به گزارش یزدرسا به نقل از اردکان گویا؛ در گذر از روستای وراعون بودیم و پیاده راه را طی میکردیم تا به محل مناسب جهت کشت بذر بادام کوهی که برای طرح جنگلانه بود برسیم که بخشدار عقدا توجه مان را جهت دیدن ازحلقه چاهی آن هم در میان کوهپایه که از سنگ تشکیل شده بود دعوت کرد !
حلقه چاهی که فی الحال با حدود عمق 4 متر و در پایین آن تونلی به طول تقریبی 6 متر به سطح زمین قرار داشت که در دل سنگ تراشیده و حفر شده بود.

محمد طالبی یکی از ریش سفیدان روستا که 70 بهار از زندگی اش می گذرد در مورد این چاه اینگونه میگوید: این حلقه چاه را خانمی به نام خاتون پور طالبی حفر نموده وایشان تمام عمر خویش را تنها ومجرد زندگی می کرد و این حلقه چاه سنگی رابه تنهایی وبدون کمک هیچ شخص دیگری  تقریبا 48 سال مداوم میله چاه وراهرو را می تراشیده است و ایشان برای حفر چاه از سنگ های تیز و کلنگ وابزار ساده استفاده می نموده و عمق چاه حدودأ به 6متر می رسیده که بر اثر ریزش خاک و شن از بالای حلقه چاه قسمتی از آن برزیرخاک مدفون شده ونکته قابل تامل اینجاست که  برای خالی نمودن سنگ های تراشیده داخل حلقه چاه از گوشه چارقد خویش استفاده می نموده که برای پوشش سرنیزه از آن استفاده میکرده است !

حکایت ها از این است که هر موقع فردی به چاه نزدیک می شده خاتون از چاه بیرون می آمده تا زمانی که دوباره تنها می شده، ایشان شروع به فعالیت می نموده است.

در علت حفر چاه سنگی  توسط این بانو حکایتهایی وجود دارد که برخی از عاشق بودنش و برخی از سرسادگی بودنش و محمد طالبی، کندن چاه خاتون را رسیدن او به آب می دانسته که مدتی هم به آب رسیده ولی جریان اندک آب برایش زیاد که نشد بلکه کاملأ خشکیده شد ولی پس از این ماجرا خاتون همچنان به کارش ادامه می داد.

خاتون بانو در اواخر عمر به بیماری گرفتار می شود وبرای مداوا او را به سمت شهر برای درمان می برند که عمرش به حیات نبود ودر گذر از روستای فخر آباد دار دنیا را وداع گفت و در همان روستا به خاک سپرده شد. حالا نزدیک به چهل سال می گذرد که خاتون در قید حیات نیست ولی همچنان قصه حفر چاه خاتون معمایی شده است.