در این میان در کشور ما نیز مطبوعات همواره بستری مناسب هم برای انجام حرکت های اجتماعی در خور جامعه بوده اند و در برهه هایی از زمان نیز تعداد معدودی از آن ها مطالب باب میل دشمنان مردم، نظام و انقلاب را منتشر کرده اند.

متاسفانه این موضوع در شرایطی بیش تر خود را نشان می دهد که نظارت نهادهای مرتبط نظیر وزارت ارشاد بر برخی از مطبوعات کم تر می شود. به عنوان مثال در سال های اصلاحات به دلیل عملکرد ضعیف و گاها انگلیسی و آمریکایی وزارت ارشاد تحت تصدی مهاجرانی، روزنامه ها محل تاخت و تاز برخی از وابستگان فکری غرب بودند که روزانه مطالبی را منتشر می کردند که باب میل دشمنان ایران بود.

نمونه بارز این مسئله روزنامه سلام بود که در بلبشوهای آن دوران نقش اصلی را ایفا کرد. این روزنامه با انتشار برخی از اخبار محرمانه در به راه انداختن هیاهو به عنوان لیدر محسوب می شد و در آن دوران آتش بیار معرکه شده بود.

این روزنامه در تاریخ ۱۵ تیر ۱۳۷۸ نامه طبقه بندی شده و کاملا سری را منتشر کرد که در آن از طرح اصلاح قانونی مطبوعات و ارتباط آن با سعید امامی سخن به میان آورده بود.

این روزنامه در تیتر نخست خود نوشت: سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است

پس از این اقدام غیر قانونی بود که شکایتی از سوی وزارت اطلاعات که وزیر آن یونسی بود، تنظیم و علیه روزنامه سلام به قوه قضاییه ارائه شد که در آن خواسته شده بود که این قوه در خصوص مجازات انجام دهندگان این عمل غیر قانونی اقدامات لازم را انجام دهد.

پس از طرح این شکایت دادگاه روحانیت روزنامه سلام را توقیف کرد.

ماه ها پس از توقیف روزنامه سلام یونسی در خصوص محرمانه بودن اسناد منتشره در روزنامه سلام گفت: روزنامه سلام مستندی را افشا کرد که کار بسیار بدی بود. این روزنامه سندی را منتشر کرد که از اسناد قطعی وزارت اطلاعات بود.

وی همچنین این اقدام را سرقت خواند و گفت: سندی که روزنامه سلام چاپ کرد، در حقیقت یک نوع سرقت بود که نباید چنین کاری صورت می گرفت.

اما در سال های اصلاحات تنها مورد بی قانونی این اقدام روزنامه سلام نبود. نمونه های دیگری نیز بود که در جهت خلاف اعتقادات مردم حرکت می کردند و با تحقیر و توهین به اعتقادات جامعه، آرامش روانی جامعه را بر هم می زدند.

رهبر معظم انقلاب در آن سال ها با انتقاد از این مسئله تاکید کرده بودند:  من می بینم که بعضی از مطبوعات کشور، متأسّفانه دستخوش چنین بحرانی هستند. باید خودشان را نجات دهند. هم دستگاههای فرهنگی کشور موظّفند، هم دستگاههای امنیتی و هم دستگاههای قضایی. ما به آزادی بیان و آزادی فعّالیتهای اجتماعی معتقدیم. اصلاً این مفاهیم و این حقایق را انقلاب و پیشروان انقلاب به این کشور آوردند. قبلاً این چیزها در این کشور نبود. از آزادی بیان و آزادی فعّالیتهای اجتماعی، نه خبری بود و نه حتّی اسمی بود. اینها را انقلاب برای این کشور آورد. امام اینها را به این کشور هدیه کرد و خون شهدا این ارزشها را به این کشور بخشید. کسانی که پاسدارِ خون شهدا هستند و کسانی که پیرو امامند، علَمداران این مفاهیمند. در این که شکی نیست! اما این آزادی، محدود است و آزادی مطلق نیست. حدّش کجاست؟ حدّش عبارت است از حدودی که اسلام تعیین کرده است. اگر بنا شود که کسانی مردم را به بی ایمانی و به شهوات سوق دهند، در این کار، آزاد نیستند. این آزادی، آزادی خیانت است. اگر قرار شد کسانی بنشینند و توطئه کنند و این توطئه را به شکلی در نوشته ای منعکس کنند، این آزادی توطئه است و مردود است.

ایشان همچنین ادامه دادند: بنده منتظر می مانم ببینم که دستگاههای مسؤول چه می کنند، والّا، جلوگیری از این حرکات موذیانه، کارِ دشواری نیست. فکر این را هم که «دنیا چه می گوید» و «روزنامه ها و سازمانهای دنیا چه می گویند»، هیچ وقت ما نکرده ایم و نباید بکنیم. این سازمانهای جهانی و این مطبوعات دنیا، همان کسانی هستند که شما دیدید امام بزرگوار ما را که در جمال معنوی، یک شخصیت واقعاً استثنایی بود – پرچمدار یک انقلاب بزرگ، رهبرِ محبوبِ یک ملت، دارای خصوصیات ویژه ای که هرکس یکی از آن خصوصیات را داشته باشد، دستگاههای فرهنگی دنیا برای او احترام قائلند: فیلسوف، عارف، فقیه و حقوقدان، شاعر و هنرشناس – چگونه تلّقی می کردند و چگونه معرفی می نمودند و الان چگونه معرفی می کنند! (حالا چون چند سال گذشته است، دیگر به امام کمتر می پردازند.) همان مطبوعات و سازمانها، فتنه گرانی از قبیل این سفّاکین – طالبان – را با شگردهای مطبوعاتی و تبلیغاتی، با نوع عکسی که می اندازند، با نوع کاریکاتوری که می کشند و با نوع خبری که تنظیم می نمایند، ترویج می کنند. اینها، چنین آدمهایی اند! مگر می شود به فکر حرفهای اینها بود؟! مگر برای مصالح کشور و مصالح یک ملت، باید منتظر این حرفها ماند؟!

ایشان در ادامه سخنان خود در این خصوص ادامه دادند: بنده منتظرِ اجازه سازمانهای بین المللی برای نحوه اداره این کشور نمی مانم و منتظرم دستگاههای مسؤول -  وزارت ارشاد، دستگاه قضایی و دستگاه امنیتی – کار خودشان را بکنند. ببینید این کسانی که در بعضی از این مطبوعاتْ ایمان مردم را هدف گرفته اند، از جان مردم چه می خواهند؟ به انقلاب اهانت می کنند: رئیس جمهور محترم در مرقد امام سخنرانی بسیار خوبی کردند که بعد من از ایشان به خاطر آن سخنرانی تشکر کردم. در روزنامه به عنوان انتقاد نوشتند که فلانی – اسم رئیس جمهور را آوردند – متأسّفانه در آن سخنرانی باز همان لحن انقلابی به خود گرفت. «لحن انقلابی» یک نقطه ضعف شد؟! این قدر اینها بی شرمند! خاطرات جنگ، یاد جنگ، یادگارهای جنگ و شهادت، یادگارهای نجابت و عصمت در این کشور، مردود واقع شوند، و بپردازند به چیزهایی که به خیال خودشان، ایمان جوانان را هدف قرار دهد یا آنها را سرگرم مسائل خاص جوانی کند! این، نمی شود و قابل قبول نیست.

مطبوعاتی که امروز آرامش روانی جامعه را بر هم می زنند

اخیرا تغییراتی در فضای مطبوعاتی کشور به تدریج در حال شکل گرفتن است که رنگ و بوی آن بی شباهت به سال های اصلاحات نیست. در این تغییرات دیده می شود که برخی از وابستگان فکری به روزنامه های متخلف سال های اصلاحات در حال بازگشت به فضای مطبوعاتی هستند و به تبع آن مطالبی در حال انتشار است که سعی در بر هم زدن آرامش جامعه دارد.

لزوم رعایت فضای مناسب مطبوعاتی در جامعه یکی از نیاز های جدی شرایط امروز جامعه است. این مسئله را رهبر معظم انقلاب در توصیه هایی که اخیرا در دیدار با مسئولان نظام، به جریان های سیاسی و مطبوعاتی داشتند مطرح کردند.

ایشان تاکید کردند: سفارش به جریانهای سیاسی و مطبوعاتی؛ یک توصیه به برادران و مسئولان جریانهای سیاسی و مطبوعاتی داریم. مراقب باشید؛ فضای جنجالی در کشور به نفع کشور نیست. بعضی‌ها روی اعصاب مردم این‌قدر راه نروند – که آدم مشاهده میکند – امنیّت فکری و ذهنی برای مردم مهم است؛ فضای دعوا و فضای اختلاف را افزایش ندهند، تشدید نکنند. حرفهای دشمنان را هم مرتّب تکرار نکنند. بنده هرروز مبالغ زیادی روزنامه نگاه میکنم – مثل خیلی از چیزهای دیگری که زیاد میخوانم -گاهی یک حرفهایی، یک تیترهایی در روزنامه‌ها [می‌آید] که باب فلان روزنامه‌ی آمریکایی است؛ اتّفاقاً گاهی هم در همان روزنامه‌های آمریکایی و غیر آمریکایی هم هست که آنها هم گاهی برای ما می‌آید مراقب باشید؛ این‌جور درست نیست.

اما آنچه که در این میان مشخص است و رهبر معظم انقلاب نیز به آن در این دیدار اشاره کردند، لزوم پرهیز از جنجال سازی های مطبوعات است که بارها این مسئله را در روزنامه های زنجیره ای می بینیم.

در این زمینه نهاد هایی که در این حوزه مسئول هستند بایستی عملکرد قاطع خود را نشان دهند که جوانه های علف های هرز این فضا به بوته های هایی تبدیل نشوند که برای جامعه آزار دهنده باشند.