یزد رسا به نقل از طنین خاتم؛ صلح امام حسن (ع) نرمش قهرمانانه ای برای شکل گیری یک نهضت ضد استکباری بود. انعطاف جبهه حق برای خیز مجدد علیه جبهه باطل توجیه دارد. این تعریف از صلح با پذیرفتن کدخدا به عنوان راس هرم نظم نوین جهانی و مدل های مرکز-پیرامونی که نقش کشورهای در حال توسعه را مماشات و پذیرفتن ذلت می داند فرق اساسی دارد.

رهبر معظم انقلاب از صلح امام حسن (ع) به عنوان نرمش قهرمانانه نام می برد و این در کلام حضرت آقا بسیار مشهود است که می فرماید : اگر امام حسن(ع) صلح نمی‌کرد، تمام ارکان خاندان پیامبر را از بین می‌بردند و کسی را باقی نمی‌گذاشتند که حافظ نظام ارزشی اصیل اسلام باشد، همه چیز به کلی از بین می‌رفت و ذکر اسلام بر می‌افتاد و نوبت به جریان عاشورا هم نمی‌رسید، اگر بنا بود امام مجتبی(ع) جنگ با معاویه را ادامه بدهد و به شهادت خاندان پیامبر منتهی بشود، امام حسین(ع) هم باید در همین ماجرا کشته می‌شد، اصحاب برجسته هم باید کشته می‌شدند، حجر بن عدی‌ها هم باید کشته می‌شدند، همه باید از بین می‌رفتند و کسی که بماند و بتواند از فرصت‌ها استفاده بکند و اسلام را در شکل ارزشی خودش باز هم حفظ کند، دیگر باقی نمی‌ماند، این، حق عظیمی است که امام مجتبی(ع) بر بقای اسلامی دارد.

البته صلح، تحمیلی بود؛ اما بالاخره صلحی واقع شد، باید گفت حضرت، دل نداد. همین شرایطی که حضرت قرار دارد، در واقع پایه کار معاویه را متزلزل کرد. خود این صلح و شرایط امام حسن(ع) همه‌اش یک مکر الهی بود. «و مکرا و مکرالله» بود، یعنی اگر امام حسن(ع) می‌جنگید و در این جنگ کشته می‌شد - که به احتمال قوی به دست اصحاب خودش که جاسوسان معاویه آن‌ها را خریده بودند، کشته می‌شد - معاویه می‌گفت: من نکشتم، اصحاب خودش کشتند، به عزاداری هم می‌پرداخت و بعد تمام اصحاب امیرالمؤمنین(ع) را تار و مار می‌کرد؛ یعنی، دیگر چیزی به نام تشیع باقی نمی‌ماند تا عده‌ای در کوفه پیدا شوند و بعد از بیست سال، امام حسین(ع) را دعوت کنند، اصلاً چیزی باقی نمی‌ماند، امام حسن(ع)‌ شیعه را حفظ کرد، یعنی بنا را حفظ کرد تا بعد از بیست سال، بیست و پنج سال، حکومت به اهل بیت برگردد .

تفاوت است بین نرمش قهرمانانه امام حسن (ع) که سراسر جهاد، عزت، سلب مشروعیت از طرف مخالف، خردمندی و هوشمندی سیاسی است با سازش ذلیلانه.

 نرمش قهرمانانه غیر از سازش ذلیلانه است این دو باهم متفاوت‌اند و امام حسن (ع) جنگش و صلحش جهاد بود و هر دو دفاع از حق، مکتب و عزت اسلام و مسلمیــــن بود.

حال آنکه بیایم صلح امام حسن (ع) را با مذاکرات هسته ای پیوند بزنیم باید بگوییم

آنچه که مسلم است این است که ایران در شرایط کنونی در موضع ضعف نیست و اگر تیم مذاکره کننده و گروه خواص با بصیرت رفتار کرده و تزلزل در خود راه ندهند همین گونه نیز خواهد بود. یعنی اگر گروه مذاکره کننده هسته ای با تدبیر درست و از موضع قدرت و حفظ عزت ملی کار را پیش ببرند نتیجه این مذاکرات اگر پیروزی مطلق ایران بر سر شروطش نباشد یک توافق خوب برای طرفین خواهد بود .همین است که رهبرانقلاب نیز می فرمایند معتقد به "نرمش قهرمانانه" در دیپلماسی هستم. یعنی دیپلماسی که منجر به یک برد چشمگیر ایدئولوژیک خواهد شد.

 توافق خوب و پایدار توافقی است که منافع ملت و کشور را تأمین کند، در غیر این صورت «توافق نکردن بهتر از توافق بد است»، زیرا قبول نکردن توافقی که بخواهد منافع ملت ایران را پایمال کند و عزت ملت را از بین ببرد، شرف دارد بر توافقی که بخواهد ملت ایران را تحقیر کند.

تیم هسته ای ایران نیز باید این نکته را توجه داشته باشند که در توافق پیش رو باید عزت و اقتدار ملت ایران حفظ شود و صرف توافق کردن نباشد .

رئیس جمهور در جمع استانداران درباره صلح امام حسن (ع) گفت : امام حسن(ع) می‌خواهند به ما یاد بدهند که باید به مصلحت امت و خواست مردم و جامعه توجه کرد و به نفع امت و جامعه اسلامی تصمیم گرفت.

حال باید دید مصلحت ملت ایران در توافق با آمریکا چیست ؟ ملتی که سالیان سال در مقابل زورگویان جهان بخصوص آمریکا ایستادگی کرد و تن به ذلت نداد.

البته باید بگوییم توافقی به نفع ملت ایران است که در آن تمام زمینه های هسته ای، به رسمیت شناخته شدن حق مسلم ایران در غنی سازی هسته ای، ادامه ی تحقیق و توسعه در زمینه هسته ای و برداشتن کلیه ی تحریم ها لحاظ شود .