به گزارش یزدرسا به نقل از پایگاه خبری تحلیلی طنین ایران، هرچه زمان بیش‌تری از آغاز به کار دولت یازدهم به پرچمداری دکتر روحانی می‌گذرد، اسباب شگفتی‌ و ناراحتی دست‌‌کم بخش قابل توجهی از دوستداران نظام و انقلاب، بیش از پیش فراهم می‌شود.

 چه بسیار افرادی که در دوران تبلیغات انتخابات ریاست‌جمهوری شیفته وعده‌ها و سخنان دکتر روحانی شدند و آرای خویش را به نام وی در صندوق انداختند تا او با کلید خود، قفل‌های بسته را بگشاید و رفاه و آرامش بیش‌تری را در چارچوب آرمان‌ها و موازین انقلاب، به ارمغان آورد، اما با گذشت زمان و ارزیابی وعده‌های رئیس جمهور در ترازوی تحقق، از دولت ناامید شده و به جمع منتقدان رئیس‌جمهور و دولت وی پیوسته‌اند.

متاسفانه هر روز نشانه‌های ناخوشایندی از ناکارآمدی دولت و فقدان اراده جدی برای تکیه بر توانمندی‌های داخلی و چشم‌ندوختن یکجانبه به تحریم‌ها به چشم می‌خورد.

 سخنان اخیر رئیس جمهور محترم در آيين دهمين دوره جايزه ملي محيط زيست که حتی مشکل آب آشامیدنی را نیز به تحریم‌ها نسبت داد، آخرین نمونه از این نشانه‌ها به شمار می‌آید و صد البته اقدامی بس ناسازگار با شعار تدبیر و امید است.

شاید بتوان با مسامحه و اغماض، برخی وعده‌ها و سخنان رئیس‌جمهور در دوران تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری را نادیده گرفت، اما نمی‌توان بر تاکید وی بر ادعاهایی همچون «خالی بودن خزانه» و بزرگ‌نمایی نقش تحریم‌ها چشم پوشید.

فراموش نمی‌کنیم که شهریور سال 92 رئیس‌جمهور در آستانه سفر به آمریکا و آغاز دور جدید مذاکرات هسته‌ای، در کمال ناباوری از «خزانه خالی» سخن گفت و موجبات شگفتی دوستداران انقلاب را فراهم ساخت. چه این‌که تاکید بر ادعای نادرست خزانه خالی در استانه شروع مذاکرات، نه‌تنها در منافات با شعار تدبیر و امید است بلکه موجب جری‌ شدن بیش از پیش دشمنان نیز می‌‌‌شود؛ کمااینکه شده است!

متاسفانه رئیس جمهور در حالی حل مشکلاتی حتی از نوع آب آشامیدنی را هم در گرو رفع تحریم ها دانسته است که در دوران تبلیغات انتخاباتی، وی دولت وقت را عامل اصلی نابسامانی‌ها می‌دانست و بسیاری از مدعیان اعتدال و تدبیر، بخش عمده مشکلات اقتصادی را معلول «سوءتدبیر» دولت وقت برشمردند و نقش تحریم‌ها را بسیار اندک می‌دانستند! حال چه شده است که رئیس‌جمهور حتی حل مشکل آب اشامیدنی را هم منوط به رفع تحریم‌ها می‌داند و از طرح چنین ادعاهایی چه هدفی را دنبال می‌کند، الله اعلم!

عده‌ای معتقدند افزایش غیرمترقبه و ناگهانی قیمت نان، سوخت و کالاهای دیگر از یک‌سو و بزرگ‌نمایی درباره نقش تحریم‌ها از سوی دیگر، با هدف آماده‌سازی افکار عمومی برای کوتاه‌آمدن بیش‌تر در برابر زیاده‌خواهی‌های آمریکا و توجیه امتیازدهی‌های تیم مذاکره‌کننده صورت گرفته است.

این در حالی است که اگر دولت محترم فارغ از تعارفات و سخنان دلنشین، توصیه‌های مقام معظم رهبری درباره اقتصاد مقاومتی را نه در سخن، بلکه در عمل در اولویت قرار دهد، بسیاری از مشکلات کنونی قابل حل خواهد بود و افزون بر آن، ظرفیت‌های بالقوه‌ای شکوفا خواهد شد.

هنوز طنین گلایه رهبر معظم انقلاب در گوشمان طنین انداز است که در دیدار کارگزاران و مسئولان فرمودند: «رئیس جمهور محترم و برخی مسئولان، کم و بیش درخصوص حمایت از سیاست‌های اقتصاد مقاومتی سخن گفته‌اند؛ اما نیاز اصلی، عمل است و نباید این‌گونه باشد که در "سخن"، از اقتصاد مقاومتی حمایت کنیم اما در "عمل"، حرکت ما کُند باشد.»

آیا دولت محترم می‌تواند ادعا کند که مصداق «حمایت از اقتصاد مقاومتی در سخن،‌ و حرکت کند در عمل»  نیست؟!

به هر روی، افزون بر انکار تاثیر تحریم‌ها در ابعاد مورد ادعای رئیس‌جمهور و دولت، اصل تصریح به تاثیر تحریم‌ها و بدتر از همه بزرگ‌نمایی آن، مصداق بارزی از نادیده‌گرفتن اصول مسلّم کشورداری و مقابله با کشورهای سلطه‌طلبی همچون آمریکا به شمار می‌آید؛ چه این‌که به مصداق «اظهار عجز پیش ستمگرروا مدار/ اشک کباب موجب طغیان آتش است»، اظهارات منفعلانه، موجب زیاده‌خواهی‌های بیش از پیش 1+5 و در راس آن‌ها آمریکا خواهد شد.