به گزارش یزد رسا، همان طور که دیدید، دیشب شیر بچه های والیبال کشورمان، در یک طوفان بسیار سنگین که بشدت سهمگین تر از طوفان تهران بود زدند، تیم برزیل را به توپ بستند و سرمربی شان را پرپر کردند و داغی به دلشان گذاشتند که طبق اخبار واصله هنوز هم دارند بعضی های شان گریه می کنند.

بعد از این برد هم تلویزیون زحمت کشید و یک آهنگ حماسی گذاشت و بعد از پنج دقیقه همه چیز تمام شد.

یعنی تمام ابعاد رسانه ای و فرهنگی که از بزرگترین برد تاریخ والیبال کشور و چه بسا یکی از بزرگترین پیروزی های تاریخ ورزش به وجود آمد همان آهنگ حماسی بود و تیتر یک بعضی روزنامه ها که امروز والیبالی شده اند. همین و بس.

حالا با توجه به عمق مظلومیت فوتبال کشورمان و پیدا شدن انبار کک در جیب فوتبالیست های عزیزمان از فرط بی پولی، ذهن ما برای خودش یک لحظه تصور کرد که اگر یک روزی تیم ملی ما بتواند یک پیروزی در یک بازی الکی در مقابل تیم چهارم برزیل به دست بیاورد چه اتفاقاتی درون ممکلت خواهد افتاد...

1- رئیس فدراسیون فوتبال با چشمانی غرق اشک و صدایی بغض آلود به نود می آید و این پیروزی را مرهون زحمات همکارانش می داند. در این برنامه جواد خیابانی که از این پیروزی تاریخی دارد ذوق مرگ می شود، با هق هق از کادر خارج می شود. یکی از عوامل برنامه هم خیز برمیدارد که دست رئیس فدراسیون را ماچ کند که با تلاش سایر همکاران نمی تواند.

2- وزیر ورزش با صدور حکمی، رئیس فدراسیون را به پاس این پیروزی بزرگ برای شصت سال ابقا می کند. در متن این پیام آمده است: آقای رئیس فوتبال! پیروزی در بازی تدارکاتی در مقابل تیم چهارم برزیل چنان من را به شعف آورده که یارای صحبت ندارم. بعنوان وزیر ورزش از شما صمیمانه سپاسگزاری می کنم و حکم مسئولیتت را تا آخر عمر شریفت تمدبد می کنم. باشد که بتوانیم در فازهای بعدی نتایج قابل قبولی در مقابل تیم های سوم و چهارم ایتالیا و آلمان بدست آوریم.

جناب وزیر هم چنین در حکمی به تمامی کارمندان فدراسیون فوتبال نفری یک ویلا هدیه می کند.برای  رئیس فدراسیون و اعضای تیم هم به پاس این برد تاریخی نفری یک شهر در استان زادگاهشان خریداری می شود. باشد دکه خدایی ناکرده از فرط بی پولی جلوی زن و بچه شان شرمنده نشوند.

3- رئیس جمهور با پیامی این شادی را ادامه راه غرور آفرین روحانی مجکریم می داند و از اعضای تیم ملی در یک ضیافت شام بسیار محقرانه در کاخ سعد آباد پذیرایی می کند. هدایایی هم به اعضای تیم ملی داده می شود که... خودتان می دانید در جشن های کاخ سعد آباد چه می دهند دیگر؛ من چرا بگویم؟!

4- برنامه هفته بعد نود میزبان کاپیتان تیم ملی است. بخشی از صحبت های جناب کاپیتان بدین شرح است: «آقای فردوسی پور من اینجا میخوام به نمایندگی از بچه ها یه چیزی رو بگم. شما نمی دونید برای اینکه بتونیم تیم چهارم برزیل رو ببریم چه قدر تلاش کردیم. چه شب هایی که بچه ها تو هتل بی خوابی می کشیدند و کلی شب ها اذیت می شدن. الان هم می خوام از همه مسئولایی که این چند روزه به ما لطف داشتن از طرف همه بچه ها تقاضا کنم که کمک هاشون رو به فوتبال به حالا محدود نکنن. وضعیت بچه های تیم ملی خیلی خرابه. شما نگاه به کت ودشلوار ما نکنید. ما خیلی فقیریم. خدا شاهده شب نون نداریم جلو زن و بجه مون بذاریم. این حقوقایی که الان تو لیگ برتر می دن کفاف یه ماه خرج بچه ها رو نمی ده... (بغض و گریه)»

بلافاصله وزیر ورزش روی انتن می آید و می گوید: «به دستور جناب رئیس جمهور مبلغ قراردادهای فصل بعد لیگ برتر بچه ها دو برابر خواهد بود. نصف مبالغ رو هم دولت محترم تامین می کنه. به امید این که افتخار آفرینی ملی پوشان ما ادامه داشته باشه.»(البته خداییش اینجور حرکات خزوخیل واسه رئیس جمهور قبلی مان بود، خودمانیم دیگر!)

5- چند روز بعد شیر بچه های والیبال ایران در یک بازی دیدنی، باز هم برزیل را در خانه خودش با نتیجه سه بر سفر می برند. فردای آن روز هم ملی پوشان کشتی آزاد، با پیروزی 6-2 مقابل روسیه برای چهارمین سال پیاپی قهرمان جام جهانی می شوند. چند ساعت بعد وزیر ورزش در گفتگو با رسانه ها اعلام می کند: با توجه به پیروزی های غرور آفرین تیم ملی والیبال و کشتی در مسابقات جهانی، مبلغ 500 میلیارد تومان به عنوان پاداش به فدراسیون فوتبال تعلق می گیرد. به امید آن که افتخار آفرینی فرتبالیست های ما ادامه داشته باشد...!


و این داستان ادامه دارد...

منبع: دانشجو