ID : 11309477
حجت الاسلام کریمی بزرگ مردی از دیار ابرکوه؛

موسس حوزه علمیه ولی عصر(عج) ابرکوه که بود؟


مختصری از زندگی پر برکت مرحوم حجت الاسلام حاج شیخ محمد ابراهیم کریمی امام جماعت مسجد چهارده معصوم (ع) محله نبادان را در سایت سرو ابرکوه بخوانید.

به گزارش یزد رسا، خبرنگار سرو ابرکوه سراغ حجت الاسلام و المسلمين كريمي، بزرگ مرد دیگر ابرکوهی رفت تا یاد و خاطرش را برای همشهریان زنده کند.

 


در 2 سالگی مادر و در 16 سالگی پدر را از دست داد
حجت الاسلام و المسلمين حاج شيخ محمد ابراهيم كريمي فرزند غلامرضا در سال 1303 ه. ش در شهرستان ابركوه،‌ از توابع استان يزد،‌ ديده به جهان گشود و روزهاي كودكي را در دامن پر مهر مادر و زير سايه پدرش كه در محله قديمي درب قلعه كاسبي مي كرد، گذراند.

2 ساله بود که مادرش را از دست داد و  پدر كه او هم سايه اش بعد  از 16 سال از سر فرزند رخت بر بست، مربي روزهاي سخت زندگي کودکش بود.


تحصیلات حوزوی را در کربلا و نزد آيت الله حاج آقا حسين قمي گذراند
حجت الاسلام كريمي تحصيلات ابتدائي را در زادگاهش گذراند و به دليل تنگي معيشت،‌ مدتي به دستفروشي پرداخت؛ تا اينكه بنا به مشيت الهي در سال 1325 شمسي تصميم گرفت برای تحصيلات حوزوي و كسب علوم ديني و فقه جعفري به کربلا برود. در آن زمان حوزه علميه كربلا از بزرگترين حوزه هاي علميه شيعه به شمار مي رفت و مرحوم آيت الله حاج آقا حسين قمي،‌ كه پس از مرحوم آيت الله آقا سيد ابوالحسن اصفهاني مرجعيت عامه داشتند،‌ آن حوزه را اداره مي كردند.


كريمي در حوزه مقدس كربلا و در جوار بارگاه حضرت ابا عبدالله الحسين (ع)، علومی دینی و دروس مقدماتي و سطح را فرا گرفت و بعد از مدتی به دليل قحطي بعد از جنگ جهاني دوم،‌ با كوله باري از علم و عرفان و معنويت در كسوت روحانيت به وطن بازگشت و به وعظ، خطابه، تدريس، تأليف و اقامه نماز جماعت همت گماشت.


در غم و شادي همه شريك بود
از ويژگي هاي وی، ساده زيستي و مردم داري بود كه علي رغم غناي علمي، شهر و محله كوچك خود را ترك نكرد و هيچگاه مردم را تنها نگذاشت. درب منزلش به روي همه مراجعان،‌ از هر قشر و گروهي،‌ باز بود و ساعت هاي زيادي را به رفع مسائل و پرسش های مردم اختصاص مي داد و در غم و شادي همه شريك بود.


اجازه اخذ وجوه شرعي در شهر را داشت
بیشتر ساعات عمر این روحانی بزرگوار به اقامه نماز جماعت،‌ حضور مستمر و سخنراني در اغلب مراسمات ديني،‌ به ويژه عزاداري هاي ايام محرم و برپايي شب هاي قدر،‌ رسيدگي به امور ديني مردم، و پاسخگويي به مسائل شرعي آنان گذشت. 


کریمی امام جماعت مسجد چهارده معصوم (ع)،‌ از مراجع بزرگ تقليد زمان خود اجازه اخذ وجوه شرعي در ديار خود را داشت و نقطه اتكاي مطمئني براي مومنين و متديينين شهر به شمار مي رفت. بناي تكيه، حمام و مسجدي بزرگ در محله ايشان نمونه اي از كارهاي خير و آثار ماندگار زندگي ديني آن بزرگ مرد است.


موسس حوزه علمیه ولی عصر(عج) ابرکوه بود
يكي از امور مورد علاقه بزرگ مرد ابرکوهی تأسيس مدرسه علميه در شهر خود بود. با تلاش های وافر وی،‌ مدرسه علميه حضرت ولي عصر (عج) ابركوه در سال 1386 هجري قمري تأسيس شد و خود در ماده تاريخي براي بناي اين ساختمان گفته است:


روز ميلاد شه لولاك و ختم المرسلين
شد پديد اين ساختمان از فضل رب العالمين
بهر تاريخش كريمي اينچنين انشاد كرد
كاين مكان تأسيس گرديد از براي علم و دين
كه مصرع آخر به حساب جمل برابر با 1386 يعني تاريخ بناي مدرسه است. اين مدرسه كانون جذب نوجوانان بود و زمينه آموزش مقدماتي عده اي از روحانيون فعلي حوزه هاي علميه كشور را فراهم كرد.


تدريس در كلاس هاي متفرقه بيرون از مدرسه علميه، بويژه درس عربي،‌ قرآن، اخلاق و سيره ائمه طاهرين(ع)،‌ بخش ديگري از فعاليت هاي علمي حجت الاسلام کریمی بود.


شمع محافل ادبي دیار خود و شهرهای يزد و شيراز‌ بود
ذوق ادبي این بزرگوار‌ از ايشان شاعري توانا ساخت كه شمع محافل ادبي و شب هاي شعر دیار خود و شهرهای يزد و شيراز‌ بود. وي همه تجاربي را كه در زندگاني خويش اندوخته بود‌ در گفتار و اشعارش براي اصلاح امور بازگو می كرد تا از اين راه در امر هدايتگري موفق باشد.


وي سخن گرم و لطيف خود را در نظم اخلاقي و اجتماعي همراه با امثال و حكايات دلپذير بيان كرده تا آنان را تنها با نصايح خشك و مواعظ ملال انگيز از خود نراند.


این مرد توانا در قصيده، غزل، ترجيع بند و دوبيتي هاي بهم پيوسته ضمن رعايت ظرافت هاي ادبي و لفظي هر جا كه ذوق او حكم كرده از تحقيق و بيان مسائل دقيق قرآني و روايي به صورت تلميح و اقتباس غلفت نورزيده است.


در عين حكمت و هدايت،‌ بذله گويي و شوخ طبعي را نيز بكار برده و علاوه بر اشعار عاطفي، غنايي و عرفاني به سبك قدما،‌ از مسائل اجتماعي و روزمره خود و همنوعانش نیز سخن گفته و گاه اشعاري در زمينه فرهنگ، سياست و اجتماع سروده است.


در سن 74 سالگي دار فانی را وداع گفت
حجت الاسلام كريمي در شامگاه 28 اسفند ماه 1377 ه. ش برابر با اول ذيحجه 1419 ه. ق در سن 74 سالگي دار فانی را وداع گفت و در بهشت زهراي شهرستان ابركوه به خاک سپرده شد.


خالي از لطف نيست كه بدانید هفتمين و چهلمين روز درگذشت وي به ترتيب با هفتم ذيحجه، شهادت امام محمد باقر (ع) و دهم محرم عاشوراي حسيني،‌ مصادف بود.


آثار حجت الاسلام کریمی که شامل:
*كعبه دلها،‌ مجموعه اشعار مشتمل بر قصايد، غزليات،‌ ترجيعات و اشعار متفرقه در مدح و منقبت و مرثيه و نوحه سرايي ائمه معصومين(ع) كه به سال 1348 ه. ش در شيراز به چاپ رسيده است.


*تحليلي از عاشورا، مشتمل بر سوال و جواب درباره قيام اباعبدالله الحسين(ع) و اشعاري در اين خصوص كه به سال 1369 ه.ش درتهران به چاپ رسيده است.


*ديوان اشعار (سفينه الابيات)،‌ كه اينك به چاپ رسيده است.


*مجمع المصائت،‌ شامل اشعاري در مدح و منقبت و مرثيه چهارده معصوم(ع) كه اميد است به زودي چاپ شود.


*گل ها و شكوفه ها،‌ شامل مطالب متنوع ديني و علمي و اخلاقي و روايات اهل بيت عصمت و طهارت(ع) و داستان هاي آموزنده به نثر و نمونه هايي از آثار و اشعار بزرگان و گوشه هايي از تاريخ كه اميد است به زودي به چاپ برسد.

بخش هایی از سروده های حجت الاسلام و المسلمین کریمی را در اینجا بخوانید:


نه هر کس شد معمم می توان گفتش که آدم شد      
کز اول بایدش آدم شد و آن گه معمم شد
نه هر کس کسوت روحانیت پوشید روحانیست       
نه هر کس داد فتوایی توان گفتش که اعلم شد
نه هر کس رفت در محراب بتوان عادلش خواندن   
نشاید اقتدا بر هر که گاهی راست گه خم شد
نه هر کس پا گذارد برسر منبر بود واعظ       
بسا شخصی کز این ره در پی دنیا رو درهم شد
نه هر کس ادعای دانش و فضل و هنر بنمود     
به نزد مردم بیدار محبوب و مکرم شد
نه هر کس رفت مکه دور کعبه گشت حاجی شد     
نه هر کس ساخت خفاشی ز گل عیسی ابن مریم شد


*****

نه هر کس نام انسان دارد انسانش توان گفتن      
که شیطان بارها در صورت انسان مجسم شد
بزرگی باید خدمتگزار خلق باید بود      
نه هر کس پیر شد بر دیگران از رتبه اقدام شد
مگو راز دل خود با کسی تا در امان باشی          
نه هر کس با تو اظهار رفاقت کرد محرم شد
به چشم عجب در خلق خدا منگر که در قرآن     
خدا فرموده هر فردی که اتقی گشت اکرم شد
نشان مردم حق رحم است و انصاف و جوانمردی     
نه هر روبه صفت چون شیر غرش کرد ضیغم شد
کریمی در حقیقت آدمیت آن کسی دارد      
که بر زخم دل بیچارگان از لطف مرهم شد
 

نمونه دستخط مولف که در دیوان اشعار (سفينه الابيات) نوشته است:

 

برگرفته از کتاب سفینه الابیات به کوشش علی محمد کریمی 

 

 




summary-address :
Your Rating
Average (1 Vote)
The average rating is 5.0 stars out of 5.