متوجه شدیم که تمامی این عزیزان در گذشته ای نه چندان دور تولیدکننده سفال وچینی میبدی بوند، ولی ورود کالاهای مشابه از شهرهایی همچون لاجین، بازار فروش آنها را ازبین برده واین تولید کنندگان جهت کسب روزی مجبور به تولید آجر فرش شده اند که این وقت وهزینه مصرفی برایشان توجیه اقتصادی داشته باشد، که آن هم جوابگوی این هزینه ی سوخت ومکان وکارگر را نداشته وهمین تولید آجر فرش را نیز کم کم متوقف کرده اند.

یکی از تولید کنندکان آجرفرش به گارکاه کناری خود اشاره کرد وگفت: که همسایه ما هنرمند چیره دستی در تولید سفال وچینی بود، ولی قبضه ی بازار به وسیله کالا های چینی وغیر میبدی، او را مجبور به ترک این حرفه کرد وبه جمع آوری ضایعات مثل پلاستیک وآهن کهنه مجبور کرد، «وی حال وروز بقیه هنرمندان نیز بهتر از او ندانست و با نا امیدی تمام این جمله راتکرار میکرد که "سفال میبد مرد" وما شرمنده نسل های آینده هستیم که چرا این هنر چهارهزار ساله در دوره ما به دست فراموشی سپرده شد وتاریخ از ما به عنوان مردمانی قدر ناشناس وهنرکُش یادخواهد کرد.»

بیشتر در دل این تولیدکنندگان از ورود بی رویه کالاهای لاجین همدان و اجناس چینی به بازار میبد و فروش آنها به عنوان سفال میبدی، گلایه مند بودند و از اینکه هیچ نظارتی بر این بازار وجود ندارد و حمایتی از طرف ارگان های مربوطه متوجه تولید کنندگان و هنرمندان نیست را، علت اصلی از بین رفتن این حرفه دانستند.

آنها براین موضوع تاکید داشتند که بی تدبیری مسئولین قبلی وفعلی شهر، این هنر باستانی را به ورطه نابودی کشانده است تا جایی که امروزه درخیلی از جلسات و مصاحبه ها از صنعت سفال میبد نامی به میان نمی آید و چند تن از تولیدکنندگان به صحبت های اخیر استاندار یزد که وقتی از او در مورد میبد و دیدنی های آن سوال کرده بودند، نامی از سفال میبد نبرده بود، اشاره می کردند.

واما یک پیشنهاد که هنرمندان از آن به عنوان تنها راه نجات این صنعت یاد کردند، ایجاد یک بازارچه تولید وفروش سفال در کمربندی غربی واختصاص زمینی به اندازه مساوی به تمامی تولید کنندگان بود و بر این موضوع بشدت اصرار داشتند که برای احیای این هنر در حال نابودی، لازم است بازارچه ای در قسمتی غیر از مکان فعلی احداث شده و کارگاه ها و نمایشگاه ها به آن مکان انتقال یابد.

تمامی تولیدکنندگان با امید به اجرایی شدن این پیشنهاد از خبرنگار میبد خبر درخواست انتشار گسترده این خبر ورساندن حرفشان به گوش مسئولین داشتند.

از تمامی دست اندرکاران که می توانند برای این هنر اصیل میبدی کاری انجام دهند درخواست می شود این صنعت را دریابید واز نابودی این هنر جلوگیری کنید تا نسل ما شرمنده گذشتگان وآیندگان نشود که چرا امانت داران خوبی در حفظ این هنر سنتی وباستانی نبودیم.

تصاویری از سفال های میبد:

در کارگه کوزه گری رفتم دوش                    دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش

ناگه یکی کوزه برآورد خروش                    کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش