به گزارش یزدرسا، گفتگوی اخیر رئیس جمهور با مردم حاوی نکته خاصی نبود و از این رو بعید به نظر می رسد که توانسته باشد رضایت عموم جامعه را به همراه داشته باشد. تلقی بسیاری این بود که با توجه به اوضاع کنونی اقتصادی و انتقادهای فراوان از عملکرد دولت به ویژه تیم اقتصادی آن، رئیس‌جمهور با دستی پر از برنامه‌ و ایده‌های مؤثر به گفتگو می پردازد و از آن‌ها رونمایی می‌کند؛ اما چنین نشد.

انتقاد بزرگان از دولت

در سایه سیاست‌های نسنجیده دولت، اقتصاد کشور و معیشت جامعه وضع مناسبی ندارد؛ به گونه‌ای که انتقادات کم‌سابقه چهره‌های برجسته را هم برانگیخته است. از جمله حضرت آیت الله مکارم شیرازی از مراجع تقلید در بیانیه شدیداللحنی نوشتند

مردم از چند موضوع به شدت از مسئولین شکایت دارند: اول اینکه در مسائل اقتصادی با تورم شدید و بالا رفتن جهشی قیمت‌ها تهیّه نیازهای اولیه زندگی برای آن‌ها بسیار مشکل شده، می‌گویند گرچه تحریم‌های خارجی فشار بر اقتصاد ما وارد می‌کند، امّا چنان نیست که راه‌حلی نداشته باشد. همچنین آن‌ها معتقدند، تیم اقتصادی دولت ضعیف است. چه اصراری دارند که مشکلات به دست آن‌ها حل شود؟ چرا این تیم ضعیف را عوض نمی‌کنند؟ چرا صاحب‌نظران باتجربه اقتصادی را فرا نمی‌خوانند؟ چرا به جای اینکه کارخانه‌ها را فعال کنند و جوانان ما را به کار دعوت نمایند، ثروت‌های مردم را از گردش اقتصادی خارج کرده و به صورت سکه و دلار در خانه‌ها محبوس می‌کنند؟ چرا نقدینگی بدون در نظر گرفتن راهکارهای اقتصادی از طریق استقراض از بانک مرکزی، بی‌حساب و کتاب افزوده می‌شود؟(اینجا)

آیت‌الله حسین نوری همدانی نیز با بیان این که بنده مکرر از مسئولان محترم اجرایی چه به صورت خصوصی چه به صورت عمومی نه تنها تذکر دادم بلکه خواهش کردیم به وضع مردم رسیدگی کنید، مردم در رنج هستند، افزود: خیلی از مشکلات معیشتی ربطی به تحریم ندارد، با مدیریت صحیح و نظارت بر بازار و قیمت‌ها حل می‌شود. باید مبارزه با مفاسد جدی گرفته شود. مردم اگر بدانند تبعیض نیست، بی عدالتی نمی‌شود و بدانند که مسئولان در تلاش هستند، مطمئناً تحریم را تحمل می‌کنند و مثل همیشه از نظام و انقلاب حمایت می‌کنند.(اینجا)

جامعه مدرسین نیز با صدور بیانیه‌ای تاکید کرد گر چه جنگ تحمیلی اقتصادی با ایجاد تحریم‌هاى غیر‌قانونی خارجى بر اقتصاد ما فشار وارد مى‌کند اما بی‌ثباتی اقتصادی و گرانی‌های لجام‌گسیخته و ساعتی قیمت‌ها بیش از هر چیز ریشه در سوءمدیریت و بی‌برنامگی مسئولان دارد.(اینجا)

تحمل «فقر» و ناداری سخت است؛ «فرق» و بی‌تدبیری سخت‌تر

واقعیت این است که فقر برای مردم آسان‌تر است از فرق و تبعیض، و تحمل مشکلات اقتصادی ناشی از فشار دشمن سهل‌تر است از فشار ناشی از بی‌تدبیری و بی‌خیالی مسئولان. اگرچه به ضرس قاطع باید بر این واقعیت تاکید کرد که چنان‌چه مسئولان به ویژه در قوه مجریه با تمام توان و تعهد و تدبیر و مشورت با دلسوزان استین همت بالا زنند، فقر و مشکلات اقتصادی نیز به شدت رنگ می‌بازد و به حداقل می‌رسد. مشکل دولت و در راس آن رئیس‌جمهور محترم این است چالاک و کاری نیستند و طبیعی است رئیس‌جمهور با این رویکرد نمی‌تواند الگویی برای زیرمجموعه باشد. دراین باره سخنان عبدالله ناصری از اصلاح‌طلبان حامی دولت خواندنی و البته تاسف‌انگیز است. وی در پاسخ به این سوال که «شما در گفتگویی عنوان کردید که آقای روحانی ساعت ۱۰ صبح در محل کارش حاضر می‌شود. این حقیقت دارد؟» می‌گوید «بله واقعیت دارد». و در پاسخ به این که «از کجا این مساله را شنیدید؟» می‌گوید: «نیازی به شنیدن ندارد. وقتی می‌بینم نَه یک روز، نَه دو روز بلکه روزهای متعدد، «اسکورت» آقای روحانی، چه ساعتی دَم درب خانه ایشان حضور پیدا می‌کند تا ایشان را به نهاد ریاست‌جمهوری ببرد، دیگر شنیدن نمی‌خواهد! آقای روحانی قبل از اینکه به پاستور برود، در نیاوران و در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. بازه زمانی دو ماهه، قبل از استقرار رسمی دولت، برای فرد انتخاب شده بسیار مهم است که باید وقت بگذارد و کار کند. اصل سازه دولت در همان دو ماه گذاشته می‌شود. آقای روحانی در این دو ماه(از زمان انتخاب‌شدن در خرداد ۹۲ تا استقرار رسمی دولت در مرداد ۹۲) اکثر روزها وقتی هوا روشن بود، به خانه بازمی‌گشت»!(اینجا)

البته درک سخنان عبدالله ناصری چندان دشوار نیست. کافی است به یاد آوریم که رئیس جمهور حتی در اوج مشکلات اقتصادی و ترکتازی دلار و سکه و ...، هم با لبانی خندان به توچال رفت و نوع لباس‌ و کفش وی هم نقل مجالس شد!

مقایسه این رویکرد با پرکاری رئیس دولت قبلی می تواند تامل برانگیز است. برای نمونه سال ۸۷ در گزارشی که سایت تابناک منتشر کرده آمده است: «در حالی که دقیقا 44 ماه از انتخاب دکتر احمدی‌نژاد به ریاست جمهوری می‌گذرد، حجم سنگین فعالیت‌های وی، رئیس جمهور ایران را به پرکارترین مقام عالی رتبه در جهان تبدیل کرده است.

انجام بیش از 52 سفر استانی و بازدید حدود 500 شهر بزرگ و کوچک در کشور علاوه بر سفرهای پي در پي به برخی مناطق مانند قم، مشهد و عسلویه در مدت کمتر از چهار سال، بخشی از کارنامه سنگین فعالیتهای دکتر احمدی نژاد را تشکیل می‌دهد.

به گزارش «آينده»، انجام فعالیت متوسط 16 ساعت در روز، استفاده از ایام تعطیل برای سفرهای کاری و ديدار با مردم، حضور در مجامع عمومی و انجام بیش از 950 سخنرانی رسمی و سه هزار ملاقات کاری در اين مدت، از نظر کمّی بیش از دو برابر فعالیت یک رئیس‌جمهور به طور عادی است.

حضور مداوم در جلسات تخصصی نظیر کارگروه تحول اقتصادی، کارگروه حل مشکل مسکن، کارگروه تنظیم بودجه، از دیگر زمینه‌های مورد نظر دکتر احمدی‌نژاد بوده که طی سه سال گذشته انجام شده است.

در بعد سیاست خارجی نیز انجام بیش از 56 سفر خارجی و مجموعا بازدید از 32 کشور مختلف دنیا، برگزاری ديدارهاي مداوم با سفرای خارجی در تهران از دیگر فعالیت‌های رئیس‌جمهور بوده است.

انجام بیش از 20 ملاقات عمومی و ویژه با دانشجویان، برگزاری 99 کنفرانس خبری داخلی و 44 نشست خبری در خارج کشور و 11 مصاحبه تلویزیونی زنده با شبکه‌های داخلی، ده مصاحبه اختصاصی با واحد مرکزی خبر و 55 مصاحبه اختصاصی با رسانه‌های خارجی و یک مصاحبه اختصاصی با روزنامه ایران از جمله ارتباطات رئیس‌جمهور با دانشجویان و خبرنگاران بوده است.

برگزاری دو جلسه طولانی با اقتصاددانان منتقد دولت و همچنین جلسات تخصصی با فیلمسازان، پژوهشگران و اصحاب رسانه، از ابتکارات ارتباطی رئیس جمهور به شمار مي‌رود.

گفته می‌شود آغاز ساعت کاری رئیس‌جمهور از 6 صبح با صرف صبحانه کاری با ديدارکنندگان آغاز و عمدتا تا ساعت 22 شب ادامه دارد.»(اینجا)

و این ویژگی تحسین و تمجید رهبر عالی‌قدر نظام را نیز به دنبال داشت:

پرکاری این دولت هم انصافاً چیز برجسته‌ای است؛ حتی بعضیهایی که مخالف هم هستند، این را نمیتوانند انکار کنند؛ یعنی بی‌انصافیها هرچه هم زیاد باشد، نمیتواند بر این حقیقت غلبه پیدا کند که دولت شما انصافاً دولت پرکاری است و تلاشتان و کارتان و تحرکتان خیلی زیاد است. این بسیار جای خرسندی دارد.(اینجا)

هرچند رئیس جمهور سابق در سال‌های پایانی مسئولیتش رویکردی نابخشودنی در پیش گرفت اما بنا به تاکید مقام مقام رهبری مبنی بر این که دولت بعدی نقاط قوت دولت قبلی را اخذ کند و از نقاط ضعف آن بپرهیزد، انتظار این بود که دولت روحانی این نقطه قوت را استمرار بخشد اما افسوس!

اصرار بر حضور مسئولان ناکارآمد

نکته دیگر این که بخش مهمی از مشکلات و به تبع نارضایتی‌های کنونی نه نتیجه قهری تحریم و فشار بیرونی، که پیامد رویکرد دولت از یکسو و تیم اقتصادی ضعیف و ناکارآمد فعلی است. با این همه علیرغم هشدارهای مکرر دلسوزان و صاحب‌نظران متعهد، رئیس جمهور انگیزه‌ای برای ترمیم تیم اقتصادی ندارد. و حتی ولی‌ا... سیف رئیس سابق بانک مرکزی علیرغم سیاست‌های نادرست فراوان از جمله حراج ذخایر طلا، برکنار نشد و تنها پس از پایان یافتن دوره مسئولیتش کنار رفت!

جالب این که سیف، جوان کم‌تجربه‌ای چون احمد عراقچی-برادرزاده مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای- را به معاونت امور ارزی بانک مرکزی منصوب کرد و در دوران وی قیمت ارز سر به افلاک کشید و خوشبختانه در اقدامی هرچند دیرهنگام این جوان با تدبیر قوه قضائیه بازداشت شد.

نکته دیگر پافشاری بر استمرار حضور وزرایی است که ناکارآمدیشان بی‌نیاز از استدلال است.  نمونه‌ بارز آن عباس آخوندی وزیر مسکن و شهرسازی است که علیرغم شعارها و وعده‌های آن‌چنانی، درزمینه مسکن عملکردی بسیار تاسف‌انگیز داشته است. معلوم نیست رئیس جمهور چه اصراری دارد علیرغم وجود نیروهای متعهد و متخصص فراوان،  از امثال وزیر کنونی مسکن استفاده کند؛ وزیری با ثروت چند صد میلیاردی که در دوران هاشمی و خاتمی هم وزیر بوده و هیچ گاه کارنامه درخشانی نداشته و در دولت روحانی هم آماج انتقادها بوده است.

متاسفانه دیگر وزرای اقتصادی هم تحرک و عملکردی در خور شرایط موجود جامعه نداشته‌اند و بعضا بازخوانی زندگی شخصی‌شان به سان نمکی بر زخم‌های مردم پاشیده شده است. در محافل و گعده‌های مردمی فراوان این نکته شنیده شده است که آیا وزرایی باثروت‌های افسانه‌‌ای هزارمیلیاردی می‌توانند دردهای معیشتی جامعه را درک کنند؟! آیا مسئولانی که یک قلم ویلای مسکونی‌شان به تنهایی ده‌ها میلیارد تومان قیمت دارد، می‌توانند درد مردم را حس کنند؟ این که مسئولی مسکن مهر مردم را قوطی کبریت می‌نامد، تنها یکی از پیامدهای زندگی اشرافی و دور ماندن از درد جامعه است.

ایران سرشار از ذخایر خدادادی و منابع انسانی

سخن پایانی این که مشکلات اقتصادی قابل انکار نیست، توطئه‌ها و فشارهای دشمنان قسم‌خورده و در راس آن‌ها آمریکا نیز اظهر من الشمس است؛ با این همه ایران عزیزمان چنان سرشار از منابع خدادادی و استعدادهای انسانی است که می‌توان چون کوه در مقابل همه فشارهای خارجی ایستاد و زندگی درخوری را حتی از لحاظ اقتصادی برای مردم به ارمغان آورد. و این نیازمند روحیه انقلابی و همت جهادی مسئولان است و با اشرافی‌گری و راحت‌طلبی دست‌یافتنی نخواهد بود. در این باره گفتنی‌ها بسیار است.

پایان پیام/ض