رضائیان طی یادداشتی که در اختیار یزد رسا قرار داده است نوشت: دکتر الیاس نادران- نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی- در روز استیضاح آقای فرجی دانا با بیان این که «اخراجی‌ها و فتنه‌گران هیات تشکیل داده اند و برای دانشگاه‌ها تصمیم می‌گیرند» به نکته بسیار تلخی نیز اشاره کرد که تحت الشعاع مسائل استیضاح قرار گرفت.

وی گفته بود: (برخی از) اخراجی‌هایی که برگردانده شدند، مفاسد اخلاقی داشتند و برخی دانشجویان دختر از دست این ها خودکشی کردند!

البته چند ماه قبل از آن نیز حجت الاسلام و المسلمین شریعتی- رئیس سابق دانشگاه علامه طباطبایی که با روی کار آمدن دولت یازدهم برکنار شد، با اشاره به رفتار شرم آور برخی استادان اخراجی با دختران دانشجو گفته بود:«صحنه‌هایی دیدم که اگر بگویم استخوان‌ها می‌ترکد!» و به عنوان چند نمونه یادآور شده بود:

« طرف در اتاق کارش به یکی از دانشجویان تعرض کرده، هم اتاقی‌اش وارد شده و آن ها را در آن وضع دیده است و به ما هم گزارش کرده‌اند؛ آن وقت می‌رود خارج از دانشگاه می‌گوید چون ما در انتخابات به فلان شخص رأی دادیم، شریعتی ما را اخراج کرد»؛ «استاد رفته است سر کلاس می‌گوید همجنس‌بازی کار خوبی است.»؛«استاد با دختر مردم خارج از دانشگاه قرار می‌گذاشت و ...؛ پلیس یک نامه به من داد که این استاد را در چه حالی با دختر مردم دستگیر کرده ...!»

این ها نمونه ای از فجایعی است که با کمال شرم و تاسف،گاه و بیگاه در برخی محیط های دانشگاهی رخ می دهد و برای خشکاندن ریشه این گونه معضلات، به عزمی پولادین و بی اعتنا به شانتاژهای رسانه ها و افراد سیاست زده نیاز است. متاسفانه در بسیاری از موارد هنگام برخورد با این گونه عناصر فاسد یا مسؤولان رده بالاتری که مستقیم و غیرمستقیم زمینه تدام فعالیت این افراد-بعضا اخراجی- را  فراهم کرده اند، جیغ های بنفش اصحاب شانتاژ بلند می شود و با وارونه نمایی واقعیت ها می کوشند تا ماهی مقصود خویش را از آب گل آلود بگیرند.

 درماجرای استیضاح وزیر پیشین نیز برخی افراد و رسانه ها با القای این ادعا که استیضاح وزیر، اقدامی سیاسی(!) برای زمین زدن دولت است، مانع تامل بر  برخی وقایع شرم آور شدند؛ وقایعی که به گفته دکتر نادران، گاه به خودکشی برخی دختران انجامیده بود!

اینک در حالی که چشم ها به سوی رئیس جمهورمحترم دوخته است تا فرد مورد نظر برای تصدی وزارت علوم را هرچه زودتر به مجلس شورای اسلامی معرفی کند، شایسته است دکترروحانی با نگاهی جامع به گذشته و بی اعتنا به فشارهای جریان ها و گروه های سیاسی فردی را برای این مسؤولیت خطیر معرفی کند که بیش از هرچیز، عرق دینی و ملی داشته باشد و به جای «مدیریت شدن» توسط سیاست زدگان دورافتاده از اصالت های دین و اخلاقی، به «مدیریت» جامعه دانشگاهی بر مبانی آموزه های دینی همت گمارد و در این راه از سرزنش ها و تحقیرو فشارها واهمه ای نداشته باشد؛ شخصی که به فرموده رهبر فرزانه انقلاب، تعصب دینی داشته باشد:

«محیط دانشگاه، باید محیطی دینی باشد. باید این را تأمین کنیم و این نمی‌شود، مگر این که شما که رؤسا و مسؤولان دستگاه های دانشگاهی کشور هستید- بیش از همه، آقای وزیر و معاونان ایشان و بعد هم رؤسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها- صددرصد با تعصب دینی و انقلابی و پایبندی شدید و اصرار بر این که باید دین حاکمیت پیدا کند وچتری بر زندگی محیط دانشگاه بزند، این هدف را تعقیب کنید. از کلمه تعصب نترسید.»

نویسنده:  مرتضی رضائیان