ID : 40703460
عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) مطرح کرد؛
تدبر در قرآن بالاترین مرحله بهره‌گیری از آن
عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) با اشاره به اینکه قرآن نور محض است و استفاده از آن مرتبه‌های مختلفی دارد، گفت: هر مرحله انس‌گیری با قرآن اثرات خود را دارد اما «تدبر در قرآن» بهترین راه بهره بردن از قرآن است.
به گزارش پایگاه خبری یزد رسا؛ سجاد مهدی‌زاده امشب در نشست برخط راهکارهای علمی و عملی مواجهه با قرآن که در کانال روبیکا نسرا یزد برگزار شد، در رابطه با نحوه نگاهمان به قرآن اظهار کرد: در بیان اهمیت قرآن،همین بس که پیامبر اکرم(ص) فرمودند:«قرآن،از همه چیز خدا برتر است و فرمودند:برتری قرآن بر سایر سخنان،مانند برتری خداوند است،بر بندگانش»
این پژوهشگر حوزه خانواده، تعلیم و تربیت و مهارت‌های زندگی ادامه داد: آیت‌الله بهجت همواره به حدیث ثقلین اشاره داشتند و به یاران خود که از ایشان در مورد نحوه دیدار با امام زمان (عج) سوال داشتند، می‌فرمودند هرکس بخواهد امام زمان (عج) را ببیند باید به قرآن تمسک جوید.
وی با اشاره به روایات مبنی بر اینکه قرآن کریم در روز قیامت به‌صورت شخصیتی زنده درآمده و این اختیار را دارد تا هرکه را بخواهد شفاعت کند، گفت: برای اینکه بتوانیم با قرآن ارتباط مؤثر برقرار کنیم، لازم است با این نور محض انس بگیریم.
مهدی زاده با تأکید بر ضرورت ارتباط گیری مؤثر با قرآن تصریح کرد: شاه‌کلید و مهم‌ترین نکته‌ای که برای انس‌گیری با قرآن باید بپذیریم، این است که قرآن موجودی زنده است که به‌صورت کتاب در آمده است.
وی ادامه داد: قرآن کتابی است که نظمی به‌مانند کتاب‌های مرسوم ندارد؛ مقدمه، نتیجه‌گیری و ... ندارد؛ نه کتاب علمی محض، نه کتاب داستان محض و نه کتاب طنز و... نیست.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) افزود: قرآن با کتاب‌های دیگر متفاوت است و به‌واسطه این تفاوت نحوه استفاده از آن هم متفاوت است.
وی با تأکید بر لزوم انس‌گیری با قرآن کریم اظهار کرد: انس‌گیری با موجود زنده رخ می‌دهد؛ ازاین‌رو باید قران را موجودی زنده در نظر گرفته و با این کتاب مقدس رفاقت کنیم. بر اساس خود قرآن، این کتاب نور محض و زنده‌ای است که هیچ شرّی در آن وجود ندارد و سراسر خیروبرکت است.
مهدی زاده با بیان روایاتی در رابطه بر ارتباط‌گیری و استفاده از قرآن در مراحل مختلف تصریح کرد: نگهداری، همراه‌سازی، نگاه کردن به آیات قرآن از جمله مراحلی است که می‌توان در آن‌ها کمترین بهره را از این کتاب مقدس برد؛ قرائت و ترتیل قرآن در مراحل بعدی استفاده از آن قرار دارد.
وی افزود: ترتیل به معنایی که الآن در جامعه رواج دارد، نیست؛ در روایات داریم که قرآن را به‌صورت ترتیل بخوانیم؛ منظور از ترتیل خواندن، به‌صورت آرام، با علاقه و تفکر خواندن است.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) گفت: برخی معصومان اشاره‌کرده‌اند که ترتیل را به‌گونه‌ای بخوانیم که با علاقه باشد و درواقع قلب ما با ترتیل قرآن تکان بخورد. قرائت قرآن خوب است اما در قرائتی که در آن دغدغه داشته باشیم که کی تمام می‌شود، انسی با قرآن نداریم.
وی ادامه داد: تلاوت در مراحل بعدی ارتباط گیری با قرآن قرار دارد؛ تلاوت به معنای همراه شدن با قرآن است؛ یعنی اگر از قرآن تبعیت کردیم، آن را تلاوت کرده‌ایم.
مهدی زاده تدبر در قرآن را اصلی‌ترین خیری که می‌توان از این کتاب نورانی گرفت، عنوان کرد و گفت: قرآن نور محض است و هر مرحله انس‌گیری با آن اثرات خود را دارد؛ اما اصلی‌ترین کاری که می‌توانیم برای بهره بردن از قرآن انجام دهیم، تدبر در قرآن است. اگر تدبر در قرآن نباشد، ممکن است راهمان در زندگی به بیراهه کشیده شود.
وی افزود: خوارج قرآن می‌خواندند و حضرت علی (ع) هم قرآن می‌خواندند اما آنچه حائز اهمیت است، تدبر در قرآن است؛ تدبر در قرآن یعنی استفاده از قرآن برای تصفیه روح خودمان؛ یعنی عامل به قرآن.
عضو هیئت‌علمی دانشگاه امام صادق (ع) تصریح کرد: یکی از آداب جدی استفاده از قرآن تطبیق دادن آن با زندگی خودمان است؛ تدبر در قرآن و به‌کارگیری فرامین این کتاب آسمانی در زندگی.
وی در بخش دیگری از سخنان خود اظهار کرد: در روایات داریم اگر کسی وارد کار خیری شد، آن کار را رها نکند، برای همین تأکید می‌شود که رفاقت با قرآن را تنها به ماه مبارک رمضان محدود نکرده و سعی کنیم ولو به‌صورت کم در ماه‌های دیگر هم این مسیر رفاقت را امتداد دهیم.
انتهای پیام/
summary-address :
