به گزارش یزد رسا به نقل از نسیم صادق، به همراه جمعی از مسئولین اشکذر و به مناسبت دهه فجر به دیدار خانواده شهید "دیاله" یکی از دو شهید انقلاب اسلامی در شهرستان رفتیم.

وقتی وارد شدیم ظاهر ساده ی خانه و مادر شهید که گوشه اتاق روی تختش نشسته بود نظر مرا جلب کرد، مادر به تکرار می گفت: "خیلی خوش آمدید، خیلی خوش آمدید، دستت شما درد نکنه ..."

نشستیم، پسر ارشد خانه برایمان چای آورد و نشست، کمی که گذشت شروع به تعریف کردن از ماجرای شهادت برادرش کرد و من در این میان سراغ مادر شهید رفتم تا حالش را جویا شوم.

مادر باز تعارف های خود را شروع کرد و نگاهی به دوربین عکاسی ام انداخت و وقتی فهمید که خبرنگار هستم، لب به سخن گشود و از فرزند شهیدش اینطور برایم تعریف کرد: پسرم اهل نماز و روزه بود؛ محرم که می شد اولین کارش دست و پا کردن هیئت و لوازم عزاداری بود.

مادر شهید دیاله که خیلی حال خوشی برای سخن گفتن نداشت، از زحماتی که برای بزرگ کردن فرزندش کشیده بود برایم تعریف کرد و گفت: شهادت "کاظم" برایم داغ سنگینی بود ولی این داغ شیرین است.

این جمله اش مرا یاد سخن حضرت زینب (ع) انداخت که در مقابل طعنه و طنز دشمن نسبت به حادثه ای که بر او و برادر و خاندانش اتفاق افتاد، بر زبان راند، "ما رایت الا جمیلا".

مادر در ادامه ما را به حفظ اسلام نصیحت کرد و گفت: برای این اسلام خیلی زحمت کشیده شده و هرچه شما کردید و این اسلام.

دیدار کم کم به آخر هایش رسیده بود و مادر شهید گرچه خیلی کوتاه سخن گفت، ولی همین چند جمله اش بسیار تاثیر گذار بود.

این که انسان تا کجا می تواند اوج بگیرد، زلال شود، خدایی گردد، فانی در خدا شود، در «میدان عمل » روشن می شود .

کربلا نشان داد که سقف تعالی انسان و آستانه رفعت روحی و تصعید وجودی و ظرفیت کمال جویی و کمال یابی او تا کجاست، پرونده آن حماسه نشان داد «که تا چه حد است مقام آدمیت ».

 این نکته برای جویندگان ارزش ها بسی زیباست و معیار!

انتهای پیام/ع