به گزارش یزدرسا به نقل ازراه دانا ، اگرچه اکنون دغدغه اول ورزش ایران این روزها خصوصی شدن دو باشگاه استقلال و پرسپولیس شده اما نباید خیلی از این بابت خوشحال بود. واگذاری دو باشگاه استقلال و پرسپولیس به بخش خصوصی آن هم در حالیکه هیچ زیر ساخت مناسبی برای این کار وجود ندارد فقط باعث نگرانی بیشتر کارشناسان فوتبال شده است. شاید به همین دلیل است که کفاشیان این خصوصی سازی را جدی نمی‌گیرد. حق هم دارد چطور می‌توان این دو باشگاه را خصوصی کرد در حالیکه راه های درآمدزایی باشگاه ها از فوتبال بسته است.

باشگاه‌ها نه حق پخش تلویزیونی دارند نه ورزشگاهی اختصاصی که بخواهند بلیت فروشی را خودشان انجام بدهند. همین فصل هنوز باشگاه‌ها ریالی از حق پخش تلویزیونی نگرفته‌اند این در حالی است که حتی علی لاریجانی رئیس مجلس هم بر پیگیری این مساله تاکید کرد.

همه این مسایل نشان می‌دهد که فوتبال ایران هنوز آمادگی داشتن باشگاه‌های خصوصی را ندارد.در همین چند سال اخیر باشگاه‌های زیادی بودند که خصوصی شدند و بعد از مدتی دیگر نشانی از آنها در فوتبال دیده نشد.

استیل آذین، استقلال اهواز، گهر دورود، شاهین بوشهر، ابومسلم، داماش گیلان تعدادی از باشگاه‌هایی هستند که نابود شده‌اند. به جز استیل آذین بقیه آنها هواداران دو آتشه فراوانی داشتند از ابومسلم در مشهد بگیرید تا داماش در گیلان و شاهین در بوشهر اما اکنون اثری از آنها در لیگ برتر فوتبال می‌بینید؟!

این فهرست سیاه می‌تواند عبرت اموز هم باشد و شاید بد نیست هواداران پرسپولیس و استقلال یکبار دیگر آرزو کنند که این دو باشگاه همچنان در اختیار دولت بمانند و اجاره داده شوند تا به بخش خصوصی واگذار شوند. بخش خصوصی بعید است بتواند هزینه‌های چند ده میلیاردی این دو باشگاه را در حالیکه راه های درآمدزایی بسته است پرداخت کنند.  شاید خصوصی سازی باشگاه‌ها بدون اینکه منبع درآمدی مشخص داشته باشند نوعی تباهی باشگاه‌ها و فوتبال ایران باشد. اگر پرسپولیس و استقلال به سرنوشت باشگاه‌هایی مثل ابومسلم و شاهین بوشهر دچار شوند آیا آن روز دیگر چیزی از فوتبال ایران باقی خواهد ماند؟!

انتهای پیام/ص