عصر فرهنگ به نقل از یزدبانو، به نظر می‌رسد، حساسیت جامعه نسبت به مسئله بد حجابی به تدریج در حال کاهش است و طبق قاعده کلی قبح هر پدیده‌ای که به طور مستمر در جامعه ادامه داشته باشد از بین می رود.

برای مقابله با رواج مسئله بدحجابی باید تمام مسئولین به ویژه مسئولین فرهنگی عزم خود را جزم کرده و برای رفع این معضل اهتمام ورزند؛ چرا که در دین مبین اسلام تاکید شده است که چنانچه گناهی در جامعه رواج پیدا کند، عذاب دامن گیر تمام افراد جامعه یعنی گناهکار، مسئولین و هم متدینین خواهد شد.

اما این اهتمام مسئولین به چه صورت است؟ به چه صورت باید باشد؟ مگر مسئولین از طلایه‌داران نظام جمهوری اسلامی ایران نیستند؟ مگر نه اینکه مردم مسئولین و رفتار آنها را زیر ذره‌بین قرار میدهند و کردار آن‌ها را تحلیل می‌کنند؟

متاسفانه امروز شاهد آن هستیم که حجاب برتر جای خود را به پوشش مانتو برای بانوان مسئول که نماد، الگو و اسوه بانوان جامعه هستند می‌باشد.

متاسفانه امروز در دارالعباده و دارالمومنین هم برخی مسئولین که اتفاقا مدیر کل هم هستند و جامعه روی آن‌ها حساب ویژه‌ای باز کرده است و به نوعی بایستی الگویی برای سایر افراد جامعه باشند، از حجاب حداقل استفاده می‌کنند.

این اتفاق تا حدی نامبارک و نامیمون است که چندی پیش در جلسه ای که در شهر بافق برگزار شده بود؛ یکی از مسئولین به نشانه اعتراض به عدم استفاده از چادر توسط برخی مدیران جلسه را ترک می کند.

شاید خالی از لطف نباشد بدانید که مدیران یادشده از خانواده معظم شهدا هستند که این خود مسئولیت آنان را سنگین‌تر می‌کند.

ناگفته نماند که وزارت کشور در دستورالعمل ده‌گانه عفاف وحجاب که چندی پیش صادر شد در تعیین حدود پوشش کارکنان زن آورده است « پوشش بانوان برابر دستورالعمل های مربوطه شامل: چادر یا مانتوی غیرچسبان با آستین بلند تا زیر زانو و بدون علایم، شلوار پارچه ای، مقنعه بلند (به طوری که تمام سر، موها و نواحی گردن پوشیده شود) با رنگ های متعارف بدون زینت و زیورآلات و عدم استفاده از هرگونه لوازم آرایشی» می باشد.

با این حساب مسئولین چه طور؟ کدام حجاب زیبنده مسئولین ماست؟ آیا بهتر نیست مسئولین به جای حجاب حداقلی از حجاب برتر استفاده کنند.