به گزارش یزدرسا، محمدصالح جوکار در خصوص تعدات اتحادیه اروپا اظهار داشت: آن چه که مشخص است، این است که هنوز بسته ای که اتحادیه اروپا ارائه داده است، عملیاتی و اجرایی نشده و در حد بیانیه و طرح موضوع بوده است؛ ولی مهم اجرایی شدن و به ثمر نشستن آن است که متاسفانه تا کنون چنین اتفاقی رخ نداده است.

وی با اشاره به اقدامات اروپایی ها در خصوص برجام، گفت: اگر مهم ترین هدف برجام را برداشتن تحریم ها تصور کنیم، می توان گفت که هیچ اقدامی در این خصوص انجام نشده است و در خصوص تراکنش های مالی و تبادلات مالی نیز اقدامی صورت نگرفته است.

نماینده سابق مردم یزد در مجلس بیان داشت: 16 بانک اروپایی که قبل از برجام با جمهوری اسلامی ایران همکاری نداشتند بعد از برجام نیز همکاری لازم را صورت نمی دهند.

جوکار خاطر نشان کرد: عمدتاً سوال این است که اروپایی چطور می خواهد با این مقوله برخورد کند؟ البته تکلیف روشن است؛ مقام معظم رهبری فرمودند ما به اروپایی ها خوشبین نیستیم و این ها هم به تعهداتشان پایبند نخواهند بود.

خروج شرکت های خارجی از ایران

وی خروج شرکت های خارجی از ایران را نوعی بدعهدی در تعهدات اروپایی برشمرد و گفت: شرکت توتال برای اولین بار نبوده است که چنین قول و قرارهایی می گذارد، پیش از این نیز شاهد بد عهدی و عدم پایبندی به توافقات طرف اروپایی بودیم.

عضو سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اذعان داشت: ما باید بگونه ای قرارداد و توافقاتمان را تنظیم کنیم که در صورت بدعهدی، طرف مقابل هزینه هایش را پرداخت کند.

جوکار مطرح کرد: متاسفانه وقتی ما در داخل توجهی به این قراردادها نمی کنیم، طبیعتاً طرف مقابل هم بدعهدی می کند چون ضرری متوجه شان نیست.

نفع اروپا برای ایران/ اروپایی ها طرف آمریکا را می گیرند

عضو سابق کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ادامه داد:  اروپا می توانست که برجام را در حد مقدورات خودش حفظ کند و می توانست نفع موثری برای ایران داشته باشد؛ آنچه که ما تجربه داریم و تاریخ گویای آن است، اروپایی ها در حوزه اقتصاد و سیاست یک وابستگی به آمریکا دارند که به هیچ عنوان نمی خواهند آن را از دست بدهند.

جوکار افزود: این برجامی که دستاوردی برای ما نداشت، توافقی بین چندین کشور بوده است و هر کشوری تعهد می دهد و امضا می کند و در مذاکرات بده بستان شرکت می کند، بایستی به امضا و تعهد خودش پایبند باشد.

وی در پایان گفت: امروز توافقنامه ها و کنوانسیون های بین المللی از اعتبار زیادی برخوردار نیستند و نمی شود رویشان حساب باز کرد، حتی در شرایط فعلی نمی توان به نهادهای بین الملل و مجامع بین الملل اعتماد کرد.

انتهای پیام/