به گزارش عصر فرهنگ، از آب گل آلود ماهی گرفتن و آش را شور کردن، در زمانی که روح جمعی جامعه ای جریحه دار شده، می تواند از بدترین روش ها برای خودنمایی یا سواستفاده باشد. بارها شاهد بوده ایم که در زمان وقوع بلایای طبیعی، برخی به نام اقدامات انسان دوستانه، دست به جمع آوری پول و کمک های مردمی می کنند اما تنها جایی که این کمک ها به آنجا نمی رسد، دست مردم بینوای آسیب دیده است. 

پنج شنبه هفته گذشته، یکی از بدترین حوادث در تاریخ مراسم حج اتفاق افتاد و در صحرای منا صدها نفر بر اثر ازدحام و عدم مدیریت صحیح سعودی ها جان خود را از دست دادند. متاسفانه در این بین تعداد قربانیان ایرانی نیز زیاد بود و بیش از 131 نفر جان خود را از دست دادند  و 360 نفر نیز تاکنون مفقود هستند. 

این حادثه و آثار آن تا سال ها در خاطرها خواهند ماند و در تاریخ به عنوان یکی از نشانه های بی لیاقتی سران سعودی در برگزرای مراسم حج، ثبت خواهد شد. می توان این فاجعه را حتی جنایت علیه بشریت نامید. اما برخی از واکنش های صورت گرفته از سوی هم وطنان ایرانی، خود باعث تاثر مضاعف می شود. در حالیکه همه در پی تسلی و آرامش خانواده های قربانیان هستند، برخی با توهین و افترا، کسانی را که به مکه مشرف شده اند، مقصر می دانند و عنوان می کنند وقتی عربستان حاضر به پذیرش مسئولیت تجاوز به دو نوجوان ایرانی نشد، نباید از ایران، افرادی به حج می رفتند و این بلایی که سرشان آمده، حق آنهاست. 

چنین واکنشی از سوی عده ای ایرانی، خود جای بسی تاسف دارد. حج یکی از واجبات است که نمی شود به خاطر بی مسئولیتی و خیانت سعودی ها آن را تعطیل کرد یا مدت زمان زیادی مورد تحریم قرار داد. اینکه سعودی ها نمی توانند مراسم حج را برگزار کنند یک سوی مساله است اما در سوی دیگر، این به کشورهای اسلامی بازمی گردد، که با فشار بر عربستان، مدیریت حج را بین المللی کنند و حرم شریفین را از زیر یوغ خودخواهی و خیانت سعودی ها خارج کنند. 

در سوی دیگر قضیه اما با واکنش عده ای از افراد معروف روبه رو می شویم که بدون هیچ شناختی از ماهیت حج و روابط میان کشورها، حوادثی همچون منا را عرصه ای برای اظهارنظرهای سخیف خود می یابند. در این بین، خانم سحر قریشی، بازیگر سینما و تلویزیون، در پستی در شبکه اینستاگرام، هر چند خواسته این فاجعه را با بیاناتی از امام خمینی (ره)، مورد بحث قرار دهد اما در ادامه بدون هیچ دلیلی دست به توهین و فرافکنی موضوع زده است. 

وی در پست خود مدعی شده زمانی که در سال 66 فاجعه کشتار حجاج ایرانی روی داد و بیش از 400 حاجی ایرانی به دست نیروهای امنیتی سعودی در حین برگزاری مراسم برائت از مشرکین کشته شدند، ایرانیان شرافتشان را به سعودی ها در سال 66 باخته اند و دیگر شرافتشان رفته است. اینکه سعودی ها بر اساس خباثت و دشمنی همیشگی با ایران، دست به هر اقدامی بزنند تا انتقام خود را از حجاج ایرانی در مراسم حج بگیرند، سابقه بسیار طولانی دارد. چناچه که روایت ابوطالب یزدی، حاجی ایرانی که براثر گرمی هوا در اطراف کعبه استفراغ کرد و ماموران سعودی او را اعدام کردند، معروف است. این حادثه به اوایل دهه 1320 بازمی گردد. 

اینکه مسلمانان ایران دل در حرم امن الهی دارند، نشان از عشقی است که حاضرند مصائب سفر به عربستان را به جان بخرند و در مراسم حج حاضر شوند. این عشق به اهل بیت (ع) بود که آرزوی زیارت کربلا برای ایرانی ها در زمان صدام ملعون، به عشقی جانکاه تبدیل شده بود و زمانی که مسیر کربلا باز شد، این موج موج جمعیت ایرانی بود که به دیار عشق شتافند. 

کسانی که بهره ای از معنویات الهی نبرده اند بسیار سخت است تا حال و هوای زائرین را درک کنند و برای همین است که در حوادثی همچون منا راه توهین و تحقیر را در پیش می گیرند. 

در ادامه پست این بازیگر، شاهد توهین دوباره ای به کسانی هستیم که دست به اعتراض و تسخیر سفارت انگلیس زده بوده اند. او با به کار بردن ادبیات سخیفی تمام مردمی را که در آن روز سفارت را تسخیر کردند مورد لعنت قرار می دهد و با لحنی طلبکارانه تمامی دانشجویان، بسیجیان و مردم عادی را که معترض به سیاست های بریتانیا در مقابل سفارتش جمع شده بودند، لعن و نفرین می کند. او که اخبار و تحولات سیاسی را به نظر می رسد دنبال نکرده است نمی دانسته که این دسته از افراد همان کسانی هستند که بارها در مقابل سفارت سعودی نیز جمع شده اند و اعتراض آنها در مقابل سفارت این کشور از حساب خارج شده است. حال خانم قریشی در توجیه یا رد واقعه ای به نظر از آن سوی پشت بام افتاده اند و هیچ ملاحظه ای در به کاربردن کلمات نداشته است. 

بهتر بود این بازیگر سینما، به جای اینکه نمک بر زخم روح جریحه دار شده ایرانیان بریزد، اظهار نظری نمی کرد و از به کار بردن چنین ادبیات سخیفی در این زمان اجتناب می کرد. حال آنکه بودند هنرمندانی که با ادبیات مناسب و با مسئولیت پذیری، پیام هایی منتشر کردند و خود را شریک غم مردم دانستند.