* احمدی نژاد با گفتمان توده‌گرا، فضای سیاسی کشور را متوجه خود کرد. احمدی‌نژاد از این گروه به‌عنوان گروه هدف تبلیغات سیاسی استفاده کرد، در حالی که دولت فعلی، اهمیت این موضوع را به‌خوبی درک نکرده‌ است. برنامه‌ریزان دولت یازدهم باید پیامد برنامه‌های توسعه‌ای خود و خطر نادیده گرفتن این نیروهای حاشیه‌ای را مورد توجه قرار دهند. 

* تجارب آیت‌ا... هاشمی و سیدمحمد خاتمی هرچند به‌عنوان پشتوانه قوی قابل اتکاء به‌شمار می‌رود، اما آقای روحانی به لحاظ شخصیتی آنچنان تمایل ندارد او را به‌ واسطه دیگران بشناسند و قابلیت‌های شخصی‌اش را نادیده بگیرند. 

* آقای روحانی باید از تجارب این دو به نحو احسن استفاده کند.

* رئیس‌جمهور به‌خوبی می‌داند که توفیق در سیاست خارجی بخش عظیمی از نابسامانی‌های داخلی را هم مرتفع خواهد کرد اما توجه بیش از حد به این مقوله نیز برای دولت آسیب‌زاست و عقبه اجتماعی دولت را دلسرد می‌کند. 

* انتخاب استانداران بسیار کند و بی‌جهت پرحاشیه شده است. وزیر کشور اولویت‌ها در انتخاب استانداران را رسانه‌ای کرد و حق بیش از حد برای نمایندگان مجلس و دیگر صاحب‌نفوذان استانی در انتخاب استانداران قائل شد. گذاشتن ملاک و معیار بی‌جهت، سطح توقعات را بالا برده است. 

* انتخاب استانداران از وظایف دولت است و هیچ‌کس نمی‌تواند در این موضوع برخلاف قانون اساسی عمل کند. دولت باید زودتر به مسائل داخلی خود سروسامانی بدهد. اکنون که صد روز از آغاز به کار دولت روحانی می‌گذرد، هنوز عده‌ای از استانداران، فرمانداران و بخشداران دولت گذشته بر سر کار هستند. این با کدام یک از سیاست‌های دولت یازدهم سازگاری دارد؟

* این نقطه ضعف دیگر مربوط به تندروها نیست. معیارهایی که خود دولت درست کرده است، دست آن را بسته و قابل قبول نیست که تأخیر در انتخاب استانداران را گردن گروه‌های مقابل یا فشار معتمدین استانی بگذاریم. دولت باید استانداران را مطابق با سیاست‌های خود انتخاب کند.

* بدنه اجتماعی حامیان آقای روحانی نباید به هیچ‌وجه ناامید شوند و این وظیفه دولت است که سیاست‌های خود را طوری تنظیم کند که باعث تقویت بدنه اجتماعی حامیان خود شود.