به گزارش یزدرسا، هیأت انصار ولایت دارالعباده در محفل معنوی هفتگی خود، شنبه 21 شهریورماه میزبان محبان اهل بیت(ع) در حسینیه ارگ بود. در این محفل حجت‌الاسلام مهدوی‌نژاد بحثی با عنوان «از برکه غدیر تا گودال قتلگاه» مطرح کرد.

کسانی که دغدغه ولایت دارند، بدانند
قال الله تعالی فی کتابه: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَ رَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا» ، «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ»‌ . با توجه به اینکه در آستانه ماه ذی‌الحجه قرار داریم و مدتی تا عید سعید غدیر باقی مانده، به نظر می‌رسد این بحث، بحث مناسبی باشد تا کسانی که دغدغه امامت و ولایت دارند، این مسئله را به شکل دقیق‌تری مورد دقت قرار دهند و از زاویه دیگری نسبت به ماجرای غدیر نگاه کنند تا در این ایام باقی مانده تا عیدالله اکبر، هر کس به فراخور خود، نسبت به مسئله غدیر احساس تکلیف کند و کاری انجام دهد.

ابلاغ ولایت برابر با 23 سال زحمت پیامبر(ص)
روز غدیر، به واسطه مسئله امامت و ولایت روز بسیارعزیزی است، به طوری که خداوند بعد از 23 سال زحمات پیامبر(ص)، تازه می‌فرماید: دینتان کامل شد. [در این روز مگر] چه اتفاقی افتاد که دین با وجود عقل کل و شخصیت برجسته عالم هستی وجود مبارک پیامبر(ص) اکرم(ص) هنوز کامل نشده بود؟ [در این روز] دین کامل شد، نعمت تمام شد و خداوند رضایت داد که اسلام، دین شما باشد.
سپس خدای متعال گویا به نحوی پیامبرش را تهدید هم می‌کند و می‌فرماید: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ»،  آنچه گفتم، ابلاغ کن که اگر چنین نکنی و این حرف را نزنی رسالت خود را ابلاغ نکرده‌ای. جای دیگری در قرآن خداوند اینگونه با پیامبر(ص) حرف نزده است! قرار نیست پیامبر(ص) این پیام را ابلاغ نکند ولی گویا خدای متعال می‌خواهد بفرماید این امر آن قدر مهم است که من حتی پیغمبرم را هم تهدید می‌کنم. این قدر مهم است که اگر پیامبر(ص) آن را بیان نکند، 23سال زحماتش را نادیده می‌گیرم.

ولایت، محافظ دین
سپس می‌فرماید: «وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ». از مردم و از منافقان (که می‌ترسی اگر علی(ع) را معرفی کنی، آن‌ها در مقابلش قد عَلَم کنند و به واسطه مخالفت عده‌ای این امر انجام نشود)، نترس. خداوند تو و دین تو را حفظ خواهد کرد. اصلاً به واسطه همین ولایت و علی(ع)، خداوند دین را حفظ خواهد کرد. در ادامه می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ».  خداوند به چه مناسبت این فراز را در دل این آیه قرار داده است؟ گویا در دل امت اسلام، قوم کافری وجود دارند که هیچگاه هدایت نخواهند شد، گویا کسانی هستند که با علی(ع) مخالفت خواهند کرد و آن‌ها در حقیقت کافرند. کسانی که بغض و دشمنی علی(ع) را در دل و افواهشان دارند، کافرند.

سرمنزل مقصود
مسئله غدیر، مسئله خیلی مهمی است. نه اینکه شخصیت امیرالمؤمنین (ع)برتر از پیامبر(ص) باشد، بلکه خود امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: «أَنَا عَبْدٌ مِنْ عَبِيدِ رَسُولِ اللَّه‏» ، من بنده‌ای از بندگان رسول‌الله هستم.
وجود مبارک پیامبر(ص) سرآمد هستی است و شخصیت دوم هستی، امیرالمؤمنین(ع) است. این دو بزرگوار از نور واحد آفریده شده‌اند. اگر کُلُهم نور واحد هم محاسبه شوند باز هم کسی تصور نکند علی(ع) بالاتر از پیامبر(ص) هست.
گویا [خداوند] می‌خواهد بفرماید: این راهی که تو[پیامبر] آمده‌ای، به سر منزل مقصود نخواهد رسید؛ جز با «ولایت». و الان سرمنشأ این ولایت، علی(ع) است، علی ولی‌الله اعظم است. رسالت بدون ولایت تمام نخواهد شد و نبوت بدون امامت به نتیجه نخواهد رسید. لذا می‌فرماید بدون امامت، 23سال زحمت تو به هدر می‌رود.

اگر ولایت نبود، فاتحه اسلام را خوانده بودند
اگر امروز ما مکتب حقه شیعه داریم و نوای توحید در عالم هستی بلند است، (با همه آن اتفاقاتی که در صدر اسلام افتاد و محرومیت‌های علی (ع) از حق خودش،) [به خاطر وجود علی(ع) است]. امام صادق(ع) فرمودند: امیرالمؤمنین(ع) ده هزار شاهد برای ولایت و وصایتش داشت و نتوانست حق خودش را بگیرد، درحالی‌که هر کدام از شما با دو شاهد می‌توانید حق خودتان را بگیرید .
اگر امروز اسلام ناب وجود دارد، به خاطر غربت، صبر، درایت و هدایت امیرالمؤمنین(ع) در آن برهه از تاریخ است که نسل اسلام ناب را مراقبت کرد تا از دل دره‌های خطرناک تاریخ اسلام عبور کند و امروز به دست ما برسد. اگر ولایت نبود، همان اول فاتحه اسلام را خوانده بودند.

راه پی بردن به عمق فاجعه عاشورا
حد فاصل تاریخی غدیر تا عاشورا حدود 50 سال است، یعنی از 18 ذی‌الحجه دهم هجری، تا دهم محرم 61 هجری، تقریباً 50 سال فاصله است. اما این فاصله در مناسبت تقویمی، کوتاه و قابل تأمل است. چیزی کمتر از 50 روز انسان وقتی می تواند در این مسئله تأمل ‌کند که غدیر را درک کرده و پاس داشته باشد.
اگر کسی ساده از کنار غدیر رد شده باشد، غدیر را اقامه و بررسی نکرده باشدو غدیر را در دل خود، در میان جامعه و خانواده خود احیا نکرده باشد و به غدیر فکر نکرده باشد؛ گرچه همه روزهای محرم را سینه بزند؛ نمی‌تواند به عمق فاجعه عاشورا پی ببرد.
از برکه غدیر تا گودال قتلگاه از نظر جغرافیایی و فیزیکی فاصله‌‌ای است اما در یک تحلیل معنوی و معرفتی و ادبی می بینید مدت کوتاهی بعد از غدیر،عاشورا فرا می رسد و این شاید برای این است که ذهن ها برانگیخته شود. چه شد که برکه غدیرِ سرشار از طراوت آب که مایه حیات بود و وجود مبارک پیامبر(ص) آنجا را برای ارائه ولایت امیرالمؤمنین انتخاب کرد، تبدیل به یک گودال داغ خشکیده‌ای شد که به جای آب، مملو از خون پسر پیغمبر بود؟! این امر جای تأمل و فکر دارد.

نتیجه درست استفاده نکردن از امکانات و فرصت‌ها
اما مطلبی که می‌خواهم در این بحث ارائه کنم، این است که: خدای متعال نعمت‌ها، امکانات و فرصت‌هایی در اختیار ما گذاشته که به واسطه آن‌ها راحت‌تر او را بندگی کنیم و راه رسیدن به او و تحقق عبودیت خدا بر روی کره زمین آسان‌تر و کم مانع‌تر شود. امکاناتی داده که انسان به وسیله آن بتواند موانع را از سر راه خود بردارد، آن وقت انسان از این امکانات یا استفاده نمی‌کند، یا کم و بد استفاده می‌کند لذا دچار گرفتاری و بیماری و ناراحتی و عقب‌ماندگی می‌شود و مجبور می‌شود همین امکاناتی را که باید خرج پیشرفت خود می‌کرد، خرج جبران عقب‌ماندگی‌هایش کند.
مثلاً شما برنامه‌ریزی می‌کنید از مال و وقت و امکانات خود برای پیشگیری از بیماری، تحصیل، تحقیق و پیشرفت و ... استفاده کنید. حال اگر شما از این عمر و وقت و سرمایه بد استفاده کنید، یا کم استفاده کنید یا اصلاً استفاده نکنید، شما بیمار می‌شوید و از برنامه عقب می‌افتید. وقتی هم که عقب افتادید، مجبور می‌شوید همان زمان و پول، بلکه بیشتر از آن را برای رسیدن به نقطه اول هزینه کنید.
خدا چنین امکانات و فرصت‌هایی را در مادیات و معنویات به انسان داده است. فرصت‌ها و نمونه‌هایی برای عبادات و نمونه‌هایی برای گناه نکردن. اگر انسان گناه نکرد و عبادت کرد و از ظرفیت‌های عبادی که در اختیار داشت درست استفاده کرد، به موقع به مقصد می‌رسد و خیلی از مشکلات و موانع سر راهش قرار نمی‌گیرد، ولی اگر از جاده اصلی منحرف شد گرفتاری و موانع شروع می‌شود و باید خیلی وقت بگذارد تا سر جاده اول برگردد.

آسان‌تر از توبه کردن
قدیمی‌ترها مثال زیبایی داشتند که از مضامین روایات گرفته شده است، می‌گفتند: جمع کردن ثواب راحت‌تر از گناه کردن و گناه نکردن راحت‌تر از توبه کردن است . جمع‌کردن ثواب خیلی راحت است ولی انسان با وسوسه شیطان و غفلت، گناه می‌کند. بعد اگر انسان خوبی باشد، باید توبه کند. اگر گناه نکرده بود امکاناتش (چشم و قلب و زبان و دلش) را ضایع نکرده بود خیلی آسوده تر بود اما الان آلودگی دارد و طول می‌کشد تا این لکه و آلودگی را تطهیر کند و در نهایت هم برخی آثار آن باقی می‌ماند و از بین نمی‌رود.
البته اگر کسی توبه نصوح کند، خدا همه گناهانش را می‌بخشد و حتی گناهانش را به حسنه تبدیل می‌کند و راه عقب‌مانده را هم طی می‌کند، ولی خیلی کار دارد. لذا کسی که گناه کرده تا بخواهد برگردد، خود را اصلاح و توبه کند و به طهارت نفس برسد، باید یک راه طولانی را دوباره طی کند، پس آن گناه نکردن و ثواب اولیه به صرفه است.
توبه‌‌کردن خیلی سخت‌تر از گناه نکردن است. ثواب کردن خیلی آسان‌تر است. خداوند برای ثواب کردن، خیلی امکانات در اختیار شما قرار داده است. می‌فرماید: «النَّظَرَ اِلَی وَجهِ العالِمِ عِبادَة» ؛ نگاه کردن به وجه عالم ربانی عبادت است، «االنَّظَرِ اِلَی وَجهِ وَالِدَینِ عِبادَ» ؛ اگر به چهره والدینتان از روی محبت نگاه کنید، عبادت است. می‌فرماید نگاه کردن به قرآن و چهره مؤمن عبادت است.  ولی انسان به چهره نامحرم نگاه حرام می‌کند و مرتکب گناه می‌شود.
بنابراین روشن شد که: انسان برای اینکه خدا را بندگی کند، امکاناتی در اختیار دارد، اما این امکانات را در راه غیر خدا خرج می‌کند، لذا موانع زیادی سر راهش ایجاد می‌شود و سپس مجبور می‌شود برای اصلاح اوضاع خیلی تلاش کند.

فرصتی فوق‌العاده برای پیشرفت دین
یکی از آن فرصت‌های فوق‌العاده‌ای که خدا برای پیشرفت دین، قرار داد؛ همین غدیر و مسئله ولایت است. در جایی فرمود: اگر ولایت و حکومت علی(ع) در جامعه محقق شده بود، حتی دو نفر هم با هم اختلاف پیدا نمی‌کردند. خدا بزرگ‌ترین امکاناتش را در اختیار مسلمانان قرار داد تا این‌ها گل سرسبد عالم هستی شوند.

عامل تمام انحرافات در اسلام
بعضی وقت‌ها، اگر بعضی امکانات ضایع شود جبران آن مدت زمان زیادی طول می‌کشد. حضرت امام(ره) در جریان انقلاب اسلامی جمله‌ای قریب به این مضمون فرمودند: «اگر این نهضت شکست بخورد، دیگر اسلام نمی‌تواند سر بلند کند.»  انقلاب اسلامی یک فرصت بود که خدا داد و حضرت امام(ره) قد علم کرد و مردم پشت سر ایشان ایستادند و چنین حماسه‌ای خلق شد و الان شما می‌بینید که هر چه نور در عالم هستی ساطع می‌شود، از اینجاست.
اما یک فرصت استثنایی‌تر از این و میلیون‌ها برابر قوی‌تر، خداوند در صدر اسلام در اختیار مردم قرار داد، پیامبر(ص) هم اعلام کردند ولی این فرصت ضایع شد و به صورت اصلی و حقیقی محقق نشد. حالا موانعی که به خاطر ضایع شدن این فرصت سر راه جامعه اسلامی ایجاد شد را یکی یکی بشمارید؛ حکومت در دست نااهلان افتاد، با افتادن حکومت دست نااهلان چه فساد و انحرافاتی در عالم درست شد، تمام انحرافات فکری، عقیدتی، سیاسی و اجتماعی اسلام ریشه در انحراف از مسئله ولایت و حکومت در صدر اسلام دارد. تا جایی که 72 فرقه در اسلام پیدا شد.
چه باید کرد تا این قطار به ریل خود برگردد؟! شما به این موضوع فکر کنید که چقدر تلاش و زحمت لازم است تا این آب رفته به جوی برگردد. مثلاً اگر از مسلم‌بن عقیل غافل نشده و او را کمک کرده بودند، عبیدالله ساقط شده بود، کربلایی پیش نمی‌آمد و امام حسین(ع) حاکم می‌شدند و حکومت مطلق در اختیار ایشان قرار می‌گرفت؛ چه بسا بنی‌امیه منقرض می‌شد و بنی‌عباسی هم روی کار نمی‌آمد.
بنابراین وقتی فرصت‌ها ضایع شود بلاهای بسیاری پیش می‌آید. نهایتش این است که شما بخواهید بعداً جبران کنید، اما ممکن است امکان توبه وجود نداشته باشد. توابین هم توبه کردند، به دل دشمن زدند و شهید هم شدند ولی دیگر چه فایده؟! نوشدارو بعد از مرگ سهراب بود. آیا حادثه کربلا جبران شد؟

آثار ضایع شدن فرصت،‌ در انتخابات سال 88
به این امر تأکید دارم که وقتی فرصت‌های لذت‌بخش، فرح‌بخش و مثبت و ابزار فوق‌العاده پیشرفت در عالم ماده و معنا وجود دارد و انسان آن را ضایع می‌کند، بعد باید کلی انرژی، فرصت، روحیه و امکانات خرج جبران آن شود.
نمونه آن انتخابات سال88 بود. این انتخابات با چهل میلیون رأی داشت چشم‌ جهانیان را از حدقه بیرون می‌آورد، یک نظام در دنیای مملو از دشمن با چنین اقتداری می‌توانست پیام انقلاب اسلامی را در دنیا بپراکند و گرایش دنیا را به سمت انقلاب اسلامی تصاعدی افزایش دهد، اما ضایع‌کردن همین فرصت و ایجاد بحران در مملکت، باعث شد که تحریم‌ها و مشکلات داخلی ایجاد شود و به تبع آن ممکن است انتخاب‌های بعدی محل اشکال شود، گرایش‌های سیاسی و فرهنگی مردم تغییر کند، حتی ممکن است دینداری مردم تحت تأثیر قرار بگیرد. این‌ها می‌تواند تبعات یک جریان باشد.
بنابراین چقدر امکانات، عمر، سرمایه‌های مادی و معنوی باید هزینه شود تا عده ای به اشتباه خود پی ببرد، از مسیر اشتباه خود برگردند، به منزل اولیه برگردند و جبران کنند؟! چقدر طول می‌کشد و چقدر سخت است!؟

غدیر فرصتی بود که مردم عهد رسول‌الله قدر ندانستند
غدیر به عنوان یک فرصت و امکان، در اختیار جامعه اسلامی قرار گرفت و مردم عهد رسول‌الله قدر ندانستند، جامعه به تلاطم افتاد و آن حوادث الی یومنا هذا به وقوع پیوست. ببینید چقدر اسلام هزینه کرده است! الآن داعش با این همه جنایات، گناهش به گردن آن کسانی است که این جریان را به وجود آوردند و قطار[اسلام] را از مسیر اصلی‌اش منحرف کردند. چقدر باید هزینه شود تا مردم دنیا بیدار شوند و مسلمانان از این اختلاف نجات پیدا کنند؟
لذا اگر از فرصت‌های مثبت استفاده نکنیم و آن فرصت‌ها ضایع شود و در موقعیت منفی قرار بگیریم، برای نجات از این موقعیت‌های منفی خیلی تلاش لازم است.

منبر و سینه‌زنی برای عاشورا سبب عدم انکار آن شد
مطلبی را به علامه امینی(اعلی الله مقامه) نسبت می‌دهند که مطلب زیبایی است. می‌گویند: ایشان در ایام عزاداری عاشورا در جمع علمای شیعه و سنی نشسته بودند. عزادارها بر سر و سینه‌زنان می‌آمدند. در این حین علمای اهل سنت اعتراض کردند و سؤال کردند این کارها درست است؟ ایشان جواب دادند: این کارها باعث می‌شود کسی نتواند عاشورا را انکار کند. این همه منبر و سخنرانی و نقل وقایع کربلا و کتب و آثار و جلوه‌های شور و احساس و ... سبب می‌شود این حادثه نقل شود. بعد ایشان می‌فرمایند: اگر ما برای غدیر هم همین طور هیاهو و سروصدا و منبر و وعظ و منقبت‌خوانی داشتیم، کسی نمی‌توانست آن را انکار کند.

نتیجه قدرنشناسی غدیر
ما فرصت غدیر را از دست دادیم، اگر دوباره ایام غدیر را زنده نکنیم، باید تنها به حادثه عاشورا اکتفا کنیم. ما چون سر برکه غدیر حاضر نشدیم، به گودال قتلگاه مبتلا شدیم. جامعه‌ای که غدیر را قدر ندانست، تبریک نگفت، جشن نگرفت و تعظیم نکرد، مبتلا به بلای عظیم کربلا می‌شود و باید برای کربلا گریه ها بکند. کربلا نتیجه از دست دادن فرصت غدیر بوده است. چون غدیر را از دست دادیم، گرفتار جنایات کربلا شدیم و حالا با گریه بر امام حسین(ع) داریم عالم را اداره می‌کنیم.
جامعه‌ای که شادی غدیر را قدر ندانست و ذوق و شوق نشان نداد و کار نکرد، به حادثه خطرناک و تلخی مثل عاشورا مبتلا می‌شود و باید با قطعه قطعه شدن پسر رسول خدا بیدار شود و این یعنی تنزل. نه اینکه قدر عاشورا پایین بیاید! نه! عاشورا همیشه در اوج است. بلای کربلا با همه برکاتی که دارد (خدا در دل عاشورا بسیار برکات قرار داده که جامعه را نجات می‌دهد)؛ نتیجه قدرنشناسی از مسئله غدیر است. الان هم همین مسئله هست که اگر قدر فرصت‌ها را ندانیم دچار بلا خواهیم شد.

ظرفیتهای احیاء و تکریم روز غدیر در روایات
درباره غدیر فرمودند: شادی‌هایتان را در روز غدیر نشان دهید. فرمود: «وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ‏»،  غدیر روز لبخند و شادی است. «إِنَّهُ يَوْمُ‏ عِيدٍ وَ فَرَحٍ‏ وَ سُرُورٍ وَ يَوْمُ صَوْمٍ شُكْراً لِلَّهِ».  روز وام‌دادن و قرض‌دادن به دیگران است. امیرالمؤمنین(ع) فرمود: اگر کسی در این روز متکفل هزینه زندگی دیگری شود، «فَكَيْفَ‏ بِمَنْ‏ تَكَفَّلَ‏ عَدَداً مِنَ الْمُؤْمِنِينَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ وَ أَنَا ضَمِينُهُ عَلَى اللَّهِ تَعَالَى الْأَمَانَ مِنَ الْكُفْرِ وَ الْفَقْرِ»،‌  من خودم ضامن او می‌شوم که از فقر و کفر نجات پیدا کند. فرمود: «وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ صِيَامٍ وَ قِيَامٍ وَ إِطْعَامٍ» ، روز روزه و اطعام مؤمنین است. به مؤمنین غذا بدهید. یک گروهی می‌توانند مردم شهر را غذا دهند، یک شخصی هم به همسایه‌اش غذا دهد، هرکس، هر چقدر که می‌تواند  و توانش را دارد، این کار را انجام دهد.

عید غدیر در مقابل اعیاد دیگر، مانند ماه در مقابل ستاره
فرمودند: عید غدیر در مقابل سایر اعیاد، مانند عید قربان و فطر و جمعه و ... مانند ماه در مقابل ستاره است.  «رَحِمَكُمُ اللَّهُ بَعْدَ انْقِضَاءِ مَجْمَعِكُمْ‏»؛  ، روز عید غدیر، مجمع و جلسات و جتماعاتی داشته باشید، بعد از آن به اهل خانه‌ خود توسعه دهید. غذای بهتری و لباس مناسبی، این کارها را در عید غدیر انجام دهید. اگر قرار است به دیگران خوبی کنید، در این روز انجام دهید.
می‌فرماید: اگر در این روز دور هم جمع شوید خدا به شما وحدت می‌دهد . اگر می‌خواهید کار فرهنگی انجام دهید، جلسه‌ای می‌خواهید بگیرید، بهتر است در این روز باشد چرا که اگر در روز عید غدیر شروع شود، خدا این پراکندگی‌ها را جمع می‌کند. در این روز کارهای خوب انجام دهید، نسبت به همدیگر محبت کنید که اگر در این روز به یکدیگر محبت کنید، خداوند الفت بین شما را زیاد می‌کند . امیرالمؤمنین(ع) فرمود: در روز عید غدیر سلام و مصافحه کنید، به یکدیگر عیدی بدهید. انسان‌های توانگر سراغ فقرا بروند، انسان‌های قدرتمند کار ضعفا را راه بیندازند. سپس فرمودند: پیامبر(ص) این سفارش‌ها را به من می‌کرد و می‌فرمود این‌ها را به یکدیگر بگویید .

نظام رفتاری ما نظام شیعی نیست
تمام کارهایی که بعضاً ما در عید نوروز انجام می‌دهیم که خوب هم هست را فرموده‌اند که در روز غدیر انجام دهیم. آن وقت ما بچه مذهبی‌های علوی شیعه، حساسیتمان نسبت به عید نوروز بیشتر از غدیر است. چرا عیدی دادن‌هایمان تنها در نوروز است و در غدیر کسی انتظار عیدی ندارد؟ این نشان می‌دهد که جامعه ما سقوط کرده و نظام رفتاری ما نظام شیعی نیست.

شهرت غدیر در آسمان‌ها
امام رضا(ع) می‌فرماید : روز غدیر در آسمان‌ها مشهورتر از زمین است. بعد فرمودند: هر جا که باشید، خودتان را در این روز به نجف برسانید که خدا در این روز گناه شصت سال زن و مرد مؤمن و مسلمان را می‌بخشد و دو برابر آنچه که در ماه رمضان و شب قدر و شب عید فطر از عذاب رهانیده، از عذاب الهی نجات می‌دهد. خداوند در این روز، هر درهمی را برایتان هزار درهم حساب می‌کند. در روایت است که اگر مردم این روز را می‌شناختند فرشتگان روزی ده بار با آن‌ها مصافحه می‌کردند.
در مورد غدیر روایات زیادی داریم. فرمود خداوند در روز عید غدیر هر کار خیر را برابر با هشتاد ماه حساب می‌کند. «ذَلِكَ الْيَوْمَ وَ إِنَّهُ لَيَوْمُ صِيَامٍ وَ قِيَامٍ وَ إِطْعَامٍ وَ صِلَةِ الْإِخْوَانِ» ، در این روز خودتان را به خدا نزدیک کنید.
فرمود: روز غدیر دو رکعت نماز دارد که هر کس بخواند «كَانَ‏ كَمَنْ‏ حَضَرَ ذَلِكَ‏ الْيَوْمَ‏» مثل کسی است که روز غدیر کنار پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین(ع)بوده است . فرمود: شیطان چهار بار ناله کرده که یک‌بار آن در روز غدیر بود .

روز بیعت با ولیِ امر
روز غدیر، روز دیدار با ولی خداست. شخصی به نام ابواسحاق می‌گوید: به دیدن امام هادی(ع) رفتم. حضرت فرمود: می‌دانی امروز چه روزی است؟ روزی است که جد ما پیامبر(ص)، امیرالمؤمنین (ع) را به وصایت و امامت و پیشوایی امت اسلام معرفی کرد. گفتم: بله، اصلاً به همین دلیل امروز به دیدن شما آمدم تا با شما بیعت کنم . معلوم می‌شود دیدار از ولی و رهبر بین شیعیان مرسوم بوده است. این روز بهترین زمان برای بیعت و تجدید میثاق با ولی خداست. اگر امام معصوم نیست نائب او که هست، باید به دیدن او رفت.

علت سفارش به گرامیداشت غدیر
این همه روایات درباره غدیر را برای چه گفته‌اند؟ فقط برای حل شدن مشکل دیگران و سیرشدن گرسنه‌هاست؟! نه بلکه با این برنامه‌ها این روز احیا می‌شود. درست است که محرم باید احیا شود و باید هزینه و اطعام کرد، ولی چرا در روز غدیر کسی این کار را نمی‌کند؟ وقتی حلوای جشن علی(ع) را نخورید، باید آش عزای امام حسین(ع) را بخورید. همه این‌ها  مقدس است ولی به این مسئله هم فکر کنید که چرا در غدیر چنین کارهایی را نمی‌کنیم؟ اگر غدیر احیا شود امت اسلام فوج فوج به سمت اسلام ناب می‌آیند.

کاروان‌های شادی در روز عید غدیر
برای دیدار علما و سادات در این روز توسط پایگاه‌های فرهنگی و هیأت‌هایتان برنامه بگذارید. دسته‌های شادی راه بیندازید. چطور است که ما در عزاداری‌ها دسته عزا داریم ولی در اعیاد دسته شادی نداریم؟! بهترین لباس‌ها و غذاها و برنامه‌ها را به این روز اختصاص دهید و عیدی و هدیه بدهید.
خارجی‌ها یک روز به نام خنده درست ‌می‌کنند، دور هم جمع می‌شوند و بیخود می‌خندند. یک روز گوجه به هم پرتاب می‌کنند، یک روز بادبادک هوا می‌کنند که شاد شوند. روایات ما می‌فرماید: «وَ هُوَ يَوْمُ التَّبَسُّمِ‏»  «ِانَّهُ يَوْمُ‏ عِيدٍ وَ فَرَحٍ‏ وَ سُرُورٍ» ، روز عید غدیر روز لبخند و فرح است. اسلام برایتان فرصت سازی کرده است. یک روز را تصور کنید که اگر همه لبخند بزنند و اخم نکنند، چقدر نشاط اجتماعی در چنین روزی افزایش پیدا می‌کند و آن روز برای رفتارهای بعدی پایه و الگو می‌شود.
لذا برای غدیر برنامه‌ریزی کنید، برای خانواده‌هایتان، اقوامتان، هیأت‌هایتان، محیط کارتان و... برنامه‌ریزی کنید. یک جعبه شیرینی بخرید و به محل کارتان ببرید. نگویید پول ندارم، امیرالمؤمنین(ع) ضامن است. «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم»‌‌‌‌  خدا جان و مال تو را می‌خرد.

بلافاصله بعد از غدیر به استقبال محرم نرویم
خواهشی هم از دوستان خود دارم که به دیگران برسانید، اینکه: از قربان تا غدیر و بلکه سه روز بعد از عید غدیر را قدر بدانید. روز عید غدیر پیامبر(ص) 120 هزار جمعیت را در بیابان نگه داشت و سه روز طول کشید. لذا این 13 روز را جشن بگیرید. خوب نیست هنوز ده روز مانده به محرم، برنامه‌های پیشواز از محرم شروع می‌شود. گاهی روز بعد عید غدیر، برنامه‌های پیشواز از محرم شروع می‌شود؛ البته از سر ارادت است ولی کار درستی نیست.
دشمن سوءاستفاده می‌کند. دشمن می‌خواهد غدیر پنهان بماند لذا ما را از شادی‌ها و معارف غدیر محروم کرده و فقط به محرم پرداختیم. اگرچه محرم هم ریشه کفر را می‌زند ولی عرض بنده این بود که اگر ما از برکه غدیر غافل شویم، باید به گودی قتلگاه اکتفا کنیم. اگر به غدیر بپردازید، فهم شما را نسبت به عزای عاشورا بالا می‌برد. معارف غدیر که افزایش پیدا کرد، مردم نسبت به محرم بصیرت پیدا می‌کنند، کسی که غدیر را گرامی داشته، اشک او در محرم متفاوت است.

غصه‌های اهل بیت(ع) در پی نادیده گرفتن شادی‌های غدیر است
شخصی به نام سید باقر رضوی هندی است که کتاب ریاض المرء داستانی را از ایشان نقل می‌کند که دور از واقعیت نیست. می‌گوید: شب عید غدیر امام عصر(عج) را خواب دیدم. دیدم که حضرت ناراحت و گریان هستند. گفتم آقا! ایام سرور و شادی اهل بیت(ع) است، عید غدیر است، چرا ناراحت هستید؟ حضرت فرمودند: (قریب به این مضامین) بعد از ماجراهای بیت الاحزان، دیگر برای ما شادی نمانده است. یعنی نادیده گرفتن غدیر، غصه‌های مابعدش را به دل اهل بیت گذاشته است.
1400 سال غدیر غریب بوده، الان هم می‌خواهید آن را غریب بگذارید؟!

از برکه غدیر تا گودال قتلگاه راهی نیست
برکه غدیر که پر از آب بود، تبدیل شد به گودال کربلا که پر از خون شد. ای شیعیان چه شد غدیری که پیامبر(ص) علی(ع) را بر بالای جهاز شتران و زین اسب‌ها برد؟! چرا پسر این علی(ع) زیر سم ستوران و تیغ سنان افتاد؟! فراز جهاز شتران کجا و فرود گودی قتلگاه کجا! دست علی بالای دست پیامبر(ص) در مقابل فاطمه(س) کجا، سر بریده حسین(ع) بالای نیزه مقابل چشمان زینب کجا! از برکه غدیر تا گودال قتلگاه راهی نیست، بی‌معرفتی و غفلت و قدرنشناسی و منزوی کردن ولی خدا راه گودال قتلگاه است.

منبع: دارالذکر