به گزارش یزد رسا به نقل از یزد هنر، در این گزارش به صحبت در مورد فردی می پردازیم که در سینمای ایران به قرآنی ترین سینماگر معروف بود و همگان هر گاه که نام سلحشور را می شنوند، انقلاب و کارهای بزرگ وی در آن زمان تا کنون به یاد می آورند.

فرج الله سلحشور در زمان انقلاب به همراه مردم به علت وجود فضای روشنفکری و اینکه در آن زمان سینماهای کشور به محل فساد و فحشا تبدیل شده بود تصمیم به فعالیت در زمینه ی اسلامی گرفت و دغدغه ی اصلی خود را تبدیل سینمای ایران به مکانی مناسب و ایرانی اسلامی عنوان می کرد و تا حدی در این زمینه موفق بود که رسانه های عربی در وصف او با عنوان «تابوشکن» نام بردند، در ادامه به خلاصه ای از سرگذشت زندگی آن مرحوم می پردازیم.

سلحشور در 1331در قزوین به دنیا آمد و فعالیت خود را در بازیگری، چهره پردازی، نویسندگی و کارگردانی ادامه داد.

وی در دوازده سالگی روخوانی قرآن را فراگرفت و چند سال به گفتن قصه های قرآنی و قصه های ائمه معصومین(ع) برای بچه مشغول بود و زمانی که برای بازی در تئاتر دعوت شد به علت اینکه در آن زمان تئاتر را جزء شاخه های مبتذل هنر می دانست نپذیرفت.

این کارگردان انقلابی پس از انقلاب به این دلیل که حال و هوای سینما و تئاتر را مناسب جمهوری اسلامی نمی دید تصمیم به اجرای نمایشنامه«حر» در دانشگاه تربیت معلم و تالار فردوسی دانشگاه تهران گرفت که با استقبال بسیار خوبی از طرف مردم روبه رو شد سپس با چند نفر از دوستان، حوزه ی اندیشه و هنر اسلامی را راه اندازی کرد و با گرفتن اجازه از امام(ره) توسط آیت الله امامی کاشانی سازمان حوزه هنری را تشکیل داد و در همان سازمان در کارهای تئاتر ، شورای مدیریت و برنامه فعالیت می کرد و سپس با اضافه شدن بخش های گرافیک، نقاشی، قصه گویی و... به سمت مستند رفت.

وی اولین اثر حرفه ای خود را با بازی در فیلم «توبه نصوح» به کارگردانی محسن مخملباف آغاز کرد به گفته آن مرحوم علت حضور در این فیلم وجود افراد طاغوتی بود که با ساخت فیلم«برزخی ها» بازهم سینماها را به همان شکل گذشته اداره می کردند و همین کار باعث شد تا با وجود نداشتن تجربه به ساخت این فیلم اقدام کنند.

با آغاز جنگ سلحشور در همان مرکز حوزه هنری به ساخت فیلم و پوستر مشغول بود و با دوربین خود از پشت صحنه های جنگ فیلمبرداری یا عکاسی می کرد و فیلم های «توبه نصوح» ، «پرواز در شب» ، «انسان و اسلحه» و «گورکن» را در زمان جنگ و در منطقه ی جنگی ساخت و با خود عهد کرده بود تا زمانی که جنگ هست غیر از کارهای جنگی فیلم دیگری تولید نکند.

سلحشور بعد از خروج از حوزه هنری نزدیک به 3سال در واحد دوبلاژ تلویزیون مشغول به کار بود و درسال 1363 و 1364 دریافت که راه نجاتش از آن وضعیت قرآن است و از آن پس به نوشتن داستان های قرآنی مثل ایوب پیامبر(ع)، عزیز نبی(ع)، حضرت یونس(ع)، حضرت عیسی(ع)، حضرت یحیی(ع)، اصحاب کهف و حضرت یوسف(ع) مشغول شد.

زندگی سلحشور با حواشی نیز روبه رو بوده که می توان یکی از این حواشی را «فاحشه خواندن سینمای ایران» نامید که با عکس العمل شدید برخی از بازیگران و مسئولین روبه رو شد.

وی در سال 92 در دیداری که با مقام معظم رهبری داشت در خصوص فیلم حضرت موسی(ع) گفته بود که با وجود مشکلات و موانع زیادی که در راه داشته توانسته 60قسمت از این فیلم را آماده کند و بیشترین دغدغه وی این بود که نتواند این فیلم را به پایان برساند و متاسفانه بیماری سرطان ریه به این هنرمند انقلابی اجازه این کار را نداد و در تاریخ8اسفندماه 1394 دار فانی را وداع گفت.