به گزارش خبرنگار سرو ابرکوه، انسان تنها زمانی که با چشم خود بناهای تاریخی در حال تخریب را مشاهده کند می تواند غربت آنها را حس کند و در این حین جز افسوس خوردن یارای انجام کار دیگری را ندارد.

چند روز قبل بود که به همراه تعدادی از علاقمندان به میراث فرهنگی و همچنین یک مستندساز هلندی به نام remmelt lukkien (رملت لوکین) در قالب تور گردشگری میراث ماندگار، از چند بنای تاریخی ابرکوه از جمله چند سرداب در روستای هروک و فیروز آباد، کوره آجر پزی، مقبره اعلا، قلعه سلطانی و ... بازدید کردیم.

باید بگویم پس از مشاهده این آثار گرانبها که روز به روز، هم توسط عوامل محیطی و هم توسط عده ای سودجو در حال تخریب است، فقط می توان انگشت حسرت گزید و سکوت کرد.

همیشه شاهد بودیم که مسئولین شهرمان دم از بیش از 400 اثر تاریخی و ماندگار می زنند که سرمایه ای عظیم برای صنعت گردگشری و توسعه شهرستان است؛ اما چگونه می توان از آثاری که تنها یک پلاک و شماره ثبت بر روی آن خورده بهرده برداری کرد و انتظار داشت که مورد توجه گردشگران قرار گیرد.

قلعه های بسیار زیبایی که خود منبع عظیمی از فرهنگ، تمدن، تاریخ و قدمت است در عین نابوری و در مقابل دیده همگان در حال نابودی است و اگر به همین منوال پیش برود، از شهر تاریخی و متمدن ابرکوه جز گنبد عالی و سروی کهنسال، خانه آقازاده و صولت چیزی باقی نخواهد ماند تا نشان از قدمت شهرمان باشد.

این را شاید نه تنها من بلکه هر بازدید کننده ای می گوید، چرا که همسفر هلندی ما در این تور پس از بازدید از کلیه آثار در پاسخ به کسی که نظرش را در مورد چگونگی وضعیت آثار جویا شده بود، فقط به گفتن این جمله اکتفا کرد:  I am very very sorry  (خیلی خیلی متأسفم)