به گزارش یزد رسا به نقل از  سرو ابرکوه، وضعیت اقتصادی نامساعد در کشور همچنان گریبان گیر جامعه و خصوصا شهرستان های محروم است. یکی دیگر از کمبودهای ابرکوه که مدتی است بخشی از مردم شهر را نگران کرده است، مشکلات حوزه صنعت پرورش گاو شیری و فرواورده های آن است.

با شرایط فعلی ، باید فاتحه صنعت پرورش گاو شیری را خواند/ مسئولین حقیقت را بگویند
سید نجف نجفی یکی از گاوداران مجتمع پرورش گاو شیری هروک در گفتگو با سرو ابرکوه، با بیان برخی مشکلات گاوداران این منطقه اظهار کرد: در حال حاضر شیر گاو 400 تومان زیر قیمت تمام شده برای دامداران یعنی 1050 تومان خریداری می شود. جالب تر اینکه پول این شیر اگر به تعویق نیفتد، به صورت مدت دار یعنی 4 ماهه به دامداران پرداخت خواهد شد.

نجفی افزود: اکنون در ابرکوه حدود 30 تن شیر در گاوداری ها، تولید می شود، که مقدار 7 یا 8 تن آن در کارخانجات ابرکوه مصرف و بقیه به استان های همجوار منتقل می شود، که این میزان تولیدی در سال های گذشته به 70 تن هم می رسید.

وی تصریح کرد: بیشتر مشکلات این حوزه از یک طرف ناشی عدم حمایت دولت از این صنعت، نبودن بازار فروش مناسب و نقدینگی و همچنین واردات شیر خشک و گوشت قرمز است. از طرف دیگر شرایط اقتصادی موجود قدرت خرید مردم را کاهش داده است و تقاضا برای شیر که یکی از مواد غذایی ضروری برای بدن است، در حد چشمگیری پایین آمده است.

نجفی با تاکید بر این مطلب که بجای اینکه محصولات ما به سایر کشورها صادر شود، هر روز بر واردات افزوده می شود، گفت: از اول سال 95 تا کنون از تعداد 20 واحد گاوداری این مجتمع هفت واحد آن تعطیل شده است و مابقی هم به شرط نداشتن وام های بانکی، در حد 20 یا 30 و نهایتا 50 درصد ظرفیت در حال فعالیت هستند، که به مراتب روزانه 6 تن تولید شیر کاهش یافته است.

وی بیان کرد: مسئولین همیشه فقط از افتتاح طرح ها صحبت می کنند و هیچ گاه آمار دقیق به مردم نمی دهند، که چه تعداد از این پروژه ها تعطیل و کارگران آنها خانه نشین شده اند. در همین ابرکوه چند مجتمع وجود دارد که دام های آن ذبح شده یا به فروش رسیده است و به طور کامل تعطیل شده است.

نجفی گفت: خواهشی که از مسئولین داریم این است که بازی قایم موشک را کنار گذارند و با گفتن حقیقت، برای مردم شفاف سازی کنند و بگویند، که آیا با این وضعیت بحرانی تولید شیر، جوابگو هستند یا نیستند؟ که بیشتر از این مردم زندگی خود را هدر ندهند. با این دام های ذبح شده که سرمایه های مملکت بودند و به باد رفتند، باید فاتحه صنعت پرورش گاو شیری را خواند، که هیچ کس به داد آن نمی رسد.

گاودار ابرکوهی در پایان با اشاره به قدرت تلویزیون و رسانه ملی عنوان کرد: باید فکر اساسی برای این صنعت کرد. رسانه ملی می توانند با تبلیغات برای بازار فروش شیر و فراورده های لبنیاتی داخلی که عامل جلوگیری از پوکی استخوان می شود، جایگاه ویژه ای ایجاد کنند.

حمایت نکردن دولت و گرانی آذوقه علت فروش دام ها است
قدرت امیدپناه یکی دیگر از گاوداران منطقه هروک، گفت: حدود 20 سال است در این کار مشغول هستم. سال 1392 تعداد هشتاد رأس گاو کوچک و بزرگ داشتم که روزانه 900 کیلوگرم شیر تولید می کردم. در آن زمان سه کارگر هم به طور مداوم در اینجا مشغول بودند.

امیدپناه با تأسف ابراز کرد: ولی اکنون تعداد گاوها به ده رأس رسیده است و حدودأ صد کیلوگرم شیر تولیدی دارم، که به نظر من عامل این کاهش حمایت نکردن دولت، پرداخت نکردن به موقع هزینه شیر و یارانه آن، گران بودن خوراک دام، وارد کردن شیر خشک و گوشت قرمز است. 

وی اظهار کرد: هر رأس گاو حدود سی الی چهل هزار تومان روزانه، خوراک و تغذیه نیاز دارد و همین گرانی بیش از حد علت فروش دام ها است.

مسئولین بجای افتتاح طرح های جدید، مراکز تعطیل شده را احیا کنند/ شیر یارانه در مدارس ابرکوه توزیع نشد
علی اکبر شفیعی یکی دیگر از دامداران صنعتی در شرق شهرستان ابرکوه، گفت: در سال گذشته تعداد دام های سنگین در گاوداری 200 رأسی که چندین سال پیش تاسیس شده بود، به 120 رأس و اکنون شصت رأس گاو رسیده است، که البته با ادامه این روند تا ورشکستی راهی نمانده است.

شفیعی بیان کرد: به نظر بنده یکی از علت های این کاهش تولید، تبلیغات سوءیی بود که مدتی با بحث وجود روغن پالم در لبنیات، در رسانه های ملی مطرح شد. رسانه ها باید همزمان با اطلاع رسانی، موضوع تبلیغات حاشیه ساز را هم در نظر بگیرند. مصرف سالانه هر فرد تقریبا 300 کیلوگرم شیر است، که با گسترش بحث روغن پالم، سرانه مصرف هر فرد ایرانی از 150 کیلوگرم به شصت الی هفتاد کیلوگرم کاهش یافت. در صورتی که شیر جز برنامه های اصلی غذایی خانوارها است.

وی افزود: یکی دیگر از مشکلات گاوداران این منطقه، نبود نقدینگی در این صنعت و کاهش قدرت خرید مردم است. از اوایل سال 92 که دولت اعلام کرد، یارانه شیر را پرداخت خواهد کرد، تنها سه ماه اول سال این قانون اجرا شد و از آن زمان تا کنون دامداران یارانه ای دریافت نکردند.

شفیعی تصریح کرد: از زمانی که این صنعت به بخش خصوصی واگذار شده است، دولت هیچ گونه نظارتی بر آن ندارد و کسی نیست که این تعویقی پرداخت پول شیر را پیگیری کند. قیمت یک لیتر شیر برابر با یک شیشه آب معدنی است ولی پول آب نقدا و پول شیر ماهانه پرداخت می شود.

گاودار ابرکوهی خاطر نشان کرد: در حال حاضر شیر به قیمت 900 تا هزار و پنجاه تومان تحویل ایستگاه های جمع آوری یا واسطه ها می دهیم، ولی خوراک دام ها را به قیمت کیلویی هزار و 300 و ارزانترین آن را به قیمت 400 تومان که در واقع برای راحتی دام و سطح آغل ها استفاده می کنند، تهیه می کنیم.

شفیعی تاکید کرد: مشکل اساسی دیگر شیر خشک است که در سال های اخیر به صورت قاچاق و با همکاری دست های پشت پرده وارد کشور می شود و پس از مخلوط کردن با آب، بانازلترین قیمت به فروش می رسد. از اول دولت تدبیر تا کنون، نوسان قیمت دام زنده زیر هزار تومان بوده است، این در حالی است که وارد کردن گوشت قرمز، باعث افت قیمت گوشت های تولیدی داخلی شده است.

وی با اشاره به اینکه هر دامدار از سیصد میلیون تا یک میلیارد سرمایه اش را برای تاسیس گاوداری، در بیابان رها کرده است، گفت: چرا مسئولین بجای ارتقاء و احیاء گاوداری های تعطیل شده، افراد را مجبور می کنند مراکز پرورش بی بازده، بسازند و مدام طرح های جدید افتتاح می کنند؟ اگر آنها مدتی جلو واردات را بگیرند، خواهند دید که پتانسیل ها و تولیدات داخلی جوابگو نیازهای کشور است.

شفیعی اذعان کرد: امیدوار بودیم با شروع سال تحصیلی، حداأقل مقداری شیر یارانه بین دانش آموزان مدارس توزیع کنند و تا حدودی جلو این خسارت ها گرفته شود، ولی متأسفانه این طرح هم امسال در ابرکوه اجرا نشد.

وی با تایید صحبت های همکاران خود مبنی بر کاهش تولید شیر و فروش دام ها، گفت: در همین مجتمع هروک، یکی از دامداران روزانه سه هزار کیلو شیر تولید می کرد، الان گاوداری را تعطیل کرده است و ساختمان و تجهیزات آن را برای فروش گذاشته است. تعطیلی این مراکز تاثیر بسزایی بر روی افزایش بیکاری داشته است، چرا که هر تولیدکننده تعدادی یا همه کارگران خود را بخاطر نداشتن درآمد، تعدیل و خانه نشین کرده است.

گاوداری دارم که ای کاش نداشتم!
حاج علی پوربرزگر یکی از مسن ترین گاوداران این مجتمع، در کلام اول گفت: گاوداری دارم که ای کاش نداشتم! سرمایه ما، موجود زنده است که باید هر روز تغذیه شود. برای همین آذوقه و خوراک دام را با هر قیمتی باید هر روز آماده و در قبال آن وجه نقد پرداخت کنیم. در حالی که تنها منبع درآمد که 120 کیلوگرم شیر تولیدی است را به صورت چند ماهه از ما می خرند.

محمد پوربرزگر پسر حاج علی در ادامه صحبت های پدرش افزود: چندین سال است چند خانوار از این راه امرار معاش می کنیم، ولی انصاف نیست که پول آذوقه ها را نقدأ از ما بگیرند و پول شیر را به صورت مدت دار به ما پرداخت کنند.

مصرف خوراک هایی که ارزش غذایی ندارند علت کاهش بازدهی دام ها است/ مرکز تولیدی با 250 رأس گاو تعطیل شد
احمد طحانی کارشناس دامپزشکی در ابرکوه و صاحب گاوداری 30 رأسی، اذعان کرد: 9 سالی هست که در این حرفه مشغولم ولی اگر وضع به این منوال ادامه یابد، خیلی دوام نخواهم داشت. تا اوایل سال 92 که یارانه شیر پرداخت می شد، موقعیت گاوداری ها بهتر بود.

وی ابراز کرد: در حال حاضر به خاطر اوضاع اقتصادی و وضعیت معیشتی مردم، مصرف شیر و در نتیجه تولید شیر کاهش داشته است، از یک طرف پول شیر به صورت مدت دار به تولیدکنندگان پرداخت می شود و از طرفی هم مردم بخاطر نداشتن قدرت خرید، شاکی هستند.

طحانی افزود: به علت گرانی آذوقه، دامداران بالاجبار از خوراکی برای مصرف دام ها استفاده می کنند، که ارزش غذایی و مواد مقوی ندارد و در نتیجه بازدهی (تولید شیر) پایین می آید، به طوری که میانگین شیردهی در یک نوع نژاد گاو، که 38 گیلوگرم بوده است به 25 کیلوگرم کاهش یافته است.

وی گفت: آمار گاوهایی که در حال حاظر در ابرکوه است به طور تقریبی 3500 تا 4000 رأس می باشد، در حالیکه همین آمار در ده سال پیش به 10 الی 12 هزار رأس می رسید. از سال گذشته تا کنون هم حدود سی تا چهل درصد دام های این منطقه جهت ذبح به کشتارگاه منتقل شدند و به همان نسبت تولید شیر کم شده است.

کارشناس دامپزشکی یادآور شد: در همین منطقه، تعداد 15 گاوداری نیمه فعال وجود دارد، که آنها هم دوام چندانی ندارند، چرا که از سال 95 اوضاع این گاوداری ها نسبت به قبل تضعیف تر شده است. هر چند شیر از موارد ضروری و لازم زندگی است، ولی با شرایط فعلی و پرداخت نشدن پول آن، دامداران انگیزه ای برای پرورش دام های شیرده ندارند.  

طحانی با تاکید بر تاثیر این مجتمع بر افزایش بیکاری گفت: سال گذشته مراکز تولیدی در مجتمع پرورش گاو شیری هروک بودند که 250 رأس گاو با تجهیزات علمی و استانداردهای لازم، نگهداری می کرد و روزانه سه تن شیر تولیدی داشت، ولی به طور کامل تعطیل شده است.

مسئولین در حمایت از تولیدکنندگان داخلی جلو واردات را بگیرند
مجید چاکرالحسینی یکی از جوان ترین گاوداران منطقه هروک، خاطر نشان کرد: با تسهیلات بانکی این مرکز را راه اندازی کردم و تنها منبع درآمدزایی من همین شیر تولیدی است.

جوان ابرکوهی گفت: خودم تمام وقت اینجا مشغول هستم و به علت بالابودن هزینه ها نتوانستم، کارگر استخدام کنم، به خاطر همین موضوع زندگی و خانواده ام در حال فناشدن هستند.

وی اضافه کرد: به عنوان یک جوان از مسئولین درخواست دارم، راهکارهایی مثل جلوگیری از واردات را در حمایت از تولیدکنندگان اجرا کنند تا تقاضا برای تولیدات داخلی بیشتر شود.

هیچ سالی بدتر از امسال نبود/ اعطاء تسهیلات بانکی راهگشای مشکلات نیست
حسن فلاح زاده مسئول ایستگاه جمع آوری شیر نعمت آباد، گفت: در چهارده سالی که در این مرکز مشغول هستم هیچ سالی بدتر از امسال نبوده است، که با مشکل نقدینگی روبرو شده ایم و دامداران به بن بست رسیده اند.

وی افزود: از سال 93 که روزانه چهار تن و نیم شیر جمع آوری می شد، تا کنون که روزانه دو تن و ششصد کیلوگرم جمع می شود، مقدار شیر جمع آوری شده این ایستگاه، 35 درصد کاهش داشته است. این کاهش در نتیجه فروش و خروج دام ها از ابرکوه و ذبح آنها، است.

فلاح زاده تاکید کرد: سی درصد کاهش و سی درصد هم باید افزایش پیدا می کرد که نکرده است، پس در واقع باید گفت؛ شصت درصد ضرر داشته است.
وی گفت: 95 درصد گاوداری ها با تسهیلات بانکی ایجاد شده اند، ولی صاحبان آنها توانایی بازپرداخت اقساط آن را ندارند. باید گفت خانواده هایی که از این طریق امرار معاش می کردند، وضعیت خوبی ندارند و در مضیقه هستند.

مسئول ایستگاه جمع آوری شیر نعمت آباد عنوان کرد: صرف اعطاء تسهیلات بانکی به افراد نیازمند جهت راه اندازی مراکز تولیدی، مشکلات اشتغالزایی و معیشتی رفع نمی شود، بلکه باید درآمدی باشد تا بتوانند اقساط آن را پرداخت کنند.

وارد کردن شیر خشک علت مشکلات است
حمید چاکرالحسینی یکی دیگر از مسئولین ایستگاه جمع آوری شیر نعمت آباد بیان کرد: وضعیت پرداخت پول شیرهای تولیدی که به کارخانجات تحویل داده می شود، به صورت چهار ماه که بعضأ به 5 یا 6 ماه هم می رسد، کفاف شاغلان این حوزه را نمی دهد.

وی ادامه داد: یکی از علل این اوضاع نامساعد، تامین کردن کارخانجات با شیر خشک وارداتی است، که امیدواریم با حمایت مسئولین هر چه زودتر این شرایط بهبود و تولید داخلی ارتقاء پیدا کند.

با توجه به شرایط اقتصادی و وضعیت معیشتی مردم، آیا بهتر نبود در سالی که به نام اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامگذاری شده است، تدبیری برای جلوگیری واردات و بالابردن سطح تولیدات داخلی اندیشیده می شد؟

چرا باید مردمی که همیشه و در همه عرصه ها، بازیگران اصلی میدان بوده اند، تا این حد تحت فشار اقتصادی باشند. چرا کسی به فکر جوانانی نیست که با هزار زحمت و ترفند، امرار معاش می کنند؟ چرا کسی برای ظرفیت ها و پتانسیل های داخلی ارزش قائل نیست؟
واقعا چه کسی مسئول به وجود آمدن این شرایط بحرانی است؟!

انتهای پیام/ ف