ابوالفضل ظهره‌وند سفیر پیشین ایران در افغانستان در گفتگو با خبرنگار یزدرسا پیرامون آخرین تحولات در این کشور گفت: طالبان بر افغانستان حاکم شده و اقدام به تشکیل کابینه هم کرده، اما آنچه روشن است اینکه ترکیب کابینه با چیزی که آن‌ها ادعا می‌کردند فاصله دارد و در حال حاضر افکار عمومی نسبت به این ترکیب معترض هستند.

وی افزود: در حال حاضر مهم‌ترین مسئله در افغانستان اداره ساختار موجود است، شرایط امروز افغانستان با گذشته بسیار تغییر کرده است و افغانستان امروز با مثلا 20 سال قبل قابل قیاس نیست.

سفیر اسبق ایران در افغانستان اظهار داشت: طالبان نمی‌تواند ساختار پیچیده کنونی افغانستان را با گفتمان دهه 80 خودش اداره کند به همین جهت آن‌ها انعظاف به خرج داده‌اند؛ البته این انعظاف طالبان در مقام حرف است و رویکرد فکری آن‌ها همان رویکرد دهه 80 است، اما امروز دیپلماتیک‌تر شده‌اند، چرا که به نوعی چاره‌ای جز این ندارند.

ظهره‌وند خاطرنشان کرد: فساد ساختار سیاسی که در افغانستان بود و وجود رهبران خسته و ناکارآمدی که از دهه‌های گذشته بودند و با شرایط اشرف غنی جلو آمدند، موجب شد تا طالبان فرصتی داشته باشد که بتواند در شرایط کنونی خودش را نشان دهد.

وی با بیان اینکه هیچ قومیتی در افغانستان اکثریت قاطع را ندارد، عنوان کرد: در حال حاضر بدنه اجتماعی در افغانستان سر ندارد و آمریکایی‌ها دنبال شکل دادن به اعتراضات اجتماعی هستند اما هدف آن‌ها نه یکپارچه کردن افغانستان بلکه هدفشان بهم زدن هرچه بیشتر اتحاد مردم افغانستان است.

سفیر پیشین ایران در افغانستان تأکید کرد: فرصت طلایی برای ایران به وجود آمده که آمریکایی‌ها از منطقه دارند خارج می‌شوند لذا ما باید امنیت پایدار، صلح و توسعه را کلید بزنیم و نباید دیگر بحران ادامه پیدا کند، اما تمامیت‌خواهی قومی موجب تداوم بحران در افغانستان خواهد شد که اتفاقا این بحران برای آمریکایی‌ها مزیت محسوب می‎شود.

ظهره‌وند درباره سیاست جمهوری اسلامی در افغانستان، بیان کرد: با توجه به شرایطی که دولت سیزدهم روی کار آمد و در وضعیتی که دولت را تحویل گرفت، بهترین سیاست در قبال افغانستان همان چیزی است که الان ما اتخاذ کرده‌ایم.

وی تصریح کرد: من اساسا به دیپلماسی بریده از میدان اعتقادی ندارم و آن را فقط یک تخیل و رویا و توهم می‌دانم و اصلا در دنیا چنین چیزی معنا ندارد؛ ما فقط شب امتحان که نمی‌توانیم برای کنکور بخوانیم. هشت سال انفعال دولت موجب شد تا میدان قربانی دیپلماسی شود و اگر ما هشت سال دیپلماسی فعال در صحنه افغانستان داشتیم امروز این بحث‌ها نبود که پاکستان خودش را پیروز میدان ببینید.

انتهای پیام/