به گزارش یزد رسا، این روزها مراسم دینی و از جمله اشک ریختن بر امام مظلوم شیعیان محک مناسبی برای نمایان شدن درونیات برخی جریان ها و اشخاص شده است. هنوز چند صباحی از یک ادعای گزاف مبنی بر افسردگی مردم یزد به سبب کثرت مراسم عزاداری و ... نگذشته است که یکی از سینه زنان در زیر پرچم اصلاح طلبی! با واژگانی نامناسب به اظهار نظر درباره مجالس سگواری بر سیدالشهدا(ع) پرداخته است.

سخنان اخیر یکی از اصحاب جماعت موسوم به اصلاح طلب درباره عزاداری ایام محرم نشان داد که برخی مدعیان، بر خلاف سخنان جذاب و ظواهر خوشایند، نه تنها چندان در اندیشه نان و آب مردم نیستند، بلکه کمابیش با رویکرد دینی جامعه نیز زاویه دارند و در موارد متعددی از درک باورهای اعتقادی توده های دین باور ناتوانند.

دکترنجفقلی حبیبی که در برنامه تلویزیونی "دیروز، امروز، فردا" (مورخ 23 مرداد 1393) حضور یافته بود، با اشاره به مراسم عزای سالار شهیدان(ع) و هزینه های مربوط به آن و با ادبیاتی سطحی نگرانه گفت: " شما سالانه برای بعضی چیزها چقدر خرج می کنید؟ در همین ایام عاشورا چقدر پول ها خرج می شود بازده فرهنگی اش چقدراست؟ دو شب گریه می کنند و بعد می‌روند"!

به دنبال این سخنان حبیی، محمدحسین رنجبران -مجری برنامه- سخنان وی درباره عاشورا را زیرسوال برد و از حجت الاسلام واعظی دیگر میهمان برنامه خواست تا به سخنان نجفقلی حبیبی بپردازد.

حجت الاسلام واعظی نیز گفت: این که  نخبگان حوزوی و نخبگان روحانیت و فعالان عرصه دین باید جدی‌تر و با تبیین رسا تری، با قشرهای جوان ارتباط برقرار کنند و این که من گفتم مسوولیت فرهنگ علاوه بر دولتمردان بر دوش مولدان فرهنگی و روحانیت است درست است.

وی ادامه داد: یکی از زیباترین جلوه های تولید فرهنگی و تکاپوی فرهنگی و حفظ ارزش ها و اصالت‌های دینی ما اتفاقی است که با حضور خود مردم از اقشار مختلف از فقیر ترین که قندان قند را برای امام حسین می برد تا غنی ترین افراد همین جلوه ی زیبای تکاپوی فرهنگی یعنی عاشوراست و به خاطر این که فلان مداح مثلا شعر بدی خوانده است نباید کل مساله را این‌گونه که شما مطرح کردید مطرح کرد.

حجت الاسلام واعظی یادآورشد: اگر این انسجام و هماهنگی را که در مراسم اباعبدالله از خود مردم می جوشد و هیچ کس منتظر مسوولینی هم نمی ماند، درتمام حوزه های فرهنگی تعمیم دهیم بسیارموفق خواهیم بود.

گفتنی است نجفقلی حبیبی در دوران موسوم به اصلاحات، ریاست دانشگاه علامه طباطبایی را بر عهده داشته است.

وی در حالی با این ادبیات نسنجیده درباره گریه بر سیدالشهدا(ع) سخن می گوید که آموزه های دینی و فرمایشات امام(ره) و رهبری و دیگر مراجع، افق های دیگری از برکات عزاداری و اشک ریختن بر مصائب اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) را فراروی همگان می گشاید و نفس برگزاری مراسم عزاداری و اشک ریختن خالصانه بر مصیبت های سالار شهیدان و اصحاب و خاندان ایشان به تنهایی، در بردارنده برکات بی نظیری معرفی شده و صد البته درک این واقعیت مهم، در گرو برخوردار بودن از  قلبی پاک و مستعد است و نمی توان با نگاه مادی و محاسبات دنیاگرایانه به کنه آن پی برد.

در همین راستا است که امام سجاد(ع) فرمود:هر مؤمنی که چشمانش برای کشته شدن حسین بن علی(ع) و همراهانش اشکبار شود و اشک بر صورتش جاری گردد، خداوند او را در غرفه های بهشتی جای می دهد.

و  امام رضا(ع) فرمود: هرکس که عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه اش باشد، خداوند روز قیامت را برای او روز شادی و سرور قرار می دهد.

و پیر سفر کرده جماران چه نیکو گفته بود که:

"گمان نکنند آن هایی که جنبه‏ های سیاسی به نظرشان دارند و مثلاً روشنفکر هستند، به نظرشان که مجالس گریه دیگر چیزی نیست. همین گریه‏ هاست که کارها را پیش برده، همین اجتماعات است که مردم را بیدار می‏ کند..."

و چه زیبا به اینان توصیه کرد:

" این ها چنان چه ملی هستند ـ ما کار نداریم که آیا به خدا هم کار دارند یا نه ـ اگر ملی هستند، اگر کشورشان را می‏ گویند می‏ خواهیم، اگر ملت را می‏ گویند که ما می‏ خواهیم، این ها باید دامن بزنند به این روضه‏ خوانی ها، برای این که این روضه‏ خوانی ها این ملت شما را حفظ کرده، این روضه‏ خوانی ها و مصیبت و گریه است که کشور شما را حفظ کرده"

و یادآور شد:

" همین گریه‏ ها نگه داشته ما را. گول این شیاطینی که می‏ خواهند این حربه را از دست شما بگیرند گول این ها را نخورند جوان های ما. همین ها هست که ما را حفظ کرده. همین ها هست که مملکت ما را حفظ کرده... می‏ آیند توی گوشش می‏ خوانند خوب دیگر گریه می‏ خواهیم چه کنیم؟ گریه می‏ خواهیم چه کنیم یعنی چه؟ ما تا ابد هم اگر برای سیدالشهدا گریه بکنیم، برای سیدالشهدا نفعی ندارد، برای ما نفع دارد، همین نفع دنیایی‏ اش را شما حساب بکنید، آخرتی‏ اش جای خودش، همین نفع دنیایی‏ اش را حساب کنید و همین جهت روانی مطلب را که قلوب را چطور به هم متصل می ‏کند. ما این سنگر را نباید از دست بدهیم و کسانی که کوشش دارند که این سنگر را از ما بگیرند، آن هایی که از ما هستند و مردم صالحی هستند بازی خورده‏ اند، پشت این ها یک دست مرموز فاسد مفسدی هست که می‏ خواهد ملت ما را به تباهی بکشد و ما باید بیدار باشیم. ملت ما باید بیدار باشند".

رهبر معظم انقلاب نیز با بیانی رسا می فرمایند:

"اين عزادارى‌هایى كه انجام مي گيرد، اين گريه و زارى‌اى كه مي شود، اين تشريح حوادث عاشورا كه مي شود، اين ها چيزهاى لازمى است. يك عده از موضع روشنفكرى نيايند بگويند آقا اين ها ديگر لازم نيست. نه، اين ها لازم است؛ اين ها تا آخر لازم است؛ همين كارهایى كه مردم مي كنند... همين عزادارى متعارفى كه مردم مي كنند؛ دسته‌جات سينه‌زنى راه مى‌اندازند، عَلَم بلند مي كنند، اظهار محبت مي كنند، شعار مي نويسند، مي خوانند، گريه مي كنند؛ اين ها ارتباط عاطفى را روزبه‌روز بيش تر مي كند؛ اين ها خيلى چيزهاى خوبى است."

و

"مي گويند چرا ماتم و گريه و اشك را در بين مردم رواج مي دهيد؟ اين ماتم و اشك براى ماتم و اشك نيست، براى ارزش هاست. آن چه پشت سر اين عزاداري ها، بر سر و سينه زدن ها، اشك ريختن ها وجود دارد، عزيزترين چيزهایى است كه در گنجينه بشريت ممكن است وجود داشته باشد؛ او همان ارزش هاى معنوىِ الهى است."

سخن را با اذعان فرانسیس فوکویاما- پژوهشگر برجسته غربی- به پایان می رسانیم که طی سخنانی  در سرزمین های اشغالی درباره شیعه می گوید:

"شیعه پرنده ای است که افق پروازش خیلی بالاتر از تیرهای ماست، پرنده ای است که دو بال دارد: یک بال سبز و یک بال سرخ. بال سبز این پرنده همان مهدویت و عدالتخواهی اوست چون شیعه در انتظار عدالت به سر می برد، امیدوار است و انسان امیدوار هم شکست ناپذیر است؛ نمی توانید کسی را تسخیر کنید که مدعی است فردی خواهد آمد که در اوج ظلم و جور، دنیا را پر از عدل داد خواهد کرد. بال سرخ شیعه، شهادت طلبی است که ریشه در کربلا دارد و شیعه را فناناپذیر کرده است. این پرنده زرهی به نام ولایت پذیری بر تن دارد که آن ها را شکست ناپذیر نموده است. ولایت پذیری شیعه که براساس صلاحیت هم شکل می گیرد، او را تهدید ناپذیر کرده است. شیعه با شهادت دوچندان می شود. شیعه عنصری است که هر چه او را از بین ببرند بیش تر می شود".

البته ادبیات و نگاه امثال آقای نجفقلی حبیبی بر آگاهان از مسائل چندان عجیب و دور از انتظار نیست؛ چه این که برخی همفکران سیاسی وی نیز در دوران موسوم به اصلاحات به تمسخر و تحقیر ارزش ها پرداختند و بسیاری از آنان پس از طرد شدن از سوی جامعه، به دامان دشمنان در غرب غلتیدند و از آن سوی آب ها تخریب ارزش ها و باورهای دینی جامعه را پی می گیرند.