به گزارش یزدرسا، حمیدرضا زارع در یادداشتی نوشت: دور جدید مذاکرات رفع تحریم‌ها بین ایران و گروه 1+4 از اوایل آذرماه در وین آغاز شده است و دو طرف تا کنون چندین جلسه بر سر میز مذاکره حاضر شده‌اند.

این امر اما موجب شده است تا کسانی -که عمدتا از حامیان دولت گذشته هستند- نسبت به اصل مذاکره در دولت جدید معترض باشند. آن‌ها می‌گویند اگر مذاکره چیز خوبی است پس را در دولت گذشته مورد انتقاد قرار می‌گرفت و اگر مذاکره خوب نیست پس چرا در دولت کنونی در حال انجام است.

نکته قابل توجه اما جایی است که آنچه منتقدان دولت قبل نسبت به آن انتقاد داشتند نه اصل مذاکره و تعامل بلکه نحوه مذاکرات بود. در واقع بر کسی پوشیده نیست که مذاکره و تعامل با کشورهای مختلف حتی با دشمنان هم امری اجتناب‌ناپذیر است و مذاکره ایران با کشورهای مختلف سال‌ها قبل از دولت روحانی نیز وجود داشته است؛ اما آن چیزی که قابل اهمیت است نحوه مذاکره کردن است.

رهبر معظم انقلاب چند روز قبل و در دیدار تصویری با مردم قم فرمودند: «عدم تسلیم در برابر دشمن مستکبر؛ این جزو اصول انقلاب است. تسلیم نباید شد؛ زورگویی دشمن را نباید تحمّل کرد؛ اینکه ما با دشمن مِن‌باب‌مثال یک وقتی مذاکره کنیم، صحبت کنیم، تعامل کنیم، این یک حرف دیگر است. انقلاب به ما می‌گوید که در مقابل زورگویی و حرف زور دشمن، نباید تسلیم شد؛ تا حالا هم به توفیق الهی تسلیم نشده‌ایم، بعد از این هم همین خواهد بود؛ این جزو اصول است.»

در واقع انتقاد اصلی به دولت روحانی و تیم مذاکره‌کننده گذشته نه به اصل مذاکره بلکه به نحوه مذاکره و رویکرد تأسف‌بار دولت در جریان مذاکرات بود. رویکردی که نیتجه آن بعد از هشت سال وضعیت اقتصادی است که امروز کشور به آن دچار شده است.

مذاکره با طرف غربی در دولت سیزدهم هم در حال انجام است اما رویکرد مذاکراتی دولت کنونی با دولت گذشته تفاوت اساسی دارد و ابدا قرار نیست تیم مذاکره کننده فعلی نیز همان مسیر گذشته را ادامه دهد.

هنوز یادمان نرفته است که حسن روحانی دقیقا در آستانه مذاکرات با طرف غربی، در تربیون‌های عمومی از خالی بودن خزانه کشور سخن می‌گفت و یا حتی آب خوردن مردم را هم به توافق گره می‌زد و به صراحت پیام ضعف را به دشمن و طرف مذاکره‌کننده مخابره می‌کرد. اما امروز در مواضع هیچ کدام از دولت مردان خبری از اظهارات مضحک اینچنینی نیست، حتی برعکس دولتمردان به‌گونه‌ای موضع‌گیری می‌کنند تا تیم مذاکره‌کننده بتواند دست برتر را در مذاکرات داشته باشد.

حامیان دولت قبل که هشت سال همه مسائل کشور را به مذاکرات گره زده بودند و حتی در همین اواخر وادات واکسن کرونا را هم سعی می‌کردند به مسائلی مانند اف ای تی اف گره بزنند، نمی‌خواهند قبول کنند که هر چیزی جای خودش را دارد و مذاکره کردن هیچ‌گاه به معنای تعطیل کردن مسائل دیگر نیست و پرداختن به امور دیگر هم به معنای نادیده گرفتن ظرفیت تعامل و مذاکره با عزت نیست.

یکی از راهبردهای عجیب در دولت گذشته در جریان مذاکرات این بود که آن‌ها معتقد بودند هر توافق حتی توافق بد هم بهتر از عدم توافق است و این مطلبی بود که وزیر خارجه وقت به صراحت آن را بیان کرد؛ این در حالی است که در همان زمان وزیر خارجه آمریکا می‌گفت صرف رسیدن به توافق اهمیت ندارد و آنچه مهم است این است که به توافقی دست پیدا کنیم که منافع آمریکا را تأمین کند.

اما امروز و برخلاف دولت قبل، دیگر سخن از رسیدن به توافق به هر قیمتی نیست و آنچه اهمیت دارد انعقاد یک توافق خوب است که به واسطه آن منافع مردم و کشور تأمین شود.

آنچه روشن است اینکه، در دولت سیزدهم بر خلاف دولت قبل، دیگر معیشت مردم به مذاکره و توافق گره زده نشده است و دولت نیز اقتصاد مردم را شرطی نکرده و کشور را معطل مذاکرات و توافق نکرده است؛ بلکه در کنار اقدامات و فعالیت‌هایی که دولت‌مردان در عرصه‌های مختلف در حال پیگیری آن هستند؛ مذاکرات نیز در حال انجام است و تیم مذاکره‌کننده دست بالا و موضع برتر را در مذاکرات دارد و این نوع مذاکره کردن از زمین تا آسمان با نحوه مذاکره کردن دولت قبل فاصله دارد.

انتهای پیام/