یزد رسا؛ خیلی«ساده»، به سادگی یک لیوان آب خوردن، خیلی راحت، راحت تر از هر«راحت الحلقومی» نه حرفشان را خریدارانی یافتند و نه مصوبه هایشان را مجالی برای عرضه و پذیرش! آنانی که خود را در تار و پود«مجاز»ها گرفتار کرده اند، لای چرخ دنده های ویران کننده ی«وایبر» و«واتس آپ» و چشم بر پیش پا افتاده ترین واقعیت های موجود جامعه بستند به چشم دیدند هرچه باید حتی اگر تا همیشه آن واقعیت های به چشم دیده را به روی خود نیز نیاورند!

دم از تخصص های ناداشته زدند و داشته های جعلی و ناداشته های فعلی و فقط گوش بستند و چشم بر هم گذاشتند و خودرأیی پیشه ساخته تا جایی که دیگر خودشان هم خودشان را قبول نداشتند. دل سپردند به روش هایی ناکارآمد، به عناوینی ساختگی مثل همان«خیرالموجودین» که نه دیدیم و نه شنیدیم! به روش هایی مضمحل و نخ نماشده انگار از مخترعین«وایبر» و«واتس آپ»هم بیشتر باور کرده بودند این دنیای تا همیشه غیر واقعی را، مجازی را و ناکارآمد را! نداشته هایی که شده بود تنها تکیه گاه بودنشان شد بلای جانشان. تکیه گاه هایی مجازی، غیر واقعی و برخاسته از افکار خسته از شب نشینی هایی بی فایده! غافل از این که در این سرزمین و در اینجا و در این ناحیت فقط واقعیت ها می مانند نه مجازها نه غیر واقعی ها.
خیلی ساده، محرمانه و خودمانی در همان عرصه های مجازی گفتیم به دوستی محرم تر از خود که: تعامل یعنی«کشک» و مصوبه ها یعنی«پوچ» و گردهم آمدن ها یعنی«بازی»...
خواهد شد آن چه باید و شده است آن چه شاید و حالا...
دست برداریم از این همه لجاجت از این همه خودبالاتر بینی از این همه کبر، غرور،‌ خودرأیی. بیاییم در دنیای واقعیت ها،‌ حقایقی ملموس، مهربانی کنیم و بپذیریم که قبای بر تنمان دوخته شده اندکی گشاد است. وانهیم ناتوانی ها را و واپس دهیم جایگاه های غصبی را شاید هنوز دیر نباشد.
این واقعیت ها امروز همه ی سلاطین«وایبر» و«واتس آپ»را خجالت زده ساخت هرچند در انبان اینان چیزی که بسیار یافت می شود«رو»است اما دیدیم که واقعیت ها چه آوردند بر سر سلاطین«وایبر»پادشاهان سرزمین«واتس آپ»که اگر کارایی داشت«وایبر» و«واتس آپ» که جهان اینک در چنگال مخترع«وایبر و واتس آپ» بود نه در دستان پرتوان واقعیت ها. واقعیت های نادیده انگاشته شده جامعه!
انتهای پیام/ع