یزدرسا، با وجود گذشت سی وپنج سال اززمان صدور فرمان امام خمینی (ره) درخردادماه 59 مبنی بر تشکیل ستاد انقلاب فرهنگی و روند روبه رشد شورای عالی انقلاب فرهنگی در سه دهه گذشته ،به نظرمی رسد شورای عالی انقلاب فرهنگی آن چنان که باید خود را باورنکرده ونتوانسته مدیریت هوشمندانه واقتدار فرهنگی نظام جمهوری اسلامی ایران را درمصاف با جبهه استکبار به رخ کشد و مرزبان ومروج گفتمان اندیشه انقلاب اسلامی ایران باشد.

این درحالی است که در اساس نامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی، «گسترش و نفوذ فرهنگ اسلامی در شئون جامعه »و «نشر افکار و آثار فرهنگی انقلاب اسلامی» درمیان ملت ها، ازجمله اهداف این شورا ذکرشده است.

تاکید رهبرمعظم انقلاب اسلامی درحکم دوره جدید که مهرماه سال گذشته صادرشد، مبنی براین که: «با توجه به جبهه بندی جدی میان هواداران فرهنگ انقلابی و اسلامی و معارضان عنود با انگیزه آن، شورای عالی انقلاب فرهنگی باید با برخورد فعال و مبتکرانه با این جبهه بندی آشکار فرهنگی، دلبستگان فرهنگ دینی و انقلابی را در داخل و خارج کشور دلگرم و امیدوار و مطمئن و معارضان را نگران و ناامید کند»، به خوبی بیانگراین کاستی شورای عالی است.

در حال حاضر «شوراهای عالی» متعددی در کشور وجود دارد که هر یک از آن‌ها وظایف مختلفی از جمله قانون‌گذاری، تصویب مقررات، سیاست‌گذاری و هدایت راهبردی، مشورت و… را به‌عهده دارند. البته گستره‌ی وظایف شوراها با یکدیگر متفاوت است؛ به‌طوری‌که بعضی از آن‌ها به یک یا چند وظیفه و برخی از آن‌ها به تمام وظایف اشاره‌شده می‌پردازند.

با یک بررسی اجمالی متوجه خواهیم شد که شکل‌گیری بسیاری از این شوراها عمدتاً در مواجهه با مسائل و خلأهای قانونی و اجرایی در مدیریت کلان کشور بوده است. لذا تأسیس یا ایجاد چنین شوراهایی با هدف افزایش کارآمدی نظام صورت گرفته است. اما تبدیل شدن این شوراها به رویه‌هایی اصیل و اساسی، این سؤال را مطرح می‌سازد که آیا ادامه‌ی وجود تمامی این شوراها نیز لازم است؟ و آیا وجود شوراهای عالی متعدد با منطق کشورداری مبتنی بر مردم‌سالاری دینی همخوانی دارد؟ و اگر ادامه‌ی وجود این شوراها لازم است، چه شرایطی برای ادامه‌ی فعالیت شوراهای عالی ضروری است؟

بررسی اجمالی عملکرد و نقش شورای عالی انقلاب فرهنگی در دو دهه اخیر نشان داده است که این نهاد، بیش از آن که نهادی تأثیرگذار در عرصه فرهنگ و سیاست گذاری فرهنگی و علمی کشور باشد، بیشتر تحت تأثیر سیاست های فکری و فرهنگی حاکم بر دولت ها بوده و سیاست گذاری های بیرون از شورا، خود را بر این شورا تحمیل نموده و آن را درگیر مصوبات و موضوعات فرعی و غیر اصلی کرده است.

اگر اعضای شورای عالی انقلاب فرهنگی به معنای واقعی به جایگاه فرهنگ در جامعه که به مثابه هوا برای تنفس است، پی برده باشند، یقینا شاهد افزایش کارآمدی آن خواهیم بود.

تصمیمات شورا نقش آفرین در سبک زندگی جامعه است. اینکه تصمیمات شورای عالی انقلاب فرهنگی فراتر از سلیقه های سیاسی و مسائل جناحی باشد، این اصل بدیهی و انتظاری ابتدایی از این شورا است.

امید است فعالیت شورای عالی انقلاب فرهنگی با درنظرگرفتن اولویت های تعیین شده ازسوی رهبرانقلاب، این کاستی نیزبرطرف وشورا به مرکزفرماندهی جبهه وگفتمان انقلاب اسلامی در داخل و خارج تبدیل شود.