به گزارش یزدرسا به نقل از راه دانا ، افشاگری اخیر صادق خرازی در مصاحبه با هفته نامه مثلث - که البته از آنجا که هنوز وی نه نام کسی را برده و نه اینکه سندی برای اثبات ادعاهایش ارائه کرده در حد اتهام باقی ماند- با جنجال زیادی از سوی اصلاح‌طلبان روبرو شد و سعی کردند توپ را در زمین این دیپلمات سابق بیندازند تا جایی که روزنامه آرمان  در گزارشی مطرح کرد که آقای خرازی به دنبال نشان دادن خود است.

این سخنان آقای خرازی فارغ از حب و بغض‌های سیاسی در قالب اصلاح‌طلب و اصولگرا، از چند جنبه قابل بررسی است که در ذیل به آن‌ها اشاره می شود:

اول اینکه تا زمانی که وی برای ادعاهایش مبنی بر اینکه عده‌ای از اصلاح‌طلبان در دوران سفارتش با خارجی‌ها مذاکره می‌کردند و به دشمن گرا می‌دادند، سندی محکمه پسند ارائه نکند قبل از افراد مورد اتهام، خود آقای خرازی را در مظان اتهام قرار می دهد؛ چرا که مطبی که بدون سند عنوان کرده تهمتی بزرگ به شمار می رود. طرفه اینکه این سفیر دولت اصلاحات در اظهاراتش سخنی مبنی بر اینکه بخواهد نام این افراد را به مسئولان مربوط کشور برای اثبات صحت و سقم این ادعاها بدهد بیان نمی‌کند بلکه می‌گوید نام این افراد را به مردم می دهم نه مسئولان امنیتی.

دوم اینکه با توجه به اینکه این دیپلمات سابق مدعی است این اتفاق در دوران سفارت وی صورت گرفته جای این اعتراض و شکایت از وی وجود دارد که چرا همان زمان اقدام به افشاگری نکرده است. سفیر ایران در کشور فرانسه و همچنین مشاور رئیس دولت اصلاحات بودن، جای هیچ بهانه‌ای مبنی بر اینکه صدایش به گوش مسئولان نمی‌رسیده و بهانه‌هایی از این دست باقی نمی‌گذارد. گرا دادن به دشمن یک اصطلاح نظامی است که دشمن را قادر به ردیابی دقیق نیروهای خودی می‌کند. حال چگونه است که وی بعد از این همه سال تازه نسبت به موضوعی به این مهمی که با امنیت کشور مرتبط است حساس شده و تصمیم گرفته گرای این افراد را به مردم بدهد؟ مگر اینکه بگوییم مشاور ارشد دولت اصلاحات گرا دادن به دشمن را آنقدرها هم خطرناک و مهم نمی‌دانسته که عجله‌ای برای جلوگیری از این خیانت داشته باشد! 

نکته سوم که این رفتار آقای خرازی را زیر سوال می‌برد این است که مطرح کردن این موضوع با مردم و اصرار بر ارائه نکردن آن برای مسئولان امنیتی کشور بیش از آنکه بخواهد ثمره‌ای برای کشور و ملت داشته باشد، به تشویش اذهان عمومی می‌انجامد و زمینه را برای تعابیر مختلف درباره انگیزه وی از این کار مهیا می‌کند. مگر مردم با دانستن نام این افراد خائن آن هم بعد از این همه سال چه کاری می توانند بکنند که آقای خرازی را قانع کند؟ شاید بتوان گفت تنها کاری که از دست مردم برمی‌آید این است که اگر به گفته‌های وی اعتماد کنند فرضا در انتخابات‌های پیش رو دوست و دشمن را بهتر بشناسند و با رویگردانی از اشخاص خودفروخته دست خیانتکاران را از پست‌های مهم و کلیدی کشور کوتاه کنند.

مطلب چهارم اینکه با توجه به اختلافاتی که اصلاح‌طلبان به آن دچار هستند تا زمانی که آقای خرازی نام این افراد را اعلام نکند، این رفتار وی بیشتر به انتقام‌گیری و دعوای درون حزبی اصلاح‌طلبان تعبیر می‌شود تا دلسوزی برای نظام و انقلاب. لازم به ذکر است که وی مؤسس حزب ندای ایرانیان است؛ حزبی که به مزاج برخی اصلاح‌طلبان خوش نیامد و آن را با الفاظی چون «اصلاح‌طلبان بدلی» به باد انتقاد گرفتند.

با توجه به موارد فوق‌الذکر جدای از اینکه شخص ادعا کننده و اشخاص متهم، وابسته به کدام طیف سیاسی هستند، یک توصیه مهم به آقای خرازی می‌شود و آن اینکه اگر واقعا شاهد چنین جفای بزرگی از سوی برخی اصلاح‌طلبان بوده، دست بجنباند و هر چه سریعتر البته با مدارک قابل استناد به موضوع فیصله دهد و بیش از این آن را کش ندهد؛ چرا که در غیر این صورت شاید وی بازنده این بازی باشد.

انتهای پیام/ص