به گزارش عصر فرهنگ؛ از جمله شبهاتی که این عده مطرح می کنند این است که؛ جمهوری اسلامی ایران با روسیه و چین که هر دوکشورهای کمونیست و کافر هستند، رابطه دارد اما با کشور آمریکا که کشوری مسیحی است، هیچگونه رابطه سیاسی ندارد! این مخالفت در حالی است که خود قرآن دستور به مذاکره با اهل کتاب داده است و می فرماید: «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى‏ كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ ... »؛ آل عمران، ۶۴. بگو ای اهل کتاب! به سوی کلمه مشترک در میان مان بیایید؛ اینکه خداوند را بپرستیم و هیچ شرکی به او نورزیم.
در پاسخ به این شبهه باید گفت؛ رابطه سیاسی دولت ایران، با «کشور»ها نیست؛ بلکه با «دولت»ها است. بین روابط بین الملل و روابط سیاسی فرق است. روابط بین المل به هر گونه رابطه (فرهنگی، ورزشی، علمی، سیاسی و ...) بین کشورها در هر سطح از افراد، یا احزاب یا دولتها گفته می شود. ولی رابطه سیاسی، تنها از مجرای صاحبان رسمی قدرت سیاسی کشورها برقرار می شود. لذا ایران در حوزه روابط بین الملل با آمریکا رابطه دارد، ولی در حوزه روابط سیاسی، «دولت» آمریکا رابطه سیاسی اش را از سال ۵۸ با دولت ایران قطع کرد و اکنون ما حاضر به رابطه نیستیم. اگر به دولت آمریکا و دولت چین که نماینده رسمی روابط سیاسی آن کشور هستند، نگاه کنیم، هر دو کافر و ضد دخالت دین در مدیریت کشور و به اصطلاح سکولار هستند و فرقی با هم ندارند. بله ممکن است که دولتمرد و رئیس جمهور آمریکا مسیحی باشد و دولتمرد چینی کافر باشد. اما باید دانست که بحث رابطه دولت ایران، با دولت آنها است، نه رابطه دو دولتمرد. مسیحی بودن بخشی از مردم آمریکا، تأثیری در عدم ارتباط «دولت» ایران با «دولت» آمریکا ندارد.
روی سخن قرآن زمانی که می فرماید «قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ تَعالَوْا إِلى‏ كَلِمَةٍ سَواءٍ بَيْنَنا وَ بَيْنَكُمْ أَلاَّ نَعْبُدَ إِلاَّ اللَّهَ ... » با «اهل کتاب» است نه با دولت ضد دین و سکولار.در ثانی قرآن فرموده است که به آنان بگو که به مشترکات بین اسلام و اهل کتاب رو بیاوریم. و این یعنی دعوت به مشترکات نه مذاکره سیاسی! دعوت به عبادت خداوند یگانه که سرلوحه این آیه است، بیشتر جهت گیری خاص عبادی دارد تا برجسته بودن جهت سیاسی. لذا در حوزه روابط بین الملل تعریف شود نه روابط سیاست خارجی دو دولت!
اصلاً آیا در پی نزول این آیه، حضرت رسول (ص) با دولت های مسیحی آن زمان، وارد مذاکره شدند. اگر ادعای معماپردازان درست باشد، پس ما باید با اسرائیل هم مذاکره کنیم! چون آنها هم کشور «اهل کتاب»ی هستند و دولت خود را بر اساس تأمین اهداف به اصطلاح دینی! اداره می کنند نه اهداف سکولار! پس، باید اولویت ایران، در مذاکره با آنان باشد.

چرا مرگ بر آمریکا؟
شبهه دیگری که در این زمینه مطرح می شود این است که چرا شعار«مرگ بر آمریکا» سر داده می شود؟ برخي از مخالفان شعار «مرگ بر امريكا» براي نگاه خود دليل قرآني آورده و با استدلال به قرآن، مي‌گويند خداوند ما را از سب كردن ديگران منع كرده است. مي‌گويد: «حق نداريد به بت‌هاي آنان فحش بدهيد. ولا تسب الذين يدعون من دون الله. بت‌ها را سب نكنيد، چون آنها هم متقابلاً به خدا بد مي‌گويند و باعث گمراهي بيشتر آنها مي‌شويد.»
نکته اینجاست که اساساً بين آنچه قرآن با عنوان «سب» به معني «فحش و ناسزا» نهي كرده، با شعار «مرگ بر...» تفاوت بسیاري وجود دارد. قرآن در بسياري از مواضع «لعن، طرد و نفرين بر دشمنان»‌را نه تنها نفي و منع نكرده، بلكه حق دانسته و از آن به عنوان يك ضرورت ياد مي‌كند. قرآن در مواردي،‌با صراحت فرياد «مرگ» را براي ديگران روا داشته است. در آيات متعددي از قرآن، خداوند خودش كافرين را لعن مي‌كند و از لعنت ملائكه و همه مردم بر آنان نيز خبر مي‌دهد.
به عنوان نمونه از ميان ده‌ها آيه، مي‌توان به آيه 161 سوره بقره اشاره كرد كه خداوند مي‌فرمايد:«ان‌الذين كفروا و ماتوا و هم كفار اولئك عليهم لعنه الله و الملائكه و الناس اجمعين» (كساني كه كافر شدند و با حال كفر بميرند، لعنت خدا و فرشتگان و همه مردم بر آنهاست)
قرآن كريم با صراحت «مرگ گفتن» بر مستكبرين را ذكر كرده است. به عنوان نمونه در آيات زير، مي‌خوانيم:
قتل اصحاب الاخدود(سوره بروج آيه 4) (مرگ بر صاحبان- و آدم سوزان- خندق)
قُتل الخراصون (سوره ذاريات آيه 10) (مرگ بر دروغگويان)
فقتل كيف قدرثم قُتل كيف قدر (سوره مدثر آيات 19 و 20) (مرگ بر او باد كه چگونه براي مبارزه با حق نقشه كشيد و باز هم مرگ بر او باد.)
قُتل الانسان ما اكفره (سوره عبس آيه 17) (مرگ بر اين انسان- كافر و منكر قرآن- چه چيز او را ناسپاس گردانيد؟!)
دقت در آيات مذكور نشان مي‌دهد كه خداوند در قرآن براي كساني از كلمه «قُتل» استفاده كرده است. كلمه قُتل در عربي به معني «كشته باد» و «مرگ بر‌« مي‌‌باشد. در چهار آيه‌اي كه خداوند اين كلمه را به كار برده، اگر به تفاسير مراجعه شود، مشخص مي‌ شود كه خداوند براي كساني از كلمه «مرگ» استفاده كرده كه در برابر جبهه حق و مؤمنان ايستاده و دشمني مي‌كنند و به كشتار اهل ايمان مي‌پردازند. اصحاب اخدود كه خداوند براي آنان از كلمه مرگ استفاده كرده، كساني بودند كه با حفر خندق و ايجاد آتش در آن، مؤمنين را به آتش انداخته و مي‌سوزاندند. علامه طباطبايي‌(ره) صاحب تفسير الميزان، در تفسير اين آيه مي‌گويد:«كلمه «اخدود» به معناي شكاف بزرگ زمين است و «اصحاب اخدود» جباران ستمگري بودند كه زمين را مي‌شكافتند و آن را پر از آتش نموده، مؤمنين را به جرم اينكه ايمان دارند در آن مي‌‌انداختند و تا آخرين نفرشان را مي‌سوزاندند. (الميزان جلد 20 ص 416)
امروز دولت امريكا يك دولت استكباري، ظالم، ستمگر و جهانخوار است. جنايات و آدم‌كشي‌هاي دولت امريكا در افغانستان و عراق و ديگر سرزمين‌ها امري آشكار است. ضديت امريكا با مؤمنين و حق‌طلبان و مبارزه آنها با اسلام امر پنهاني نيست. آيا طبق آموزه‌هاي قرآني، نمي‌توان بر چنين دولت استكباري و شيطاني «آرزوي مرگ» کرد؟